برای ما نسل بعد از انقلاب اسلامی که آوازه قهرمانان شهید بسیاری را، چون محمود کاوه، برونسی، بابارستمی و چراغچی بار‌ها شنیده، اما هیچ‌کدام را ندیده‌ایم، حاج قاسم سلیمانی ورای اسطوره و قهرمان بودن یک معنی واقعی داشت، همان چیزی که خودش اصرار داشت روی سنگ مزارش بنویسند: «سرباز وطن»، با اخلاصی که همه زندگی‌اش برای آبرو، جان و ناموس وطن خرج کرد. برای شناخت او نیاز به کاوش نیست. کافی است بین مردم کوچه و خیابان برویم و ببینیم همین حالا بعد از گذشت ۲ سال درباره‌اش چه می‌گویند: عزیز دل‌ها، سردار دل‌ها، مرد امنیت، خادم حرم اهل‌بیت، ژنرال محبوب.
حاج قاسم همان کسی است که خود می‌گوید: هر وقت در سختی‌های جنگ فشار‌ها بر ما حادث می‌شد و به صورت مضطری کاری از دستمان بر نمی‌آمد، پناهگاهی جز حضرت زهرا (س) نداشتیم. در شب والفجر ۸ وقتی چشممان به اروند خشمگین و طوفانی افتاد و لرزیدیم و ترسیدیم، هیچ پناهگاهی و هیچ نامی آشناتر از نام زهرا (س) کمکمان نکرد. در کنار اروند، ایشان را صدا زدیم و در تلألؤ اشک‌های غریبانه بسیجی‌ها سیمای او را دیدیم و با گفتن یا زهرا وارد اروند شدیم. فاطمه (س) در هور، فاطمه در اروند، در کربلای ۵، فاطمه در کوه‌های سرد و سخت کردستان برای ما مادری کرد.
حاج قاسم همان کسی بود که رهبر فرزانه و مقتدر انقلاب در نماز تدفینش اشک ریختند و درباره‌اش فرمودند: آن مردی که می‌رود جلو دشمن و واهمه نمی‌کند و در همه میدان‌ها نه خستگی می‌فهمد، نه سرما می‌فهمد، نه گرما می‌فهمد، این اگر چنانچه در درون خودش در آن جهاد اکبر پیروز نشده بود، این‌جور نمی‌توانست جلو دشمن برود. حاج قاسم همان کسی است که نگاه تحسین‌برانگیز همه جناح‌های سیاسی را از آن خود کرد، کسی که حتی دشمنش نیز او را تحسین کرده بود، مردی که به دنبال دیده شدن نبود، اما یک دنیا به احترامش ایستادند.
شهید حاج قاسم سلیمانی هنوز بعد از شهادتش دغدغه مردم را دارد هنوز نمی‌تواند گرفتاری مردم کشورش را ببیند. در گوشه‌ای از وصیت‌نامه‌اش سیاسیون را مستقیم خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید مقابله با فساد و دوری از فساد و تجملات را شیوه خود قرار دهند. در دوره حکومت و حاکمیت خود در هر مسئولیتی، احترام به مردم و خدمت به آنان را عبادت بدانند و خود خدمتگزار واقعی و توسعه‌گر ارزش‌ها باشند، نه با توجیهات واهی، ارزش‌ها را بایکوت کنند. حاج قاسم سلیمانی نه یک نفر بلکه یک مکتب است که تکرار نمی‌شود و هرگز خاموش نخواهد شد، مکتبی که در انحصار هیچ جناح و نگاه سیاسی‌ای نیست.