امروز روز کارگر است، روز آن‌هایی که حتی اگر دست هایشان در محیط کار کثیف شود، باز هم می‌توانند پاک‌ترین نان‌ها را به خانه ببرند. آن‌ها که هر نوع گرد و غبار و سیاهی که روی پیشانی شان بنشیند، باز هم روسفیدند.
اگر چه خیلی از آن‌ها که هیچ کاری نکردند، آمدند پشت تریبون گفتند: «کار‌های زیادی کردیم»، اما امروز روز آن هاست که با تمام توانشان کار‌های بسیار کردند و آخر سر باتواضع و بی هیچ ادعا گفتند: ما که کاری نکردیم.
امروز روز کارگر است، روز آن‌هایی که روزشان با کوشش شروع می‌شود تا شب‌ها آسایش خانواده خود راببینند. آن‌ها که قبول زحمت می‌کنند تا مایه رحمت خانواده خود باشند و لباس کار می‌پوشند تا لباس عافیت را بر تن فرزندان خود ببینند.
امروز روز کارگر است، روز آن‌هایی که می‌دانند جاری شدن عرق روی پیشانی آن هاست که باعث می‌شود خون دوباره در رگ‌های اقتصاد و صنعت کشور جاری شود.
امروز روز کارگر است، روز آن‌هایی که شاید مجموع حقوق چند نفرشان با هم به اندازه حقوق یک نجومی بگیر باشد، اما فایده هر کدام از آن‌ها برای اجتماع به اندازه چند مسئول نجومی بگیر است.
امروز روز ستارگانی است که نجومی نمی‌گیرند، اما هر جا سخن از تلاش و کوشش است نام آن‌ها می‌درخشد.
خیلی‌ها حرف می‌زنند و کاری نمی‌کنند، امروز روز آن هاست که حرف نمی‌زنند و کارمی کنند.
امروز روز آن هاست که اگر نباشند هر خط تولیدی به آخر خط می‌رسد.
امروز روز آن هاست. روز آن‌هایی که برخی کارفرما‌ها حقوقشان را با تأخیر چند ماهه می‌دهند، اما تحمل تأخیر چندثانیه‌ای شان را ندارند. در حالی که حداقل حقوق را می‌دهند، توقع حداکثر تلاش را دارند.
امروز روز آن هاست که تلاش می‌کنند چرخ اقتصاد از حرکت نایستند و امیدواریم که تورم، کمتر چوب لای چرخ زندگی شان بگذارد.