بیش از ۸۰۰ نفر از معلولان شهر عضو هیئت مذهبی حضرت رقیه (س) بوده و همواره در تلاشند که با وجود محدودیت‌هایی که دارند از مشکلات یکدیگر بکاهند و به کمک یکدیگر بیایند.
سید مصطفی بهشتی- محرم با همه بزرگی و درس‌های عظیمی که در دل خود دارد می‌آید و می‌رود. در این محرم با گروه و هیئتی آشنا شدم که به نظر خودش می‌تواند برای امثال من که فرهنگ عاشورا را به خوبی درک نکرده‌ام درس بزرگی باشد.
به واسطه یک دوست عکاس در روز‌های تاسوعا و عاشورا داستان گروهی را شنیدم که برای خودم تلنگری بود و به طور قطع برای شما هم جالب است، البته که داستان آن‌ها قبلا در فضا‌های دیگر تشریح شده است، اما امسال این منطقه ۱۱ بود که میزبان فعالیت هیئت «حضرت رقیه (س)» شد.
هیئتی که از معلولان شهر مشهد تشکیل شده است و تأسیس آن به بیش از ۲۰ سال قبل برمی‌گردد. این هیئت که اعضای آن را افرادی با دل بزرگ تشکیل می‌دهند امسال دیگ نذری خود را در منطقه ۱۱ برپا کردند تا به یاری دوستان هم‌نوع خود که دارای معلولیت هستند بروند. برای آشنایی بیشتر با این هیئت و فعالیتی که امسال در منطقه داشتند به سراغ مسئولان آن رفتیم تا بیشتر با آن‌ها و کار بزرگی که انجام می‌دهند آشنا شویم.
علیرضا مین باشی این روز‌ها مسئولیت یکی از متفاوت‌ترین هیئات مذهبی کشور را عهده‌دار است. به گفته او دورهمی دوستانه وی با دوستان معلولش در سال ۱۳۷۸ به قرائت هفتگی زیارت عاشورا منجر می‌شود. هیئتی که با نام مبارک حضرت رقیه (س) شناخته می‌شود و فرصتی شده برای معلولان توان‌یابی که برای انجام برخی امور به کمک دیگران نیاز دارند.
معلولان جسمی و حرکتی، ناشنوایان و نابینایان و معلولان ذهنی تشکیل‌دهنده این گروه هستند که به تازگی نام آن مؤسسه «دستان مهربان» شده است. مسئول این گروه یعنی علیرضا مین باشی هم دارای معلولیت هر دو پا و هر دو دست است. این معلولان توانیاب به ما یاد می‌دهند که هیچ کاری غیرممکن نیست و البته سوگواری بر حسین (ع) جسم سالم و معلول نمی‌شناسد بلکه دل بزرگ و عقل سالم می‌خواهد.
بیش از ۸۰۰ نفر از معلولان شهر عضو هیئت مذهبی حضرت رقیه (س) و همواره در تلاش هستند که با وجود محدودیت‌هایی که دارند از مشکلات یکدیگر بکاهند و به کمک یکدیگر بیایند. این محرم و تاسوعا و عاشورای حسینی هم فرصتی شد تا این عزیزان در کنار هم باشند و به ما یادآوری کنند که چگونه کنار یکدیگر در مشکلات بایستیم.
به گفته مین باشی هر ساله این هیئت اقدام به پخت و توزیع غذا می‌کند که امسال با مهیا شدن شرایط در منطقه ۱۱ به این منطقه آمده‌اند. وی درباره این نذری می‌گوید: از زمانی که این گروه تشکیل شده ما سعی در این داشتیم تا با کمک گرفتن از خیران و اعضای خود گروه به کمک اعضایی برویم که دچار مشکلاتی هستند، در مدتی که مجموعه تشکیل شده است برای بیش از ۱۸۰ نفر از اعضا کار و شغل پیدا کرده‌ایم، در مناسبت‌های مختلف هم به دنبال این بوده‌ایم که به اعضا کمک کنیم. هر ساله در ۳ شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان به پخت و توزیع غذا می‌پرداختیم، اما امسال شرایط به گونه‌ای شد که به واسطه کرونا هم مراسم برگزار نکردیم و هم توزیع ۳۰۰۰ غذا را در دو شب انجام دادیم.
نکته عجیب و البته جالب در این هیئت برای من این است همه کار‌ها بر عهده این معلولان است که شرایط سختی دارند که مین باشی در این باره بیان می‌کند: به جز آشپزی همه کار‌ها توسط خود اعضا انجام می‌شود و، اما تأمین مالی برنامه را هم خود اعضا بر عهده می‌گیرند. به این ترتیب که نفرات با وجود شرایط سخت مالی و شغل‌های نه چندان ایده‌آل از ۵۰ هزار تومان تا ۵۰۰ هزار تومان کمک می‌کنند تا این غذا فراهم شود و بین افرادی که همانند خودشان معلولیت و محدودیت دارند توزیع شود. جالب است که بسیاری از این‌ها مشکلات مالی دارند، اما زمانی که این دیگ برپا می‌شود تمام کمک خود را می‌کنند تا غذای گرمی به معلولان دیگر هم در این شب‌ها برسد.
مین باشی درباره حس و حال خود و هدفی که در این مسیر دارد، می‌گوید: این راه همه چیز دارد و مهم‌تر از همه آن‌ها برکتی است که به زندگی جاری می‌شود و معتقدم همان چیز اندکی که در زندگی وجود دارد برکت خواهد داشت.
در ادامه این گفتگو با زهرا خندان که به نوعی تنها عضو غیرمعلول این مجموعه محسوب می‌شود و مسئول روابط عمومی مجموعه است گفتگو می‌کنم. او در حدود ۱۲ سال پیش با این مجموعه آشنا شده و از آن زمان تاکنون به قول خود افتخار این را دارد که در کنار گروه معلولان هیئت حضرت رقیه باشد. خندان بیش از ۳۰ سال است که در حوزه‌های مختلف اجتماعی فعالیت دارد، اما به گفته خودش همیشه دوست داشت که با گروهی از معلولان هم همکاری داشته باشد. خندان در این‌باره می‌گوید: همواره دوست داشتم با این عزیزان همکاری کنم تا به اینکه شرایطی فراهم شد و با آن‌ها آشنا شدم از آن زمان به بعد سعی کرده‌ام با وصل کردن خیران به این مجموعه در تسهیل کار آن‌ها تلاش کنم.
خندان که امسال محوطه خانه خود را در اختیار هیئت حضرت رقیه (س) قرار داده است، می‌افزاید: تا آخرین لحظه به دلیل همکاری نکردن برخی اماکن شرایط فراهم نشد و عزیزان ما در مؤسسه بدون جا برای پخت غذا بودند تا اینکه از آن‌ها خواستم به منزل ما بیایند چرا که اعتقاد دارم امسال این میزبانی و افتخار آن به اسم من خورده است.
وی در ادامه از حمایت نکردن نهاد‌های مرتبط از این هیئت و مؤسسه گلایه کرد و بیان می‌کند: هر آنچه تاکنون برای این عزیزان پیش برده‌ایم فقط با تلاش خودشان و خیران گرامی بوده و لازم است که نهاد‌های دولت و حمایتی در این زمینه وارد عمل شوند چرا که تاکنون به لحاظ مالی و خدماتی هیچ کمکی به مؤسسه نکرده‌اند. این دیدار و گفتگو‌ها را در حالی به پایان رساندم که فکرم را این مسئله به خود مشغول کرده بود شاید از نظر بسیاری پختن و توزیع غذا در این ایام امری عادی باشد، اما با شرایط خاص و با محدودیت‌های فراوان این گروه فقط آدم‌هایی با دل بزرگ از پس کار برمی آیند.