پیش تر‌ها هم درباره نفی مسابقه با ورزشکاران رژیم جعلی صهیونیستی قلم زده بودم، همان زمان که یکی از دست اندرکاران ورزش، سخنانی گفت که بوی اعتراض به مسابقه‌ندادن می‌داد. برای عزیزی که چرایی این منع را پرسیده بود، نوشتم که خط قرمز انقلاب و نظام خیلی مهم‌تر از خط قرمز تشک کشتی و خطوط دیگر میدان‌های ورزشی است.
امروز که رهبر فرزانه انقلاب، به صراحت و با این کلمات که «رژیم سفاک، نسل کش و نامشروع صهیونیستی تلاش دارد با حضور در میدان‌های بین‌المللی ورزشی برای خود کسب مشروعیت کند و مستکبران جهانی نیز به او کمک می‌کنند» آن «منع» را تأکید فرمودند، لازم می‌دانم تا دگرباره بنویسم که اگر از ورزش و مدیریت ورزش سررشته نداریم، یک چیز را خوب به یاد داریم و آن اینکه از اول انقلاب، ما به‌رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی را پس گرفته ایم و هرگز حاضر نیستیم کاری بکنیم که معنایش رسمیت‌دادن به این رژیم جعلی باشد. این هم خاص ورزش نیست، هرچند در این حوزه نمود بیشتری دارد. در عرصه‌های دیگر هم حاضر نیستیم کاری کنیم که ذره‌ای از آن بوی تأیید به‌مشام برسد.
فقط هم حرف دشمنی صهیونیست‌ها با ایران نیست که در این حوزه دست خود آمریکا درازتر است، بلکه ما اشغال و تبعیض نژادی و غصب و کودک کشی و بیداد سیستماتیک را هرگز به‌رسمیت نمی‌شناسیم. درست است که ورزش سیاسی نیست، اما نهاد‌های ورزشی جهانی اگر نگاه سیاسی ندارند، چرا رفتار سیاسی دارند؟ چرا رژیم صهیونیستی را در مسابقات قاره‌ای غیر از آسیا شرکت می‌دهند؟ مگر این رژیم بخشی از جغرافیای این قاره را غاصبانه در اختیار ندارد؟ چرا در مقدماتی‌های جهانی و قهرمانی قاره هیچ وقت اسمی از آن نیست؟ چرا فوتبالش عضو فدراسیون فوتبال اروپاست؟
بله، ورزش سیاسی نیست، اما موجودیت این رژیم جعلی، سیاسی است و تعامل استکبار جهانی با آن نیز سیاسی است. پس نمی‌توانیم سیاست‌های کلان را در اندازه یک فدراسیون ورزشی تنزل بدهیم. نفی رژیم صهیونیستی و امضانگذاشتن پای موجودیت غاصبان که ریشه در خون بی گناهان دارد، راهبردی بلندمدت و تغییرناپذیر در جمهوری‌اسلامی است؛
نگاهی انسانی و کرامند که بدان باور داریم و به‌رسمیت‌نشناختن غاصب ظالم را جلوه‌ای از پهلوانی می‌دانیم. ورزشکاران نیز در نگاه ما، نماد پهلوانی و جوانمردی اند، اما آیا هیچ جوانمردی حاضر است کاری بکند که حتی لحظه‌ای به رژیم غاصب و ورزشکاری که با آن پرچم مبارزه می‌کند، مشروعیت بدهد؟ نمی‌دانم، من ورزشکار نیستم، اما اگر برفرض روزی در حوزه رسانه، قرا ر باشد در برنامه‌ای با نماینده آن رژیم جعلی مسابقه بدهم و این باعث تأیید مشروعیت آنان باشد، بی‌شک قلمم را می‌شکنم و در چنین جایگاهی حاضر نمی‌شوم.