شاید نزدیک‌ترین حال خیلی از ما با خداوند بزرگ در طول سال در شب‌های قدر باشد؛ شب‌هایی که خیلی به خداوند نزدیک می‌شویم. بهترین تصویر‌های مناجاتی سال در شب‌های قدر ایجاد می‌شوند؛ جایی که دیدیم سیل جمعیت مردم در مراکز مذهبی مثل حرم امام‌رضا علیه‌السلام جمع می‌شوند و در کنار هم الغوث الغوث می‌گویند و خدای مهربان را صدا می‌زنند.
اما نباید این شب‌ها را فراموش کرد و از این حال و اتصال با خدا فاصله گرفت. البته انسان‌های زیادی هستند که هرگاه کارشان گیر می‌کند، به در خانه خدا می‌روند و حتی خالصانه او را صدا می‌زنند، اما وقتی به لطف خدا مشکلشان حل و دعایشان مستجاب می‌شود، خداوند را در زندگی خود فراموش می‌کنند.
خدای تعالی در آیات شریفه قرآن درباره این افراد می‌گوید: «فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ وَلِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ»؛ «این افراد هنگامی که سوار بر کشتی زندگی، حیاتشان با امواج خطرات به تلاطم می‌افتد، خدا را مخلصانه می‌خوانند و زمانی که خدا آن‌ها را دست‌گیری می‌کند و به ساحل نجات می‌رساند، باز مشرک می‌شوند. تا به نعمت‌هایی که ما به آن‌ها داده‌ایم کفران ورزند و تا مدتی بهره‌مند باشند، اما به‌زودی خواهند دانست.» (سوره مبارکه عنکبوت: آیات ۶۵ و ۶۶) چقدر بی‌معرفتی است که شبی او را خالصانه صدا بزنیم و از او کمک بخواهیم و با او قرار بگذاریم و شبی دیگر او را فراموش کنیم و از آنچه ناپسند اوست، دوری نکنیم.
همه عقل‌های بیدار و فطرت‌های آگاه گواهی می‌دهند که این عالم بدون هیچ دلیل و خالقی و بی‌هدف به وجود نیامده است و حتما مقصد و مقصودی خواهد داشت؛ همان‌جا که روز حسرت برای بسیاری از انسان‌ها نام گرفته است. روز حسرت برای کسانی که در چند روز این دنیا خدا را فراموش می‌کنند، اما برای عده‌ای که سختی چندروزه دنیا را همراه با اطاعت خداوند عاقلانه و عاشقانه تحمل کرده‌اند و خدا و قرار‌هایی را که با او داشته‌اند، فراموش نمی‌کنند، آن روز دیگر روز شادی و فرح جاودانی فرا رسیده است.
آنجا که پیامبراسلام صلی‌ا... علیه وآله و سلم فرمودند: «لِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ»؛ «براى شخص روزه‌دار دو شادى است؛ یکى هنگامى که افطار مى‌کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند.» (کنزالعمال: ج۸، ص۴۴۸، حدیث۲۳۵۹۳) یعنی این ماه رمضان و همه آنچه ما در آن به دست آورده‌ایم، می‌تواند باعث شود که هنگام دیدار خداوند روز شادی و خشنودی ما باشد، به‌شرط آنکه همه سعی‌مان را بکنیم که در پیچ و خم دنیا و به‌ویژه در روز‌های شادی و دارایی خدا را فراموش نکنیم و رابطه و وظیفه خود را در قبال او از یاد نبریم.
یکی از خصوصیات والای انسان‌های بزرگ بر سر عهد و پیمان بودن آن‌هاست. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «لَیسَ مِن فَرائِضِ اللّه شَىءٌ اَلنّاسُ اَشَدُّ عَلَیهِ اجتِماعا مَعَ تَفَرُّقِ اَهوائِهِم وَ تَشَتُّتِ آرائِهِم مِن تَعظیمِ الوَفاءِ بِالعُهودِ»؛ «هیچ‌یک از فریضه‌های الهى همانند وفاى به عهد نیست که مردم با همه خواسته‌هاى گوناگون و دیدگاه‌هاى مختلف، بیشتر بر آن اتفاق نظر داشته باشند.» (نهج‌البلاغه: نامه۵۳، ص۴۴۲) از خداوند بزرگ می‌خواهیم که به ما کمک کند در پستی‌وبلندی‌های زندگی بتوانیم بر عهد خود با او ثابت‌قدم بمانیم و از آنچه موجب سرافکندگی و حسرت در روز قیامت است، دور بمانیم، ان‌شاءا....