از سوءقصد به تک درخت «درک» تا «درختان مایع» در صربستان

مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ بامداد روز سه شنبه، شانزدهم آذرماه، ویدیویی از ساحل «درک» منتشر شد که برای دوست داران محیط زیست دلخراش و ناراحت کننده بود. ساحل درک، واقع در جنوب استان سیستان و بلوچستان؛ اعجاب انگیزترین ساحل ایران و نقطه تلاقی کویر و دریا است. جایی که پاهایتان از روی ماسه‌های داغ کویر، به ماسه‌های خیس و خنک دریا می‌رسد. اگر تاکنون به ساحل درک سفر کرده اید یا تصاویر مربوط به این ساحل را دیده اید، لابد تک درخت نخل معروف آن را هم می‌شناسید.

تک درختی که عده‌ای با ریختن گازوئیل روی تنه و زمین اطراف آن در نیمه شب سه شنبه، سعی بر از بین بردن آن داشته اند. فردی که ویدیو را ضبط می‌کند، می‌گوید گازوئیل هنوز تازه است و بطری‌هایی را نشان می‌دهد که دورتادور آن رها شده اند.

انتشار این ویدیو ناراحت کننده، هم زمان با انتشار ویدیو‌هایی از شهر بلگراد، پایتخت صربستان، انجام می‌شود. شهر بلگراد برای مقابله با آلودگی هوا، درختان مایعی را در سطح شهر تعبیه کرده است که «لیوکوئید» نام دارند. لیوکوئید‌ها محفظه‌های مکعبی شکلی هستند که ریزجلبک‌ها در آن‌ها به جذب دی اکسید کربن و تولید اکسیژن می‌پردازند.

هر لیوکوئید، معادل دو درخت ده ساله یا ۲۰۰ مترمربع چمن است که، به تصفیه هوا کمک می‌کند و افزون بر این، به واسطه پنل‌های خورشیدی، شب هنگام چراغ‌های آن فعال می‌شود و معابر را روشن می‌کند. در کنار هر لیوکوئید، صندلی‌ها و پریز‌هایی قرار گرفته است که عابران بتوانند با انرژی پاک خورشید، تلفن‌های همراه خود را در زمان استراحت شارژ کنند. این سیستم از جلبک‌های تک سلولی آب شیرین استفاده می‌کند که در برابر هرگونه دمایی مقاوم هستند و به راحتی تکثیر می‌شوند.

این سیستم ارزان قیمت، به عنوان یکی از ۱۱ راه نوآورانه توسعه شهری سازمان ملل شناخته شده است. پیش‌تر از درختان مصنوعی بی شماری در شهر‌ها و کشور‌های مختلف دنیا رونمایی شده بود که هزینه بالای ساخت آن، اجازه گسترش این ایده را نمی‌داد، اما امروز، مردم دنیا به این مهم رسیده اند که بدون درختان؛ توسعه پایدار محیط زیست ممکن نیست و به دنبال راه حل‌های جایگزین و ایده‌های مبتکرانه‌ای هستند که بتوان با بهره گیری از آن‌ها به آلودگی هوا پایان داد.

در چنین شرایطی، تک درخت نخل زیبای ساحل «درک» مورد هجوم فرد یا افرادی قرار گرفته است که خسارت ناشی از آن، جبران ناپذیر خواهد بود. ایران جزو کشور‌های کم جنگل جهان محسوب می‌شود و از بین بردن اندک درختان آن، به معضل آلودگی زیست محیطی و از بین رفتن تنوع زیستی دامن می‌زند و در چنین شرایطی، طراحی و توسعه روش‌های پیشگیری و مقابله با این قبیل اقدامات، ضروری به نظر می‌رسد.