سفره ماه مبارک رمضان برای آن پهن شده است که ما انرژی یک سال حرکت در مسیر خوبی‌ها را از این سفره برگیریم. خداوند تعالی صریح بیان کرده که ماه مبارک رمضان، نفس گرفتن است؛ نفس گرفتن برای یک سال دویدن؛ دویدن در طریق عشق، با همه سختی هایش؛ آنجا که در آیات قرآنی فرمود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»؛ «اى کسانى که ایمان آورده اید، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما بودند، مقرر شده بود. باشد که پرهیزکارى کنید.» (سوره بقره: آیه ۱۸۳).
در این آیه که به آیه وجوب روزه معروف است، تصریح می‌شود که ماه مبارک رمضان دورخیزی برای یک سال حرکت کردن در طریق تقواست. خوب است در روز‌های پایانی این ماه زیبا دوباره این آیه را مرور کنیم تا قدر آنچه را در این ماه به دست آورده ایم، بیشتر بدانیم.
ماه مبارک رمضان می‌خواهد ما را سوار بر نفسمان کند تا بر نفس هایمان امیر باشیم، نه اسیر. برای بسیاری از افراد این ماجرا برعکس است. زیرا طبق خواسته دین، حکم فرما بر اعضا و جوارح ما باید قوه عاقله و عقلانیت باشد، نه هوا و هوس. امیرالمؤمنین علیه السلام در حکمت۲۱۱ نهج البلاغه می‌فرمایند: «کَم مِن عَقلٍ أسیرٍ تَحتَ هَوى أمیرٍ»؛ «چه بسا خردى که در مشت هوس اسیر گشته است.» اصلی‌ترین گنجی که ما در ماه مبارک رمضان به دست آورده ایم، همین رهاشدن از بند اسارت نفس و قدرت گرفتن در طریق عقلانیت و «نه» گفتن به بدی هاست. این همان تقواست که در آیه معروف وجوب روزه بدان اشاره شده بود.
شب‌های قدر در ماه مبارک رمضان می‌تواند برایمان آغاز شب‌های قدر دیگری در طول سال باشد. آری، این اتصال و قدریافتن و نزول بهترین مصلحت‌ها در ماه مبارک رمضان تمام نمی‌شود، که هر سجاده‌ای که هنگام نماز پهن می‌شود، می‌خواهد در‌های آسمان را به روی ما باز کند! فرمود تقدیرات بد شما به علت گناهان شماست. بیایید در چشمه نماز روزی پنج بار شست وشو کنید تا تقدیرات شما عوض شود و نقمت‌ها به نعمت‌ها بدل گردد و دعا‌های سدشده و حبس شده به آسمان اجابت برسند.
حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمودند: «مَنْ أصْعَدَ إلی اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ أفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ»؛ «هرشخصی عبادات و کارهایش را خالصانه برای خدا انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت‌ها و برکاتش را برای او تقدیر می‌کند.» (تنبیه الخواطر: ص ۱۰۸) این یعنی وقت هر نماز، شب قدری است که می‌تواند بهترین مصلحت‌ها را برایمان به ارمغان بیاورد و حالا که در ماه خدا انگیزه‌های معنوی مان تقویت شده است، از خداوند بزرگ می‌خواهیم که توفیق بهترین استفاده از فرصت‌های معنوی پیش رو را به ما عنایت بفرماید.