استاد دانشگاه بعد از اتمام کلاس و جمع آوری برگه‌های امتحانی و مرتب کردن آن‌ها به ترتیب نام، از دانشگاه خارج و سوار اتوبوس می‌شود.
فردی همراه کودکش جلوی اتوبوس نشسته بود و استاد هم به دلیل نبود صندلی و شلوغی اتوبوس، مجبور شد همان قسمت ابتدایی اتوبوس و جلوی کودک بایستد. بعد از مدتی کوتاه، ناگهان کودک کاغذی را کشید و همه برگه‌ها کف اتوبوس پخش شد.
پدر بچه بی درنگ بلند شد و در گوش استاد به آرامی گفت: «ببخشید که این طور شد، ولی فقط می‌خواستم بگویم که من عموی این بچه هستم. پدر این بچه دیروز فوت کرد و قرار است امروز دفنش کنند؛ برای همین قرار شده تا پایان مراسم از او مراقبت کنم.»
استاد برگه‌ای را دست بچه می‌دهد و با او شروع به نقاشی کردن می‌کند.
اینجاست که ارزش آگاهی و اندیشه را در رفتار اجتماعی جامعه می‌توان درک کرد.
یکی از نکات مهم در تاریخ و اندیشه سیاسی، کشف و شناسایی اندیشه و رفتار سیاسی افراد شاخص است تا مسلمانان برپایه اندیشه درست و رفتار مناسب، بتوانند ساختار جامعه را تنظیم کنند؛ ساختاری که باعث آسایش همراه با آرامش شود.
شناخت سبک زندگی ائمه، یکی از راه‌های بسیار مناسب و سریع برای رسیدن به این اسلوب و شاخص زندگی متعالی است.
این منصب به دلیل الهی بودن، خاطر ما را درباره احتمال خطا داشتن از بین می‌برد، بنابراین امام رضا (ع) در تبیین الهى بودن منصب امامت در مسجد جامع مرو فرمود: «مگر مردم، مقام و منزلت امامت را در میان امت مى دانند تا روا باشد که به اختیار و انتخاب ایشان واگذار شود؟ همانا امامت، قدرش والاتر و شأنش بزرگ‌تر و منزلتش عالى‌تر و مکانش منیع‌تر و عمقش بیش از آن است که مردم با عقل خود به آن رسند یا با آرامششان آن را دریابند یا به انتخاب خود امامى منصوب کنند.
همانا امامت، مقامى است که خداى عزوجل بعد از رتبه نبوت به ابراهیم خلیل اختصاص داده و به آن فضیلت مشرفش ساخته و نامش را بلند و استوار کرده و فرموده است: «همانا من تو را امام مردم گردانیدم.» (بقره: ۱۲۴).
در آخر از خداوند متعال تقاضا می‌کنم به ما معرفت زندگی رضوی را عنایت بفرماید.