مسیر‌هایی در گوشه وکنار جهان هستند که گذر از آن‌ها به خودی خود یک تجربه دست اول گردشگری محسوب می‌شود.
ریحانه صادقی | شهرآرانیوز؛ برای خیلی از ما گردشگری در رفتن به یک شهر یا مکان خاص و دیدن از آن خلاصه می‌شود، اما مسیر‌هایی در گوشه وکنار جهان هستند که گذر از آن‌ها به خودی خود یک تجربه دست اول گردشگری محسوب می‌شود. برخی از این مسیر‌ها به جهان ما شکل داده و آن را به جایی تبدیل کرده اند که امروز می‌شناسیم و در آن زندگی می‌کنیم. برخی دیگر نیز هنوز آبستن حوادث آینده هستند. اینجا با ۳ مورد از این مسیر‌های منحصربه فرد آشنا خواهیم شد.
جاده ۶۶: در دهه ۲۰ میلادی، ۲ کارآفرین آمریکایی به نام‌های سایرس اَوِری و جان وودروف ایده ساخت بزرگراهی را دادند که از شرق تا غرب آمریکا کشیده می‌شد و موجبات پیوند اقتصادی و اجتماعی شهر‌ها و ایالاتی را که در امتدادش قرار داشتند فراهم می‌کرد. جاده ۶۶ که به جاده مادر و خیابان اصلی آمریکا هم شهرت دارد، ۳۹۴۰ کیلومتر طول داشت و شیکاگو را پس از گذر از ۸ ایالت و ۳ منطقه زمانی به لس آنجلس وصل می‌کرد. دوران اوج این جاده پرآوازه در دهه ۵۰، به زمانی برمی گردد که آمریکایی‌ها به طور گسترده شروع به خریدن خودرو کرده بودند و دوست داشتند برای ماجراجویی دل به جاده بزنند. با این حال، در سال ۱۹۵۶، با تصویب قانون بزرگراه‌های میان ایالتی و ساخت جاده‌های دیگر، کم کم از محبوبیت آن کاسته شد. بالأخره در اواسط دهه ۸۰، جاده ۶۶ رسما منحل شد و کسب وکار‌های محلی اطراف آن برچیده شدند، اما این بزرگراه در یاد مردم آمریکا باقی ماند. با اینکه دهه‌ها گذشته، افسانه این بزرگراه در رمان ها، فیلم‌ها و ترانه‌های آمریکایی زنده مانده و پر و بال گرفته است. امروزه گردشگران می‌توانند با گذر از بیشتر شهر‌هایی که جاده اولیه از آن‌ها می‌گذشت، از دهکده‌های کوچک، متل‌ها و جاذبه‌هایی که در امتداد آن وجود داشت دیدن و تاریخچه جذاب آن را مرور کنند.
مسیر پنکیک موز: مسیر پنکیک موز یک مسیر واقعی نیست. این لقب بامزه‌ای است که به مجموعه‌ای از مقاصد گردشگری در آسیا داده اند، مقاصدی که کوله گرد‌ها و گردشگرانی که کم هزینه سفر می‌کنند، علاقه زیادی به آن‌ها دارند. این مسیر اگرچه مسیری رسمی نیست، سفر در آن تجربه‌ای واقعی است. گردشگران در این مسیر سفرشان را از بانکوک در تایلند آغاز می‌کنند. از شهر سیم ریپ و معبد انگکور وات در کامبوج گذر می‌کنند و به سمت شهر هوشی مین در ویتنام می‌روند. با این حال، مقاصد گردشگری پرطرف دار دیگری هم در مسیر پنکیک موز وجود دارد که شامل کشور‌هایی همچون نپال (پوکارا، یکی از ۲ پایگاه اصلی کوهنوردی اورست)، هندوستان (گوا)، اندونزی (بالی)، فیلیپین و میانمار می‌شود.
راه آهن سراسری سیبری: خط آهنی که بین سال‌های ۱۸۹۱ تا ۱۹۱۶ ساخته شد و در آن زمان یک شاهکار خارق العاده مهندسی محسوب می‌شد، مسکو را به شرقی‌ترین نقطه روسیه وصل می‌کرد و در طول مسیر انشعاب‌هایی به سمت مغولستان، چین و کره شمالی داشت. راه آهن سراسری سیبری ۹۲۸۹ کیلومتر طول دارد و طولانی‌ترین خط آهن جهان است. مسافران این مسیر سوار بر قطار از مسکو به ولادی وستوک در سیبری می‌روند و در آنجا شانس این را خواهند داشت که از دورافتاده‌ترین بخش‌های روسیه، همچنین مغولستان و چین دیدن کنند. طی این مسیر طولانی تجربه جالب و منحصربه فردی است که ۷ روز به طول می‌انجامد.
منبع: tourradar.com