به گزارش شهرآرانیوز؛ سندرم عدم تعهد شناختی اولین بار توسط روان‌شناسان در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ توصیف شد؛ زمانی که آن‌ها متوجه شدند برخی افراد این ویژگی‌ها را پایدارتر از دیگران نشان می‌دهند.
رفتار افراد مبتلا به این سندرم به طور قابل‌توجهی با زندگی روزمره، عملکرد تحصیلی و تعاملات اجتماعی‌شان تداخل دارد.
هرچند همه ما گهگاه رویاپردازی می‌کنیم، اما افرادی که سندرم CDS دارند، به‌سختی می‌توانند، برای مدت طولانی روی کار‌ها تمرکز کنند. این فقط مربوط به بی‌توجهی یا تنبلی نیست، CDS یک الگوی پایدار است که می‌تواند توانایی فرد برای موفقیت در زمینه‌های مختلف زندگی را مختل کند.
سندرم در پزشکی و روان‌شناسی آمیزه‌ای از علائم و نشانه‌ها بوده که حاکی از اختلالی خاص است. سندرم به معنی مجموعه‌ای از خصوصیات قابل‌تشخیص بالینی است.
تشخیص مشکل است؛ زیرا هیچ معیار رسمی وجود ندارد. با این حال برخی روان‌شناسان از ترکیبی از پرسش‌نامه‌ها و مشاهدات رفتاری برای ارزیابی علائمی مانند خیال‌پردازی مکرر، مه‌آلود‌شدن ذهن و سرعت پردازش آهسته استفاده می‌کنند.
والدین و معلمان اغلب این رفتار را در کودکانی گزارش می‌کنند که به نظر می‌رسد پاسخ‌دادن به سوالات و تکمیل وظایف برای آن‌ها بیشتر طول می‌کشد.
سرعت پردازش آهسته به این معنی است که افراد برای دریافت اطلاعات، درک آن و پاسخ به آن‌ها زمان بیشتری نیاز دارند. به عنوان مثال، در مدرسه، دانش‌آموزی با سرعت پردازش پایین ممکن است برای پاسخ‌دادن به یک سوال یا تکمیل یک تکلیف بیشتر زمان بخواهد؛ زیرا آن‌ها به زمان بیشتری برای درک مطالب و فکرکردن در مورد پاسخ خود نیاز دارند.
این به دلیل کمبود هوش یا تلاش کم نیست، بلکه مغز آن‌ها اطلاعات را با سرعت کمتری پردازش می‌کند. حمایت و درمان CDS هنوز در حال تکامل است. برخی متخصصان در حال بررسی استفاده از دارو‌های محرک، مشابه دارو‌های مورد استفاده برای ADHD هستند، اما شواهد هنوز قطعی نیستند. تغییرات سبک زندگی مانند داشتن یک روال خواب پایدارتر و ورزش منظم نیز برای کمک به مدیریت علائم توصیه می‌شود.
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، نداشتن آگاهی است. بسیاری از افراد ازجمله برخی متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، ممکن است CDS را صرفاً تنبلی یا عدم تلاش شناسایی کنند. این انگ می‌تواند از کمک‌گرفتن و دریافت حمایت مورد‌نیاز افراد جلوگیری کند.
باوجود عدم شناسایی رسمی، تخمین زده می‌شود که CDS ممکن است بر بخش قابل‌توجهی از جمعیت تأثیر بگذارد.
مطالعات نشان می‌دهد این اختلال می‌تواند به اندازه ADHD شایع باشد که حدود ۵ تا ۷ درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نشان می‌دهد که تعداد قابل‌توجهی از افراد ممکن است بدون اینکه بدانند با علائم CDS دست‌وپنجه نرم کنند.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، درک CDS بسیار مهم است؛ زیرا می‌تواند به افراد آسیب‌دیده کمک کند تا حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند.
با درک این موضوع که رفتار فرد مبتلا به CDS فقط عجیب و غریب نیست، بلکه شاخص‌های بالقوه یک موضوع گسترده‌تر است، می‌توانیم بهتر از افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی‌شان حمایت کنیم.