به گزارش شهرآرانیوز، احتمالا با این عوامل خطر اصلی بیماری قلبی آشنا هستید؛ فشار خون بالا، کلسترول بالا، استعمال دخانیات، دیابت، چاقی و کم تحرکی. همچنین احتمالا پزشک بیش از یک بار شما را برای این موارد معاینه کرده است و برای کمک به پیشگیری از حمله قلبی یا سکته توصیه‌هایی کرده است. اما آیا او درباره سطح استرس در زندگی شما نیز سؤال کرده است؟
«زومیت» در این باره می‌نویسد: مطالعات اخیر نشان می‌دهند که استرس روانی مزمن ممکن است برای سلامت قلب شما به همان اندازه (و احتمالا بیشتر) مهم باشد که عوامل خطر مرسوم اهمیت دارند.
براساس گزارش جدیدی، در افرادی که قلب کاملا سالمی ندارند، استرس روانی به عنوان عامل محرک حملات قلبی کشنده و غیرکشنده و دیگر رویداد‌های قلبی عروقی، از استرس جسمی پیشی می‌گیرد.
مطالعه جدید سرنوشت ۹۱۸بیمار را که به بیماری قلبی پایدار مبتلا بودند، ارزیابی کرد تا ببیند بدن آن‌ها چگونه دربرابر استرس جسمی و روانی واکنش نشان می‌دهد.
از شرکت کنندگان آزمایش‌های استاندارد استرس جسمی و روانی گرفته شد تا مشخص شود که آیا در جریان استرس‌های جسمی و روانی، قلب آن‌ها دچار ایسکمی میوکارد (کاهش شایان توجه جریان خون به عضله قلب که می‌تواند آغازگر حوادث قلبی عروقی باشد) شده بود. سپس پژوهشگران آن‌ها را به مدت ۴تا۹ سال پیگیری کردند.
در شرکت کنندگانی که ایسکمی را تجربه کردند، واکنش نامطلوب به استرس روانی نسبت به استرس جسمی تأثیر منفی بزرگ تری بر قلب و زندگی بیماران داشت. احتمال اینکه آن‌ها در سال‌های بعد دچار حمله قلبی غیرکشنده شوند یا براثر بیماری قلبی عروقی بمیرند، بیشتر بود.
این مطالعه نشان داد احتمال دچارشدن به حمله قلبی طی متوسط پنج سال پیگیری، در بیمارانی که سطح بالایی از استرس روانی را در جریان سال پیش از وارد شدن به مطالعه تجربه کرده بودند، حتی زمانی که عوامل خطر مرسوم نیز درنظر گرفته شد، بیشتر از دو برابر بود.
دکتر مایکل تی آزبورن، متخصص قلب در بیمارستان عمومی ماساچوست، توضیح داد که استرس روانی عامل خطر مستقلی برای حملات قلبی است که ازنظر اثرات مخرب قلبی با خطرات قلبی عروقی که معمولا اندازه گیری می‌شود، مشابه است.
اما استرس بر افرادی که قلبشان هنوز سالم است، چگونه اثر می‌گذارد؟
استرس روانی انواع مختلفی دارد. استرس می‌تواند به شکل حاد و براثر رویداد‌هایی مانند ازدست دادن شغل، مرگ عزیزان یا تخریب خانه طی فاجعه‌ای طبیعی رخ دهد. مطالعه اخیری از اسکاندیناوی نشان داد که در هفته پس از مرگ فرزند، خطر حمله قلبی در والدین بیش از سه برابر نرخ مورد انتظار بود.
همچنین استرس عاطفی می‌تواند مزمن باشد. برای مثال، استرس مزمن می‌تواند ناشی از ناامنی اقتصادی مداوم، زندگی در منطقه‌ای با نرخ جرم و جنایت زیاد یا تجربه افسردگی یا اضطراب بی امان باشد. والدین داغ دیده در مطالعه اسکاندیناویایی تا سال‌ها بعد همچنان با خطر زیاد رویداد‌های قلبی روبه رو بودند.