یکی از الگو‌های به روز تاریخی و معرفتی ما حضرت زینب است، سلام ا... علیها. انگار خدا ایشان را برای امروز ما نمونه سازی کرده است تا در «جهاد تبیین» نمونه‌ای موفق و اسوه‌ای راهگشا داشته باشیم. مطالعه درباره شخصیت و روش جهاد ایشان به آیه خوانی می‌ماند که در هر خوانش، انسان را با تجلی‌ای تازه روبه رو می‌کند و جلوه‌های جلال و جمال را در جان می‌نشاند.
با شنیدن و خواندن نام حضرت زینب (س) نه یک معنا و یک تصویر، که شبکه‌ای از معانی متعالی و تصاویر قبله نما در اندیشه آدمی شکل می‌گیرد که از میان غبار‌های انبوه شده، راه را نشان می‌دهد. حضرت زینب (س) امام نیست، اما به عنوان سخنگوی امام زمان خود و جریان امامت میدان داری می‌کند.
در این جایگاه است که می‌بینیم کربلا در کربلا نمی‌ماند، بلکه بر دوش زینب (س) تا کوفه و شام و مدینه و تا اقصای جغرافیا و تاریخ کشیده می‌شود. یعنی به رغم خواسته یزید آن دوران و یزید‌های اعصار دیگر، نه «سِر نی» در نینوا ماند و نه توانستند کربلا را در وادی طف به حصر کشند.
ابر ریا را (چنان که قادر طهماسبی در شعر شکوهمند خود تصویر می‌کند) آل امیه در آن روز و دیگر باورمندان به منش یزید در طول دوران‌ها قطور و قطورتر می‌کردند تا حقیقت را بپوشانند، اما زینب (س) و کلثوم (س) و کاروان عاشورا نگذاشتند که «چهره سرخ حقیقت» پس از آن طوفان رنگی که برخاست، بی رنگ شود و چنان رقم بخورد که اهل باطل می‌خواهند.
تاریخ گواه است که از همان کربلا، حضرت زینب (س) رسالت حسینی اش را آغاز کرد و به نهج و منهج علوی چنان کرد که پایشان به کوفه نرسیده، اشک و ضجه ندامت از کوچه‌ها برخاست.
ابن زیاد شکست، یزید در همه ارکان وجود و حکومتش زلزله احساس کرد و زمین و زمان فهمید که در کربلا چه اتفاقی افتاده است و آن سری که به نیزه است، پرچم حقیقت است که تا قیامت در اهتزاز خواهد بود. زینب (س) هرگز خاموش نشد و باز هم نمی‌شود.
چه اگر به باور «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» در ما به بلوغ رسیده باشد، تکلیف زینبی هم مشق نوشت هرروز ماست؛ یک واجب هرروزه که اگر به غفلت یک روزه هم دچار شود، به همان میزان دشمن جلو می‌آید. مگر نمی‌بینیم که دارند باطل را در لباس حق بالا می‌نشانند و حق را به چوب باطل می‌رانند؟ مگر نمی‌کوشند که جای شهید و قاتل را عوض کنند؟ مگر در غفلت ما قدم‌های بلند به جلو برنداشته اند؟ این همه فریادگری رهبر معظم انقلاب بر مجاهده در میدان «جهاد تبیین» برای چیست؟ جز این است که در خاموشی ما جنگ روایت‌ها را به تکنیک‌های جنگ روانی هم توانمندسازی می‌کنند تا در زمین خودمان ما را بشکنند؟
مایی را که دربرابر هجوم ۸۳ کشور همراه و ایستاده پشت عراق، ایستادیم و سرفراز بیرون آمدیم، می‌خواهند در میدان جنگ روایت‌ها بر زمین بزنند. اینجاست که نگاهمان باید به الگوی خداساخته و خداخواسته‌ای به نام بی بی زینب (س) باشد و به رسمی که بنا نهاد تا درسی باشد برای همیشه.
زینب (س) شهید نشد، اما با احیای امر امامت، شهادت را به عنوان «مفتاح الفرج» برای امت گذاشت تا به شهود برسند و در هنگامه‌های سخت، با تمسک به آن خود را و جامعه خود را از شر باطل‌های رنگارنگ برهانند. باری، زینب سلام ا... علیها راه را نشان داده است و اینک این راه و این هم همت ما؛ اگر می‌خواهیم حسینی باشیم.