اگر قبول کنیم شهرداری‌ها از دورانی که صرفا سازمانی با رویکرد خدماتی و عمرانی بوده اند، گذر کرده و امروز تبدیل به یک «نهاد اجتماعی» گسترده شده اند که اثرات مهمی بر پیشبرد اهداف جامعه و تامین رفاه مردم و ساکنان شهر‌ها می‌گذارند، پس باید تمام خدمات، فرایند‌ها و رویکرد‌های آن‌ها در سطوح مختلف سازمانی، مخاطبی خاص داشته باشد؛ مخاطبی خاص و مهم که همانا کوچک‌ترین و درعین حال ارزشمندترین نهاد اجتماعی یعنی «خانواده» است.
امروز بهره مندی از «خانواده سالم» یک چالش جهانی است که متاسفانه در سال‌های اخیر با تهاجم فرهنگی و تزلزل فکری که ایجاد شده، در کشور ما هم تاحد بسیاری نظام خانواده چه از نظر سلامت و چه از نظر ماندگاری و دوام و قوام، آسیب‌های فراوانی دیده است؛ هرچند هیچ کس نمی‌تواند خدشه‌ای بر ارزش واقعی آن وارد کند.
پرداخت مستقل به اجزای تشکیل دهنده خانواده به عنوان اساسی‌ترین نهاد اجتماعی شکل گیری جوامعی مانند زنان، کودکان، نوجوانان و... به صورتی که در سال‌های اخیر توسط سازمان‌های بین المللی در کشورمان درحال سرایت است، بستر جدایی و افتراق در خانواده و بی هویتی عناصر جامعه را به دور از تعلقات ریشه‌ای وعلاقه‌هایی که ناشی از وابستگی خونی و هویت ملی مبتنی بر باور‌های ارزشی است، فراهم آورده است و خودکامگی و منفعت طلبی شخصی که منجر به ناتوانی در مشارکت جمعی و ازخودگذشتگی می‌شود را به خصوص برای نسل جدید به همراه داشته است. ازآنجاکه به فرموده پیامبر اعظم (ص) هیچ بنایی در اسلام بنیان گذاری نشده است که نزد خداوند متعال، محبوب‌تر از خانه و خانواده باشد، پرداختن به احیای جایگاه اصلی آن، جزو وظایف بسیار مهم دستگاه‌ها و نهاد‌های اثرگذار به خصوص «مدیریت شهری» است.
آن چنان که در بعد «هویت شهری» چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت، در دو بند بنیادین «خانواده محوری» و «تجلیگاه معنویت و اخلاق» این مهم مورد توجه قرار گرفته است.
شاید در نگاه اول، این امر وظیفه ذاتی حوزه فرهنگی و اجتماعی شهرداری‌ها محسوب شود، اما اگر بخواهیم کمی دقیق‌تر به موضوع بپردازیم، در همه حوزه‌های خدمات شهری این رویکرد اجتماعی و مقدس باید در کانون توجه قرار گیرد. شهر‌ها باید دوستدار خانواده‌ها باشند، پس پارک ها، مراکز تفریحی، پارکینگ ها، سازه‌ها و فضا‌های شهری، وسایل حمل ونقل عمومی و...
هر یک باید به گونه‌ای برای بهره مندی‌های خانوادگی، کاربری‌های تعریف شده و مناسبی ارائه دهند. باید روح جمع گرایی و خانواده مداری در کالبد شهری دمیده شود و خدمات به گونه‌ای طراحی و عرضه شود که بهره برداری خانوادگی را محل توجه قرار دهد و اسباب قوام و همگرایی عناصر این نهاد اجتماعی ارزشمند را فراهم آورد.