وقتی پدر و مادر‌ی در انتظار به دنیا آمدن فرزندشان هستند، یکی از چالش‌هایی که پیش رو دارند انتخاب نام برای جگر گوشه شان است؛ و بسیارند پدرومادر‌هایی که به سمت اسم‌های امروزی سوق پیدا کرده اند. یکی نام دخترش را رامش می‌گذارد و دیگری رستا، یکی عاشق فلسفه است و به خاطر علاقه به ملاصدرا اسم پسرش را صدرا می‌گذارد. مانی، هانی، حامی همه این اسم‌ها زیبایی‌های خاص خودشان را دارند.
اسم‌ها برای انسان‌ها هویت می‌آورند و شخصیت می‌سازند. حتی به نظرم اسم‌ها رنگ دارند.همین اسم علی را ببینید چقدر زیباست. علی برای من سفید است، سفید مطلق که در دلش نور دارد. یا اسم لیلا انگار سبز است. پویاست. زنده است. برای من اسم‌ها رنگ و بوی خاص خودشان را دارند. من را یاد خاطرات می‌اندازند. یاد اولین صاحبان نام ها. حتی گاهی به اسم‌ها فکر می‌کنم. به اینکه اگر در یک انتحاری در افغانستان روی جنازه دختری نوشته اند ماهچهره چقدر خانواده اش برای انتخاب این اسم وسواس به خرج داده اند؟
این روز‌ها که سعیده دوست صمیمی ام اسم پسر تازه متولد شده اش را گذاشته محمدحسن، راستش یاد صاحب این دو نام می‌افتم. به زیبایی و معنای اسم حسن فکر می‌کنم، به امام دوممان، به غربتشان به حُسن خُلقشان، حالا که اسم زیبای حسن بعد از نام زیبای پیامبر گرامی مان (ص) آمده زیبایی اش صدچندان شده و یکی یکی در صفحات اجتماعی به دنبال روایات پیغمبر (ص) می‌گردم در مورد امام حسن مجتبی (ع)، که چشمم می‌خورد به این کلام مبارک حضرت رسول (ص) که فرموده اند: «سُمِّیَ الحَسَنُ، حَسَناً لِأنّ بإحسانِ اللهِ قامتِ السّمواتُ والأرَض حسن، حسن نامیده شد به خاطر اینکه با «احسان» خداوند آسمان‌ها و زمین برپا شد.» یعنی تمام حُسنی که در جهان دیده می‌شود، به دلیل اثرگذاری اسم «حسن» است. یعنی حضرت باری تعالی به واسطه آن امام بزرگوار تمام دنیا را حُسن بخشیده است و هرجا که ما حُسنی می‌بینیم، به برکت نام امام حسن مجتبی (ع) است.
در ایام شهادت این دو بزرگوار هستیم و به نام محمدحسن فکر می‌کنم می‌بینم این اسمِ تلفیقی می‌تواند یادآور چهل وهشتم باشد؛ و با تمام وجود محمدحسنِ سعیده را به حضرت محمد (ص) و امام حسن مجتبی (ع) می‌سپارم. راستی غیر از ما مشهدی‌ها آیا شهر‌های دیگر هم به این روز چهل وهشتم می‌گویند؟ تا جایی که من می‌دانم این نام گذاریمختص ما مشهدی هاست و چه نام گذاری زیبایی است.