«امروز فضیلت زنده‌نگهداشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست.» این جمله راهبردی رهبرمعظم انقلاب است که هم راه را نشان می‌دهد و هم تکلیف را بر شانه قلم‌ها و زبان‌ها می‌گذارد و هم کلمات را به گفتن از راه ورسم شهادت مبعوث می‌کند.
دلیل این سخن هم ممکن است این باشد که همان گونه که شهادت انسان ساز و جامعه ساز است، گفتن از شهادت هم اکسیری دارد که جان‌های زنگارگرفته را جلایی دیگر می‌بخشد. به باور من، انقلاب ما فقط «شهادت‌الحدوث» نیست که «شهادت‌البقا» نیز هست.
اگر در هنگامه انقلاب و دفاع مقدس باید به زبان خون سخن می‌گفتیم، امروز باید به خط سبز به حراست از آن خون‌ها بپردازیم و با تبیین راه ورسم شهیدان، راه را ادامه دهیم.
اینکه امروز بدون مناسبتی تقویمی از شهید و شهادت می‌گویم، از آن روست که باور داریم برای نوشتن از شهدا نباید دنبال مناسبت گشت، بلکه هر روز را باید با سیره آنان متناسب سازی کرد.
با ایجاد این تناسب است که می‌توانیم به تعریف نسبت خود با شهدا بپردازیم، وگرنه شعار که حاصلی در خرمن جانمان نخواهد داشت. برای رسیدن به خرمنی که هردو دنیای ما را تأمین کند، باید به سیره عملی شهدا به عنوان یک الگوی رفتاری نگاه کنیم و به سلوکشان التزام داشته باشیم.
یکی از این الگو‌های ماندگار، شهیدی است به نام حاج قباد شمس‌الدینی که، چون ستاره‌ای در آسمان زیست علوی می‌درخشید.
شهید حاج قاسم سلیمانی او را به عناوینی، چون «حبیب بن مظاهر» لشکر معرفی می‌کرد. او به صراحت گفته و نوشته بود: «من چند گوسفند دارم به اندازه‌ای که بچه هایم شکمشان را سیر کنند؛ حقوق مرا بدهید به افراد ندار و بی سرپرست!» مسئولان واسطه شدند تا متقاعدش کنند که این حقوق ناچیز، حق خودش و فرزندانش است.
اما جواب او چیزی بود که نشان می‌داد چرا حاج قاسم او را با حبیب و مسلم بن عوسجه می‌سنجد. او از «همه چیز» گذشته بود و چنین به جواب برخاست: «امام علی (ع) که افراد را به جنگ دعوت می‌کرد، یکی می‌گفت محصولم، یکی می‌گفت زن و بچه ام و... با این توجیهات علی (ع) را تنها گذاشتند؛ ایران کوفه نیست!»
او نه گفت محصولم، نه گفت زن و فرزندم و نه هیچ اماواگری دیگر. او ثابت کرد که ایران کوفه نیست. آیا ما هم می‌توانیم چنین مردانه ثابت کنیم یا رفتاری می‌کنیم که کوفی‌ها هم بر ما خرده می‌گیرند؟ حاج قباد به فرزندانش گفته بود: «شاید بعد من سپاه نتوانست به شما کمک کند، با نداری بسازید، از اولاد امام حسین (ع) عزیزتر نیستید که آن همه مصیبت کشیدند!» ما با مردانی از این دست، در دفاع مقدس ناممکن‌ها را ممکن کردیم و از جنگ با ۸۳ کشور سربلند بیرون آمدیم.
امروز هم اگر چنین روحیه‌ای در جامعه به ویژه در میان مسئولان پا بگیرد، بازهم «ناشدنی ها» را شدنی خواهیم دید.
او در وصیتش هم تصریح کرده است: «مسئولان بدانند اگر عهد خود را با شهدا فسخ کنند یا حقی به نام شهدا از مظلومی پایمال شود، آن را نمی‌بخشیم. این حکومت خون نمی‌دهد تا شکم‌ها از مال دنیا پر شود، خون می‌دهد تا اسلام ناب محمدی برقرار باشد و عدالت و برابری حاکم باشد.» باری، شهدا یقه ما را خواهند گرفت اگر دست بر گلوی مردم بگذاریم.
این را حبیب حاج قاسم تصریح کرده است. با تأمل در سیره و نگاه و زندگی مردانی، چون حاج قباد شمس الدینی است که به راز نهفته در کلام حقیقت نمای رهبر معظم انقلاب می‌رسیم که امروز فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست!