به گزارش شهرآرانیوز؛ «عمل‌های زنان، مانند جراحی مغز و اعصاب به سبب پیچیده بودن باید در بیمارستان‌های تخصصی انجام شود تا در سال‌های بعد برای بیمار مشکل ساز نشود. برای انجام این عمل حساس به بیمارستان بنت الهدی مراجعه کردم، اما قیمت عمل جراحی با بیمه تکمیلی ۷ میلیون تومان محاسبه شد که با قیمت تخت و بستری بیش از ۱۰ میلیون تومان برای یک جراحی باید پرداخت کنم. بیمارستان‌های دولتی هم پزشک موردنظر را ندارند و یا خود پزشک حاضر نمی‌شود با قیمت کم عمل را در بیمارستان دولتی انجام دهد، بنابراین مجبور هستیم برای یک جراحی به بیمارستان‌های خصوصی مراجعه کنیم، اما هزینه‌ها سرسام آور است.»
«هزینه‌های زیاد جراحی زنان در بیمارستان‌های خصوصی» اصلی‌ترین موضوعی است که باعث می‌شود در بازدید میدانی این هفته پرونده بررسی مشکلات بیمارستان‌های مشهد، به سراغ بیمارستان بنت الهدی برویم. هزینه‌های زیاد جراحی، زایمان و سزارین، کمبود مکان فیزیکی و تخت بیمارستانی، نبود پارکینگ و... از مهم‌ترین مشکلات مردمی در بازدید سرزده از بیمارستان فوق تخصصی بنت الهدی مشهد است که از زبان بیماران و همراهان بیمار مطرح می‌شود.
از میدان شریعتی به سمت خیابان بهار که می‌رویم، حوالی پمپ بنزین تابلو بزرگ بیمارستان بنت الهدی به چشم می‌خورد. ساعت ۱۵ عصر است و به عنوان ملاقات کننده وارد بیمارستان می‌شوم. در طبقه همکف بیمارستان، شهروندان زیادی برای ملاقات بیمار روی صندلی‌ها نشسته اند و عده‌ای هم ایستاده چشم به در دوخته اند تا بتوانند در ساعت ملاقات وارد بیمارستان شوند تا از حال بیمارشان مطلع شوند.
خانم میرعمادی که یک سبد گل مصنوعی در دست دارد، چشم انتظار است تا بتواند وارد بخش شود و با گلایه می‌گوید: دخترم ساعاتی پیش زایمان کرده است و من لحظه شماری می‌کنم تا بتوانم نوه ام را در آغوش بگیرم، ولی نگهبانی اجازه ورود نمی‌دهد و فقط یک نفر می‌تواند در کنار بیمار باشد.
او ادامه می‌دهد: هزینه زایمان طبیعی بسیار زیاد است. ما بیمه نیستیم و هزینه زایمان طبیعی ۱۱ میلیون تومان است که علاوه بر این قیمت، هزینه تخت و اتاق جداگانه محسوب می‌شود و تا ۱۵ میلیون تومان هم می‌رسد. این شهروند بیان می‌کند: دخترم شرایط خاصی داشت و پزشک او بیان کرده بود فقط در این بیمارستان برای زایمان حضور دارد، اگر قرار است به بیمارستان دولتی برود باید پزشکان مخصوص همان بیمارستان زایمان او را انجام دهند. این چه رسمی است که از سوی پزشکان باب شده که اگر بیمارستان خودشان نرویم، مداوا و کار درمان نصفه و نیمه باقی می‌ماند.
چند قدمی جلوتر می‌روم. روبه روی سالن پذیرش، آقای جوانی که به گفته خودش از زاهدان برای عمل مادرش به مشهد آمده است، می‌گوید: مادرم زانودرد داشت و در کمیسیون پزشکی بیمارستان زاهدان، پزشکان به این نتیجه رسیدند که تعویض مفصل باید انجام شود. او ادامه می‌دهد: این جراحی بسیار حساس است و باید پزشک مجرب این کار را انجام دهد. بعد از کلی پرس وجو یکی از پزشکان متخصص مشهد را معرفی کردند که این دکتر در بیمارستان‌های دولتی جراحی انجام نمی‌دهد و ما مجبور شدیم به این بیمارستان با هزینه‌های زیاد مراجعه کنیم. او ادامه می‌دهد: هزینه عمل تعویض مفصل ۱۳ میلیون تومان است که بسیار سنگین است؛ ولی برای سلامتی مادرم هر چه داشتم جمع کردم تا بتوانم هزینه درمان را تهیه کنم.
به طبقه بالای بیمارستان می‌روم جایی که اتاق‌های جداگانه بیماران وجود دارد. وارد یکی از اتاق‌ها می‌شوم. فضای عمومی بیمارستان تمیز است و کمک پرستار در حال تعویض ملافه تخت بیماران است. در کنار تخت یکی از بیماران می‌نشینم که گویا تنهاست و همراهی ندارد. او می‌گوید: عمل فیوژن ستون فقرات داشتم که هزینه این عمل جراحی ۲۰ میلیون تومان شده است.
بعد از عمل، احساس ناراحتی نداشتم، ولی پز شکم دارو‌هایی تجویز کرده است که باید از داروخانه داخل بیمارستان تهیه شود، زمانی که همسرم برای تهیه دارو به داروخانه داخل بیمارستان مراجعه می‌کند با در بسته روبه رو می‌شود و الان برای تهیه دارو به داروخانه‌های شهر مراجعه کرده و مرا تنها گذاشته است. این شهروند ادامه می‌دهد: داروخانه داخل بیمارستان برای این است که بیمار تنها نشود و زودتر به دارو دسترسی پیدا کند، اما اینجا درست برعکس است. چرا داروخانه بسته است؟ داروخانه داخل بیمارستان مگر نباید شبانه روزی باشد؟
از طبقات خارج می‌شوم و به ساختمانی در جنب بیمارستان که درمانگاه و بخش دیالیز است وارد می‌شوم. خانم جوانی در حال آماده شدن برای دیالیز است که می‌گوید: دستگاه‌ها مجهز است و محیط بسیار تمیز است، چون برای فرد بیمار به ویژه دیالیزی نظافت محیط و تهویه مناسب مهم است، فقط مسئله نگران کننده زیادبودن هزینه هر دیالیز است. او ادامه می‌دهد: برای بخش دیالیز بیمارستان پارکینگ تعبیه نشده است برای ما که هر هفته باید به این بیمارستان مراجعه کنیم برخی روز‌ها بسیار شلوغ است و مجبور می‌شوم دوبله پارک کنم تا به بخش دیالیز برسم.
خانم سلیمی یکی دیگر از شهروندانی است که برای عمل کیسه صفرا به این بیمارستان مراجعه کرده است. می‌گوید: فضای داخلی بیمارستان بسیار کوچک است و تهویه مناسبی ندارد در هر اتاق پنج تخت وجود دارد که با همراهی‌ها فضای داخل اتاق بسیار شلوغ می‌شود.
او ادامه می‌دهد: ساختمان جنب این بیمارستان سال هاست نیمه کاره باقی مانده است چرا از این قسمت بیمارستان بهره برداری نمی‌شود که در فضای وسیع‌تر خدمات بیمارستانی انجام شود؟
برای پیگیری این مشکلات، مدیر داخلی بیمارستان بنت الهدی مشهد می‌گوید: طرحی با عنوان «جمعه‌های رایگان» داخل بیمارستان برنامه ریزی شده است که از بیماران نیازمند در روز‌های جمعه برای جراحی و سایر اقداماتی که نیاز به درمان دارند، مبلغی گرفته نمی‌شود. طاهره رسولی بیان می‌کند: این طرح در روز‌های کرونایی مشهد هم اجرا می‌شد و حتی با وجود مشغله‌های کاری بسیار داخل بیمارستان، داوطلبانه بخشی از بیمارستان برای درمان افراد بیمار کرونایی اختصاص داده شد. او ادامه می‌دهد: بیمارانی که توانایی مالی ندارند می‌توانند با مراجعه به این بخش از تخفیف در هزینه‌ها و کمک مالی بهره‌مند شوند. برای رفاه حال مراجعه کنندگان، مکانی داخل بیمارستان برای اسکان همراهان بیمار تدارک دیده شده است.
مدیر داخلی بیمارستان می‌گوید: بعد از ترخیص، مشاوره آنلاین به بیمار داده می‌شود. اگر بیماری از دکتر، پرستار و خدمات درمانی انتقادی دارد، بالای تخت هر بیمار شماره تلفن‌های مدیران بیمارستان نصب شده است که می‌توانند به طور مستقیم با مدیران مرتبط شوند و حتما پیگیری می‌شود. رسولی درباره بسته بودن داروخانه داخل بیمارستان توضیح می‌دهد: تمامی دارو‌های بیماران را خود بیمارستان تأمین می‌کند و بیمار نیازی به گرفتن دارو از داروخانه ندارد مگر در مواردی خاص که دارو کمیاب است، حتی در این صورت هم با رایزنی با دانشگاه علوم پزشکی، دارو را برای بیمار تأمین می‌کنیم. داروخانه داخل بیمارستان دوازده ساعته است و شبانه روزی نیست. او ادامه می‌دهد: در ماه هزار و پانصدمراجعه کننده داریم که ۴۵۰ زایمان در این بیمارستان انجام می‌شود.