نادیا ذاکری، بانوی هنرمند دهه شصتی است که در کنار همه وظایفی که برای همسر بودن و مادر بودن دارد علاقه‌اش به هنر را هم رها نکرده است. او در رشته‌هایی همانند خوشنویسی، نقاشی، عکاسی، سفالگری و ... فعالیت داشته است.
غلامرضا زوزنی | شهرآرانیوز - او از آن دسته افرادی است که قرنطینه و در خانه‌مانی به خاطر جلوگیری از شیوع ویروس کرونا برایش بد نشده است. تقریبا در این مدت چندین تابلو نقاشی‌خط در اندازه‌های مختلف آماده کرده و هفته‌ای که پشت سر گذاشتیم همه آن‌ها را در نگارخانه آسمان به نمایش عمومی گذاشت. نادیا ذاکری، بانوی هنرمند دهه شصتی است که در کنار همه وظایفی که برای همسر بودن و مادر بودن دارد علاقه‌اش به هنر را هم رها نکرده است.
او در رشته‌هایی همانند خوشنویسی، نقاشی، عکاسی، سفالگری و ... فعالیت داشته است. او یک گرافیست است که سعی کرده هر هنری را که با کارش مرتبط است فرا بگیرد. ذاکری باور دارد یک گرافیست باید به همه هنر‌ها اشراف و آشنایی داشته باشد. او رشته ارتباط تصویری را تا مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه ادامه داده و از ابتدای دهه ۹۰ نیز در کنار تولید و فعالیت هنری، به تدریس و انتقال تجربیاتش مشغول است.
ذاکری دوازده ساله بوده که خوشنویسی را جدی پیش گرفته است، او می‌گوید: پنجم دبیرستان بودم که آموزش هنر خطاطی را شروع کردم. تشویق‌ها در مدتی که خوشنویسی کار می‌کردم باعث شد به این هنر علاقه پیدا کنم و دبیرستان نیز در رشته گرافیک ادامه تحصیل دهم. سال ۷۶ بود که به تشویق یکی از معلم‌های دبیرستانم برای دریافت مدرک «خوش» از انجمن خوش‌نویسان ایران آزمون دادم و موفق شدم این مدرک را دریافت کنم.
تشویق پدر
ذاکری می‌گوید: در خانواده‌ام خوش‌نویس نداشتیم. اما پدرم تأکید داشت که من خوش‌نویس شوم و به طور کلی دوست داشت خط خوبی داشته باشم. او نه تنها من را به داشتن خطی خوش تشویق می‌کرد که همواره تأکید داشت من خوش‌نویس شوم و با خوشنویسی از خودم احساس رضایت داشته باشم.
او از اینکه در رشته هنری تحصیلاتش را ادامه داده است بسیار خرسند است و تشویق والدینش را برای خود موهبت می‌داند و از این تشویق‌ها به نیکی یاد می‌کند و می‌گوید: دانستن خط در کار گرافیک بسیار برایم مفید است. در طراحی‌ها و تایپوگرافی‌ها همیشه خط به کارم می‌آید. خط به نوعی ابزار کار من است. هرگز آن را کنار نگذاشته‌ام و فکر می‌کنم گرافیست‌ها باید خوشنویسی را بلد باشند تا موفقیت بیشتری به دست بیاورند.
نگاه نو به نقاشی‌خط
ذاکری دوره نقاشی‌خط را از سال ۹۷ آغاز کرده و از انجام این هنر احساس خوبی دارد. علاقه او به نقاشی‌خط به اندازه‌ای است که در لحن صحبت کردنش نیز تأثیر گذاشته است. او با ذوق درباره این هنر حرف می‌زند و می‌گوید: نگاه ویژه‌ای به این هنر پیدا کرده و امیدوار است به کمک استادانش بتواند تأثیراتی در این رشته هنری بگذارد: بسیاری از افراد می‌پندارند که نقاشی‌خط، نوعی خوشنویسی است؛ در حالی که چنین نیست. نقاشی‌خط کاملا متفاوت است. حتی هنرمندان خوش‌نویس هم در رویارویی با آثار نقاشی‌خط در جست‌وجوی خوشنویسی هستند. یا مخاطبان عمومی‌تر سعی می‌کنند آثار نقاشی‌خط را بخوانند و دریابند که در یک اثری از این دست چه چیزی نوشته شده است. در حالی که نقاشی‌خط به نظر بسیاری از استادان گرافیک باید از فرم‌های بصری پیروی کند. نقاشی‌خط خوشنویسی نیست. فضایی گرافیکی و تصویری دارد و همین که مخاطب از تماشای آن احساس خوبی داشته باشد کافی است.
او می‌گوید یک از استادانش که آثارش را بررسی کرده به او تأکید داشته در نقاشی خط به دنبال خوشنویسی نباشد. ذاکری می‌گوید عادت ندارد آثارش را در خانه نگهداری کند و اغلب همه آن‌ها را در سایت‌ها و بازار‌های فروش آثار می‌فروشد. الان هم به دنبال این است که آثار جدیدی خلق کند و در هنرش نوآوری داشته باشد. این نوید را می‌دهد در آینده آثار متفاوتی نسبت به آنچه که در دوران قرنطینه به تولید آن‌ها مبادرت داشته خلق کند.
آثار هنری در شهر
این هنرمند برای علاقه‌اش هنر را دنبال می‌کند و کمتر به فکر کسب درآمد از فروش آثار هنری‌اش افتاده است. تدریس در دانشگاه بیشترین وقت را از او گرفته است با این حال می‌گوید: برای اینکه مردم بتوانند از آثار هنری در منزل و محل کارشان استفاده کنند، سعی کرده‌ام تابلوهایم را بسیار پایین‌تر از ارزش واقعی‌اش قیمت‌گذاری کنم. همه هنرمندان علاقه دارند که مردم آثارشان را بخرند. اما شرایط اقتصادی به مخاطبان اجازه نمی‌دهد خیلی در خرید آثار هنری دست‌و‌دلباز باشند.
او باور دارد هنر باید در شهر به نمایش گذاشته شود تا مردم و شهروندان با تماشای آن به هنر علاقه‌مند شوند: اگر مردم به تماشای آثار هنری در شهر عادت کنند باعث می‌شود نگاهشان به دنیا بهتر باشد. هنر باعث می‌شود مردم قدرت تحملشان بالا برود و درباره اتفاقات پیرامونشان درک بیشتری داشته باشند. اکران آثار در شهر نیز باعث می‌شود ارتباط مردم با هنر بهتر شود.