یکی از مهمترین نکتهها در نماز جمعه اخیر به امامت رهبر انقلاب اسلامی تأکید دقیق ایشان به ضرورت قوی شدن ملت ایران در مقابل تهدیدها و توطئههای دشمن بود.
ایشان پس از تشریح وضعیت منطقه و تقابل جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت با استکبار جهانی بر ضرورت تقویت بنیه دفاعی کشورهای اسلامی به خصوص ایران در این رویارویی تأکید کردند و فرمودند: «این ملت عزیز و این کشور عزیز به فضل الهی قویتر نیز میشوند، نهتنها در بُعد نظامی بلکه در ابعاد اقتصادی و جهش علمی و فناوری که پشتوانه تحقق این هدف، حضور و صبر و استقامت ملت در صحنه و تلاش و کوشش بیوقفه مسئولان و مردم است.»
بر اساس این نکته که میتواند راهبرد اساسی نظام و کشور در گام دوم انقلاب اسلامی تلقی شود، هر رویکردی که باعث تقویت ایران باشد فرصت است و هر اقدام و عملی که به ضعف کشور منجر شود تهدید خواهد بود.
چنان که رهبر انقلاب نیز تصریح کردهاند، این تقویت تنها در ابعاد نظامی نیست بلکه در همه حوزهها باید برای قوی کردن کشور تلاش کرد.
اگر در حوزه آموزش قوی نباشیم، اگر در حوزه اقتصاد دچار ضعف شویم و اگر در عرصههای سیاسی ناتوان بمانیم، به طور طبیعی قدرت نظامی بهتنهایی برای کشور راهگشا نخواهد بود.
چنین قدرت و استحکام بنیادین زمانی برای کشور محقق میشود که همه زیرساختها و بنیانهای کشور قدرت و استحکام داشته باشند تا آن وقت قدرت نظامی بتواند نقش بازدارندگی خود را ایفا کند؛ بنابراین لازمه قوی بودن ملت حفظ وحدت عمومی و انسجام اجتماعی است و هر عاملی که در صف یکپارچه مردم خدشه وارد آورد و این همراهی و همدلی را دچار سستی کند بخشی از نقشه و هدف دشمن را محقق ساخته است.
به همین دلیل، نهتنها نمیشود به جمعیت انبوهی که برای اعلام وفاداری به آرمانهای انقلاب در راهپیماییها شرکت میکنند و در تشییع جنازه سردار سلیمانی حضور یافتهاند دل خوش کرد بلکه باید به حتى یک تردید برای شرکت در انتخابات هم حساس بود و برای اقناع افکار عمومی تلاش کرد.
لازمه قوی شدن کشور حفظ اعتماد مردم به نهادهای حاکمیتی و رسانه ملی است. پس اگر مثلا امامجمعه یک شهر یا فلان برنامه تلویزیونی با گفتار و موضع خود باعث آزردگی و رویگردانی بخشی از جامعه شد، ناخواسته در این صف مستحکم خلل ایجاد کرده و باعث تضعیف این بنیان شده است.
حال که رهبر انقلاب بهدرستی بر ضرورت مشارکت گسترده در انتخابات اصرار دارند، وظیفه اشخاص حقیقی و حقوقی ذیربط نه سخنرانی و صادر کردن پیام و بیانیه، بلکه کوشش جدی برای جذب مردم و جلب رضایت آنهاست.
اکنون ترس از ریزشها و نگرانی برای سوءتفاهمهای موجود و تلاش برای رفع تردیدها و پاسخ دادن به پرسشها باید مهمترین اولویت باشد. البته همیشه تحقق اهداف ارزشمند نیازمند برداشتن قدمهای سخت و هزینههای سنگین است. اگر واقعا خواهان رسیدن به این هدف بزرگ هستیم، باید تحمل بار سنگین را هم داشته باشیم و اگر سلامت این بیمار برای ما مهم است، باید درد و خونریزی جراحی را هم تحمل کنیم وگرنه با تعارف و شعار چیزی تغییر نخواهد کرد.