ویروس کرونا روزبه‌روز تأثیرش بر زندگی مردم جهان بیشتر می‌شود. هنوز درمانی ندارد و واکسنی برایش ساخته نشده است. راه‌حل پزشکان شستن مکرر دست‌ها، حفظ فاصله فیزیکی، استفاده از ماسک و البته قرنطینه کردن فرد مبتلاست؛ روش‌هایی که نه در حالت عادی و نه در یک همه‌گیری عظیم به ذهن بی‌خانمان‌ها خطور نخواهد کرد. اصلا برای این افراد تهیه وسایل بهداشتی اولویتی ندارد و به هشدار‌ها هم بی‌توجه‌اند. از همه مهم‌تر اینکه اگر به کووید ۱۹ مبتلا شوند کجا باید خود را قرنطینه کنند؟
سانفرانسیسکو، مظهر زندگی مدرن، مرکز فناوری‌های نوظهور جهان و شهری است که بیشترین میلیاردر‌های جهان (به نسبت جمعیت) در آن زندگی می‌کنند. این شهر، اما سال‌هاست با معضل بی‌خانمان‌ها روبه‌روست. وب‌سایت بلومبرگ مدعی است ۹۰۰۰ بی‌خانمان در این شهر زندگی می‌کنند. با شیوع کرونا این شکل از زندگی افزایش هم یافته است. آن‌طور که گاردین گزارش داده، از زمان شیوع این بیماری تنها در یکی از محله‌های این شهر پدیده چادرخوابی ۲۸۵ درصد افزایش یافته است. بیشتر این افراد علاوه بر کرونا در برابر مواد مخدر، بیماری‌های عفونی، ایدز و مشکلات روانی نیز بی‌دفاع‌اند. برای کنترل این معضل، شهرداری سانفرانسیسکو چندین برنامه اجرایی در نظر گرفته است. اول از همه جداسازی و قرنطینه افراد مبتلا به کرونا و گروه‌های پرخطر. تعداد آزمایش‌های کرونا در میان بی‌خانمان‌های این شهر گرچه به‌هیچ‌عنوان کافی گزارش نشده است، ولی هر فردی که به‌صورت رسمی آزمایشش مثبت شود به یکی از ۳۰ هزار اتاقِ خالی‌مانده هتل‌های شهر منتقل خواهد شد. هر بی‌خانمانی هم که بتواند حضور خود را در گروه‌های پرخطر این بیماری ثابت کند نیز می‌تواند سر پناهی داشته باشد.
انتقال این تعداد بی‌خانمان به هتل‌ها کار آسان و البته کم‌هزینه‌ای نیست. بسیاری از کسب‌وکار‌های محلی و صاحبان هتل‌ها در برابر این جابه‌جایی مقاومت می‌کنند. وب‌سایت بیزینس اینسایدر، هزینه اسکانِ نودروزه ۷۰۰۰ بی‌خانمان را ۱۰۵ میلیون دلار برآورد کرده است.
ایجاد مناطق ویژه برای بی‌خانمان‌ها از برنامه‌های دیگر سانفرانسیسکو برای کنترل کرونا در خیابان‌های این شهر است. برای این کار، ۳ منطقه خوابگاهی امن در نظر گرفته شده است و افراد بی‌خانمان می‌توانند در این مکان‌ها چادر بزنند. نظارت در این مناطق بسیار بیشتر است، پزشکان و گروه‌های مردم‌نهاد نیز می‌توانند به‌صورت متمرکز به این گروه خدمات بدهند. از سوی دیگر تمرکز افراد بی‌خانمان در ۳ منطقه خاص، کنترل پراکندگی احتمالی کووید ۱۹ را نیز تسهیل خواهد کرد. علاوه بر این شهرداری و مقامات محلی سرویس بهداشتی سیار و ایستگاه‌های شست‌و‌شوی دست را در محل‌های زندگی بی‌خانمان‌ها گسترش داده‌اند. مقامات بهداشتی سانفرانسیسکو حتی میان معتادان این منطقه خدمات متنوعی را ارائه کرده‌اند تا علاوه بر تشویق آن‌ها به قرنطینه ماندن در چادر مسافرتی خود، از تعامل آن‌ها با یکدیگر جلوگیری کنند. اما آیا با همه این هزینه‌ها، کمک‌های دولتی و محلی، اقدامات پیشگیرانه و خیریه، مشکل شیوع کرونا در بی‌خانمان‌های سانفرانسیسکو حل شده است؟ نشریه محلی سانفرانسیسکو کرونیکل در گزارشی به سازمان‌دهی مطلوب بی‌خانمان‌های این شهر اشاره کرد و نوشت: «در بسیاری از محله‌ها دیگر خبری از چادرخواب‌ها نیست، البته با هزینه‌ای گزاف.» هزینه‌ای که با تداوم این ویروس همه‌گیر همچنان سیر صعودی دارد و معلوم نیست دولت‌های محلی تا چه زمانی بتوانند همین مقاومت حداقلی را ادامه دهند.