تاریخچه‌ای از توسعه حرم امام رضا علیه‌السلام در عصر «وزیرنظام» در دوره قاجار خودتان را بزنید به آن راه آقا! خورشید، پشت این پنجره است عنایت خاص امام رضا (ع) به شیخ حبیب‌ا... آثار، برکات و چرایی زیارت امام رضا (ع) | عهدی که با زیارت ادا می‌شود گزارشی از نمایشگاه عکس های حسن توکلی از حرم مطهر رضوی در نگارخانه فردوسی | با عکس هایم از حرم، زندگی کردم چایخانه‌های حرم رضوی؛ روایت ۲۰۰ خادم و هزاران فنجان چای برای زائران دروغ جدید معاندین درباره زیارتنامه برای رهبر انقلاب در حرم مطهر امام رضا(ع) مشهد میزبان کنگره بین المللی شعر پیامبر رحمت(ص) دارالشفای امام رضا (ع)، قدیمی‌ترین مرکز درمانی مشهد | وجود ۶۹ نسخه خطی از آثار زکریای رازی در مرکز اسناد آستان قدس رضوی آرزوی شهادتی که امام‌رضا(ع) پای آن را امضا کرد تاریخ دقیق آغاز امامت امام زمان (عج) در تقویم شمسی و قمری کنگره رهبران ادیان جهانی و سنتی برگزار می‌شود وزیر آموزش و پرورش: طرح «مسجد، مدرسه دوم» اجرا شد بررسی نقش شیعه در تاریخ تمدن اسلام حرم امامین عسکریین علیهم‌السلام سیاهپوش شد + فیلم رئیس دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی با امیر جماعت اسلامی پاکستان دیدار کرد همایش همدلی؛ پیوندی برای خدمت، مدرسه‌سازی و دستگیری از نیازمندان بهار حیات و زندگی بحارالانوار علامه مجلسی؛ دایره‌المعارفی بی‌نظیر از معارف شیعه
سرخط خبرها

تو؛ پررنگ‌تر از همیشه

  • کد خبر: ۱۱۵۲۳۲
  • ۱۲ تير ۱۴۰۱ - ۱۲:۳۸
تو؛ پررنگ‌تر از همیشه
دکتر مهراب صادق‌نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

خواهش‌های کودکانه ما و تشریفات جمعی دعا، گاهی ماهیت، کارکرد و معنای آن را پنهان می‌کنند. مهم‌ترین کارکرد دعا، نه در محتوای خواسته‌ها، که در تغییر رابطه انسان و خداست. رابطه‌ای که با گفتگو‌های کلامی، فلسفی، و فقهی به پیوندی خشک و سرد تبدیل شده بود، حالا و به‌وسیله دعا، به رابطه‌ای صمیمانه، گرم، نزدیک، و عاطفی تبدیل می‌شود. دعا رابطه انسان و خدا را از رابطه ترس‌آور «من_آن» به رابطه امیدبخش «من_ تو» تبدیل می‌کند.

به قول بوبر، خدا «تویی» است که هیچ‌گاه نمی‌تواند یا نباید به «آن» تبدیل شود. مناسک، واژگان، و نمایش‌های دعا فقط نقش اشارات نارسایی را بازی می‌کنند که به وصف‌ناپذیری خداوند معطوف‌اند. خداوند نمی‌تواند اصطلاحی عقیدتی، مفهومی مابعدالطبیعی، قاعده‌ای فقهی و اصولی یا اشاره‌ای آیینی باشد. خدا یک» تو»‌ی دوست‌داشتنی است:

هنگامی‌که تو در آستان من ظاهر می‌شوی
چرا دست‌آویختن به تو این‌چنین پُرغوغا ست؟
چرا این همه پیشکش‌های بیهوده؟!
ضیافت‌های آن‌چنانی شما را روح من منفور می‌دارد و‌...
از تحمل آن‌ها خسته‌ام.

در ادیان سامی، همه آموزه‌ها و فرمان‌ها و تشریفات در قلمرو رابطه «من-‌آن» قرار می‌گیرند و فقط وحی و الهامات شخصی در‌زمره رابطه «من-تو» جا دارند. هرکس کلام خدا را به زبان می‌راند و مخاطب او خداوند است، صرف نظر از آنچه ممکن است تصور او را متوهم کند، «تو»‌ی زندگانی خویش را مخاطب قرار داده است؛ تویی که هیچ توی دیگری مفهوم آن را محدود نمی‌کند و در‌عین‌حال این «تو» در موضعی قرار گرفته است که همه «تو»‌های دیگر را در‌بر‌می‌گیرد.

ویروس کرونا که تشریفات مناسک‌های دینی را کم کرده است، شاید این «تو» از پرده ضخیم مناسک و تشریفات به در افتد و نمایان‌تر شود. شاید بشود با خدا ساده‌تر، صمیمانه‌تر و خواستنی‌تر سخن گفت.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->