گفتگو با علی تبریزی، رکورددار قهرمانی پرورش‌اندام جهان، در آستانه تولدش که این‌روز‌ها در آمریکاست.
نادر نوروزی | شهرآرانیوز؛ ورزشکاران این شهر، اسطوره خطابش می‌کنند و در هر مسابقه و هر باشگاهی با عکس فیگور‌های خاطره‌انگیزش در رقابت‌های بین‌المللی از او یاد می‌کنند. از باشگاه‌های ورزشی شهر مشهد در روزگاری که این شهر فقط ۵ باشگاه بدن‌سازی داشته، رشد کرده است و به فتح سکو‌ی جهانی رسیده و حالا مشغول مربیگری در عرصه بین‌المللی است.
علی تبریزی نام پرآوازه‌ای در ورزش مشهد است و در چهل‌وهفت‌سالگی هنوز هم وضعیت جسمی ایده‌آل و آماده‌ای دارد. تبریزی در خانواده‌ای کاملا ورزشی رشد کرده است. او برادر کوچک‌تر حسن تبریزی‌نوری (قهرمان بدن‌سازی پیش‌کسوتان جهان) و برادر بزرگ‌تر محمود تبریزی‌نوری (قهرمان بدن‌سازی آسیا) و محمدرضا تبریزی‌نوری (قهرمان بدن‌سازی معلولان جهان) است.
تبریزی از سال ۶۸ فعالیت خودش را در بدن‌سازی آغاز کرده و پیش از آن در بوکس و کشتی هم فعالیت داشته، اما رشته حرفه‌ای او از ابتدا پرورش‌اندام بوده است. با شروع فعالیت در مشهد پس از چند سال و کسب عناوین ملی به تیم ملی راه یافت و حتی به قهرمانی آسیا هم رسید، اما با گسترش فعالیتش در مسابقات بین‌المللی سال ۷۸ به تهران کوچ کرد تا در کنار ورزش حرفه‌ای به پرورش ورزشکاران آینده این رشته کمک کند.
او هم‌اکنون عضو هیئت‌رئیسه فدراسیون بدن‌سازی و پرورش‌اندام است، اما دغدغه اصلی او در این سن، نبود فرهنگ‌سازی و معرفی‌نشدن این رشته است. علی تبریزی، در آستانه تولد چهل‌وهشت‌سالگی‌اش از ینگه دنیا، آمریکا، طی یک ارتباط مجازی با شهرآراورزشی گفتگو کرده است.
* شروع راه علی تبریزی برای خیلی‌ها می‌تواند جذاب باشد...
در آن زمان ۵ یا ۶ باشگاه بدن‌سازی در مشهد فعالیت می‌کردند و شیوه تمرین و فعالیت ورزشکاران در آن زمان هم کاملا سنتی بود، زیرا پرورش‌اندام در آن دوران حتی فدراسیون مستقلی نداشت؛ اما امروز مشهد پس از پایتخت، بیشترین باشگاه و امکانات ورزشی در این رشته را دارد و مخاطبی که به‌جرئت می‌توان گفت از هر رشته ورزشی بیشتر است.
* گفتید مشهد. هنوز با ورزشکاران مشهدی در ارتباط هستید؟
تعصب و عِرق من به مشهد از بین نمی‌رود، تیم‌های ما فعال هستند و ورزشکاران مشهدی را رصد می‌کنم. این ورزشکاران که عمدتا از شاگردانم هستند، در مسابقات کشوری حضور دارند. همیشه هم تلاش کردم هم در بخش مدیریتی و هم در بخش فنی، به ورزش شهرم کمک کنم.
* یک زمانی مشهد، قطب پرورش‌اندام ایران بود؛ اما امروز شرایط عوض شده است. فکر می‌کنید دلیل این مسئله چیست؟
من به‌همراه برادرانم، سامان سرابی و محسن عباسپور و سپس جواد ساقی از عنوان‌داران و پرطرف‌دارترین بدن‌سازان کشور بودیم و در آن دوره مشهد به قطب این رشته معروف بود، اما پس از آن نسلی دیگر جایگزین ما نشد و دلیل اصلی آن نیز نبودِ همدلی و همراهی بین هیئت و ورزشکاران بود. سال‌هاست که خراسان رضوی با تک‌چهره‌ها در کشور مدال کسب می‌کند؛ زیرا مسئولان قبلی حتی به خود زحمت نمی‌دادند تا دربرابر زحمت و هزینه‌ای که بچه‌ها برای کسب مدال متحمل شدند، به استقبال آن‌ها بروند!
* چرا پشتوانه‌سازی صورت نگرفت؟
چون برای الگوسازی و معرفی ورزشکاران واقعی این رشته هیچ اقدامی انجام نشد.
* و امروز بدن‌سازی و پرورش‌اندام استان باید چه مسیری را در پیش بگیرد؟
معتقدم در چند وقت اخیر اقدامات خوبی مانند میزبانی‌های بزرگ و همچنین اعزام‌های تیمی و منسجم به چشم می‌خورد، اما برای قضاوت درخصوص عملکرد باید ۳ تا ۵ سال زمان بگذاریم تا پشتوانه‌سازی انجام شود.
* از چالش‌های اصلی رشته پرورش‌اندام، ناشناخته‌بودن آن است. آیا جامعه، برداشت درستی از این رشته دارد؟
جامعه، اصل این رشته را نمی‌شناسد و تصور بیشتر مردم از بدن حجیم یا ورزشکاران این رشته همان برداشتی است که در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به‌عنوان شخصیت‌های منفی معرفی شده است. هر انسانی حاشیه‌هایی دارد و هر رشته ورزشی، حاشیه‌های خود را دارد؛ اما ما در معرفی این رشته به جامعه غفلت کرده‌ایم. متأسفانه در دوره‌ای با برنامه‌های نامناسب در صداوسیما این رشته دچار حاشیه شد و حالا وظیفه بخش مدیریتی، فرهنگ‌سازی و معرفی درست بدن‌سازی و پرورش‌اندام است. بار‌ها هم از فدراسیون و هم از هیئت خواستم تا ریشه‌ای روی این موضوع کار کنند و اصل این ورزش و تلاشی را که ورزشکاران برای کسب مدال انجام می‌دهند، به‌درستی به مردم معرفی کنند.
* مگر این رشته چه زوایایی دارد؟
شاید عموم جامعه ندانند، اما یک بدن‌ساز حرفه‌ای برای رسیدن به موفقیت باید دوره‌های سخت و طاقت‌فرسایی را پشت‌سر بگذارد؛ از رژیم‌های غذایی گرفته تا محدودیت‌هایی که شاید در بسیاری از رشته‌ها وجود نداشته باشد، مثلا در طول یک‌دوره، بسیاری از ورزشکاران ساعت ۱۲ شب را نمی‌بینند. در کنار همه این موارد هم باید بدانیم که پرورش‌اندام و بدن‌سازی نیاز به صبر، حوصله و تلاش دارد. قطعا ورزشکاری که پا به این رشته می‌گذارد، باید آن‌قدر متمرکز بر روی هدفش باشد که دیگر زمانی برای پرداختن به حواشی نمی‌ماند.
* کرونا؛ بحرانی که ورزش جهان را درگیر کرده است. به نظرتان چه باید کرد؟
متأسفانه کرونا برای تمام رشته‌های ورزشی مشکل ایجاد کرده، اما باید برای باشگاه‌ها فکری کرد تا بیش‌از‌این ضرر نکنند. نباید یادمان برود بار اصلی ورزش کشور بر دوش باشگاه‌های ورزشی است که شاید فعالیت اصلی آن‌ها بدن‌سازی و پرورش‌اندام باشد، اما برای تمامی ورزشکاران و حتی عموم جامعه چه قهرمانی و چه همگانی، خدمات اراده می‌کرده‌اند. درحال‌حاضر هم با تعطیلی این باشگاه‌ها بخشی زیادی از سرانه ورزشی کشور نابود شده است.