هوشنگ گلمکانی سعی کرده است در این پیشنهاد‌ها فیلم‌هایی را جا دهد که نامشان کمتر به گوشمان خورده است.
رضا زوزنی - اگر سرعت اینترنت بگذارد، شاید فضای مجازی یکی از راه‌های تحمل قرنطینه خانگی باشد. هرچند خطر چرخیدن بی‌هدف در فضای درندشت مجازی می‌تواند خود به یأس و ناامیدی بینجامد، سر زدن به صفحه‌های با محتوا همانند صفحه مجله «فیلم» فضای قرنطینه‌تان را عوض خواهد کرد. این مجله که نزدیک به ۴۰ سال است هر ماه منتشر می‌شود، ارتباط خوبی با فناوری دارد و شاید همین به‌روز بودنش سبب شده است یکی از معدود مجلات معتبر و پرطرف‌دار سینمایی در کشور شود. هوشنگ گلمکانی که از همان ابتدای انتشار مجله «فیلم» دبیر شورای نویسندگان آن بوده است باور دارد: «کار در فضای مجازی یک ضرورت است. ربطی به این روز‌ها هم ندارد. البته در چنین اوضاعی، ضرورتش را بیشتر می‌کند.»
روز گذشته گپ و گفتی با این منتقد و تحلیلگر باسابقه سینما ترتیب دادیم و درباره شرایطش در این روز‌ها پرسیدیم. او هم ضمن ابراز همدردی با افرادی که از این وضعیت به کارشان صدمه وارد می‌شود و با آرزوی بهروزی برای همه هم‌میهنان گفت: «به من که خیلی خوش می‌گذرد. فیلم می‌بینم، می‌خوانم، می‌نویسم. به دیدن کسی نمی‌روم. کسی به دیدنم نمی‌آید. همه وقتم مال خودم است. اگر بشود، مایلم قرنطینه را همین‌طور ادامه بدهم و دورکاری را تمدید کنم. البته خیلی‌ها از این اوضاع صدمه می‌بینند و ناراضی‌اند.»
این روز‌ها همانند فیلم‌ها
نگاه همه آدم‌هایی که مانند او در سینما موی سپید کرده‌اند به دنیا هم جذاب است. هوشنگ گلمکانی نگاهی سینمایی به جهان پیرامون دارد. او در ابتدای گفت‌وگویش با هادی حجازی‌فر، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، که هفته پیش در رسانه ویدئویی مجله «فیلم» منتشر شده، گفته است این روزگار کرونایی را در فیلم‌ها می‌دیدیم: «ما روزگار عجیبی را می‌گذرانیم. یک زمانی این اوضاع را داخل فیلم‌ها می‌دیدیم و فکر می‌کردیم این اتفاق‌ها فقط توی فیلم‌ها می‌افتد. [حتی]داخل آن فیلم‌ها اتفاقات منطقه‌ای بود، ولی حالا می‌بینیم که کل جهان درگیر این قضیه [کرونا]شده‌اند. اگر جان سالم به در ببریم، می‌توانیم بعد‌ها برای دیگران تعریف کنیم که روز‌هایی بر جهان گذشت که این‌طور بود و ما آن را پشت سر گذاشتیم.»
خواندن نوشته‌های جادویی
دست هوشنگ گلمکانی برای پیشنهاد‌های مطالعه و تماشا هم پر است. او همان‌طور که در صفحه شخصی‌اش منتشر کرده است، به مخاطبان شهرآرا هم پیشنهاد داد هرچه می‌توانند کتاب‌های پرویز دوایی، منتقد فیلم، نویسنده و مترجم، را مطالعه کنند.
از آثار دوایی می‌توان به «بازگشت یکه‌سوار»، «سبزپری»، «ایستگاه آبشار»، «امشب در سینما ستاره»، «درخت ارغوان»، «به خاطر باران» و «روزی تو خواهی آمد» اشاره کرد.
خانه‌نشینی این منتقد سینما باعث شده است او دوباره سری به کتابخانه شخصی‌اش بزند و آثار نویسنده محبوبش را برای مطالعه چندباره برگزیند. او در توصیف کتاب‌های دوایی، ما را به دست‌نوشته‌اش در صفحه شخصی‌اش ارجاع می‌دهد: «این روز‌ها هم ماندن در خانه، باز فرصتی پیش آورده برای سپردن روح و جان به این نوشته‌های جادویی که لااقل مرا جادو می‌کنند. بدون هیچ پرهیز و ملاحظه‌ای، می‌توانم بگویم هیچ هنرمندی از هیچ ملیت و سرزمینی، در هیچ رشته‌ای، از هیچ‌کجای تاریخ، از گذشته و حال، به اندازه این آقای نازنین بر احساسات من، بر روح و روانم تأثیر نگذاشته است.»
فهرستی تماشایی از نادیدهها
۵ فیلم کمتر‌دیده‌شده یا اصلا دیده‌نشده هم فهرست پیشنهاد‌های تماشایی گلمکانی را در بر می‌گیرد. او سعی کرده است در این پیشنهاد‌ها فیلم‌هایی را جا دهد که نامشان کمتر به گوشمان خورده و به زعم او، تماشایشان در این روز‌ها خالی از لطف نیست.
«برف بر درختان سدر می‌بارد» به کارگردانی اسکات هیکس (۱۹۹۹)، «عشق سگی» ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو (۲۰۰۰)، «قهرمان» فیلمی از ژانگ ییمو (۲۰۰۲)، «در زمان» اثر اندرو نیکول (۲۰۱۱) و «چهره پنهان» کاری از آندرس بایز (۲۰۱۱) فیلم‌هایی هستند که این منتقد و تحلیلگر سینما به شما پیشنهاد کرده است.