هواداران تیم فوتبال لیورپول سرودی ساخته‌اند که در آن خطاب به محمد صلاح، بازیکن مصری خود، می‌گویند: «اگر گل بزنی مسلمان خواهم شد. به خاطر تو به مسجد خواهم رفت و مسلمان خواهم شد.»
محمد صلاح هر بار که گل می‌زند، همان‌جا وسط زمین سجده می‌کند و هواداران لیورپول به افتخارش می‌خوانند که با او سجده خواهند کرد.
از لیورپولی‌ها که بگذریم، برخی از هواداران دیگر تیم‌های لیگ جزیره نیز محمد را بهانه کرده و مسلمان شده‌اند. بن برد که هوادار تیم ناتینگهام فارست و دانشجوی مطالعات خاورمیانه است، محمد صلاح را هدیه خدا و الهام‌بخش خود برای روی‌آوردن به اسلام معرفی می‌کند.
امی و نیکی، دو خواهر انگلیسی، نیز می‌گویند با الهام از اخلاق این بازیکن مصری مسلمان شده‌اند.
اروپایی‌ها پیش از این نیز بازیکنان مسلمانی، چون فرانک ریبری، مسعود اوزیل، آردا توران، حاتم بن عرفا، و کریم بن زما را دیده بودند؛ اما هیچ‌کدام از آن‌ها به‌دلیل مشکلات و درگیری‌های اخلاقی، نتوانستند کاریزمای اعجوبه آنفیلد را داشته باشند.
محمد نه‌تن‌ها در زمین فوتبال، که در خارج از زمین نیز مسلمان متفاوتی است. او آن‌قدر خوب است که هیچ‌یک از مسئولان فوتبال جزیره نگران رفتار مذهبی او در زمین مسابقه نیستند. پیارا پاوار، مدیر اجرایی یوفا در مبارزه با نژادپرستی، بی‌آنکه نگران باشد مبادا سجده‌های بعد از گل محمد به تنش‌های مذهبی بینجامد، می‌گوید: «این اولین بار است که شاهد وجود چنین واکنش مثبت و تحسین‌آمیزی درخصوص مسائل مذهبی هستیم.»
هیچ بعید نیست ماه رمضان آینده، بسیاری از لیورپولی‌ها با محمد صلاح روزه بگیرند و به عشق او و فوتبال جذابی که دارد، عید فطر در کنارش نماز بخوانند. این بازیکن مسلمان مصری، به تنهایی به اندازه صد‌ها کتاب و همایش، اروپایی‌ها را با اسلام آشتی داده است.
محمد حقیقت پیش روی ماست؛ حقیقتی که می‌گوید در جهان امروز، آن‌قدر که افراد با تعهد و سلوک اخلاقی‌شان می‌توانند دین خود را نمایندگی کنند، متکلمان و الاهیات‌دانان نمی‌توانند. این بازیکن مسلمان مصری با جذابیت‌های اخلاقی و فوتبال خیره‌کننده‌اش کاری کرده است که مراکز آموزشی و تبلیغی با سال‌ها تلاش و صرف هزینه‌های گزاف از عهده‌اش برنیامدند. او نشان داد که «دوصد گفته، چون نیم‌کردار نیست.»