چند روزی است که با سرود «سلام فرمانده» شوری در کشور ایجاد شده است. این سرود در اجتماعات پرشور و پراحساس خوانده می‌شود و انگار فضایی مهیا شده است که کودکان و نوجوانان مؤمن به حضرت صاحب الزمان (عج) بتوانند دورهم جمع شوند و شعر فراق بخوانند و اعلام سربازی کنند.
اما با وجود آنکه این حرکت و این سرود و این تجمعات، زیبا و تحسین برانگیز است و هوای تازه‌ای در کشور با وجود آن‌ها دمیده شده است، نکاتی وجود دارد که توجه به آن‌ها برای مؤمنان و منتظران حضرتش لازم است.
امام زمان (عج) امام ماست و حقی بر گردن ما دارد و ما وظایفی نسبت به حضرتش داریم.
بزرگان علمای شیعه درباره امام زمان (عج) می‌فرمایند: وجوده لطف و تصرفه لطف آخر و عدمه منا. او کسی است که وجودش در بین ما و زمانه ما از الطاف خدای تعالی است و اینکه این وجود حتی در عصر غیبت، تصرفات و توجهاتی دارد و، چون خورشید پشت ابر بر ما گرما می‌بخشد، خودش لطف دیگری از جانب خداوند حکیم است، اما اینکه ما از دیدار آن حضرت محروم هستیم و ظهور واقع نمی‌شود، نقصی از جانب ماست، نه آنکه نعوذبا... این نقص متوجه او باشد.
پس باید دنبال آماده کردن خود و زمانه خودمان و دعاکردن برای امر فرج باشیم تا شرایط مشرف شدن به دیدار منجی موعود و منتقم آل محمد (ص) فراهم شود.
بنابراین، بعضی بزرگان از استادان علم اخلاق می‌فرمودند اینکه ما خطاب به حضرت بگوییم بیا، مهدی بیا، آقاجان بیا، این از بی معرفتی و بی ادبی است، چون کسی که باید بیاید ما هستیم؛ مایی که قدمی برای ظهور او برنداشته ایم، مایی که به وظایفمان در قبال او عمل نمی‌کنیم.
علی بن مهزیار اهوازی که اسم او در شعر سلام فرمانده هم آمده است، وقتی پس از بار‌ها حج رفتن و دنبال حضرت گشتن بالاخره به دیدار صاحب الزمان (عج) مشرف می‌شود، این امام زمان (عج) است که از او گله می‌کند و می‌فرماید: ما شب و روز منتظر آمدنت بودیم، چرا این قدر دیر آمدی؟
وقتی پاسخ می‌دهد که کسی را نیافتم که مرا پیش شما بیاورد، حضرت پاسخ می‌دهد: آیا کسی را نیافتی که تو را دلالت کند؟! بعد انگشت مبارک را روی زمین کشید و فرمود: نه، لکن شما‌ها اموالتان را فزونی بخشیدید و بر بینوانان از مؤمنان سخت گرفتید، آنان را سرگردان و بیچاره کردید و رابطه خویشاوندی را بین خود بریدید، دیگر شما چه عذری دارید؟
و این بیان حضرت یعنی اگر توفیق دیدار امام زمان (عج) از ما گرفته شده است، به دلیل این است که داد شیعه گری سر می‌دهیم، اما این شعار در رفتارمان دیده نمی‌شود. اول هم حضرت به فقرای جامعه اشاره می‌کنند، به اصطلاح ما به کارتن خواب ها، به کسانی که سر گرسنه بر بالین می‌گذارند و در این دوران بیچاره شده اند، درحالی که امثال ما مال اندوزی می‌کنیم و دنبال اضافه کردن اموالمان هستیم.
بله، کاش بفهمیم که او منتظر آمدن ماست، منتظر آن است که بفهمیم همین امروز باید با انجام وظایف فردی و اجتماعی یار او باشیم و اگر این گونه باشیم، در کنار آنکه قدمی برای ظهور جهانی حضرت برداشته ایم، عنایات خاص حضرت شامل حال ما و اطرافیان ما خواهد بود. ان شاءا...