به گزارش شهرآرانیوز؛ به گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال ۲۰۱۷ از ۳۹ میلیون فرد نابینایی که در سرتاسر جهان زندگی می‌کنند، ۶۴ درصد دختران و زنان هستند. نابینایی در زنان بیش از مردان اتفاق می‌افتد، زیرا زنان در معرض عوامل خطرزای بیشتری قرار دارند: عواملی همچون دسترسی کمتر به مراقبت‌های پزشکی در کشور‌های درحال‌توسعه یا نزدیکی به کودکانی که بیشترین میزان باکتری را در بدنشان حمل می‌کنند.
در آستانه روز جهانی نابینایان، می‌خواهیم به چند مورد از اقداماتی بپردازیم که در جهت بهبود وضعیت زنان نابینا یا توانمندسازی آن‌ها با کارآمدتر ساختنشان در جامعه صورت گرفته‌اند.
در سال ۲۰۱۳، پروژه‌ای تحت عنوان «دستان یابنده» در آلمان آغاز به کار کرد که قصد داشت از ادراک لمسی فوق‌العاده نابینایان و افراد مبتلا به اختلالات بینایی برای بهبود فرایند معاینه دستی در تشخیص اولیه سرطان پستان استفاده کند. در این پروژه، طی دوره‌ای نه‌ماهه، به زنان نابینا یا مبتلا به اختلالات بینایی آموزش داده می‌شد به متخصصان معاینه کلینیک (CBEs) تبدیل شوند و بتوانند برای تشخیص زودهنگام این سرطان شایع در زنان مشغول کار شوند.
تشخیص و درمان زودهنگام سرطان سبب می‌شود بتوان از روش‌های درمانی استفاده کرد که فرسایش کمتری برای بیمار دارند، و از این طریق، شانس بهبود او افزایش یابد.
بعد‌ها پروژه‌های مشابهی نیز در کشور‌های دیگر (از جمله کلمبیا و هندوستان) راه‌اندازی شدند که به همین طریق و با استفاده از موقعیت منحصربه‌فرد زنان نابینا، جایگاهی اجتماعی برای آن‌ها فراهم می‌کردند که آن‌ها را از افرادی وابسته به زنانی مستقل و کارآمد تبدیل می‌کرد.
ارکستر «النور و الأمل» به معنای «نور و امید» گروهی چهل‌وچهارنفره متشکل از زنان نابیناست که در سال ۱۹۷۱ تأسیس شد. این زنان که قادر به خواندن موسیقی یا دیدن رهبر ارکستر نیستند، با استفاده از روش‌های ویژه به‌خاطرسپاری نت‌ها و ساعت‌های متمادی تمرین، موفق به نواختن بدون نوشته یا هرگونه راهنمای فیزیکی می‌شوند.
این پروژه در هندوستان و از سوی دختری به نام تیفانی برار آغاز شد. او می‌گوید در هندوستان، زنان نابینا مجبورند سال‌ها در چهاردیواری خانه‌هایشان در اسارت باشند. آن‌ها به سبب ناآگاهی خانواده‌هایشان از یک طرف، و ناتوانی خودشان از طرفی دیگر، از پا گذاشتن به دنیای بیرون منع می‌شوند. او می‌گوید: «دلم می‌خواست این صحنه و این روایت تغییر کند و آرزویم توانمندسازی همه زنان نابینا به لحاظ تحصیلی و شغلی بود. این‌طور بود که راه‌حلی برای این مشکل یافتم.» او که خود نیز نابینا است، بهتر از هر کسی می‌دانست زنان نابینا با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند. به همین دلیل، برنامه آموزشی ویژه خود را برای آن‌ها ارائه کرد.
برنامه او شامل مواردی همچون کلاس دفاع شخصی، کلاس‌های آموزش شغلی، سمینار‌هایی درباره حقوق و مسائل حقوقی زنان دارای ناتوانی‌های جسمی، کلاس‌های آگاهی‌سازی سلامتی به‌ویژه کلاس‌هایی درباره بهداشت فردی زنان می‌شود. او می‌گوید پروژه‌اش تاکنون موفقیت‌آمیز بوده است و بازخورد‌های مثبتی از زنان شرکت‌کننده در این دوره‌ها دریافت می‌کند.
https://www.light-for-the-world.org/two-thirds-blind-people-are-women