انقلاب اسلامی؛ ثبات معرفتی، اقتدار قرآنی

انقلاب اسلامی برهم زننده نظمی بود که طاغوت، بنیاد نهاده بود و بر پایه‌های آن، کاخ امیال خود را بنا می‌کرد. تخت می‌گذاشت و بر تخت می‌نشست، بی آنکه نگاهی به زیر بیندازد که پایه‌های تختش در «حسرت زار» چه مردمی قرار گرفته است و گوهر‌هایی که بر تاجش می‌درخشد، اشک یتیمان یک ملت است.

بر تخت و در کاخ چنان به غرور فرمان می‌راند و پایه‌های هر دو را چنان محکم می‌دید که فضا را برای کارتر هم طوری نمایش داد که ایران روی گسل در مرز انفجار را، «جزیره ثبات» بخواند. نام گذار‌ی‌ای که به طنزی ماندگار در ادبیات سیاسی قرن تبدیل شد. انقلاب، اما زلزله انداخت در این ثبات و با برهم زدن نظم به تبختر زخیم شده، بنیانی تازه نهاد تا در گذر از طوفان‌های تجزیه طلبی و تروریسم و جنگ، به «ثباتی» برسد که ریشه در متن مردم دارد.

مردمی که با معرفت دینی و اندیشه ملی و انقلابی هرکدام می‌توانند یک نیروگاه هسته‌ای باشند با غنی‌ترین انرژی‌ای که تاریخ تاکنون به خود دیده است. عامل ثبات پایدار، مردم هستند که تا وقتی بر عهد خود ایستاده باشند، هیچ دشمنی نمی‌تواند پا به این دیار بگذارد؛ چه رسد که بخواهد با همان چکمه هایش در این سرزمین بنشیند.

امنیت ما نیز رهین همراهی باورمندانه مردم است. محصول اندیشه‌ای که در اوایل انقلاب، از مادران سدی ناشکستنی می‌ساخت در برابر انحراف -برخی- فرزندانشان.

ما در پناه چادر مادرانی چنین، فصل‌های پرآشوب را پشت سر گذاشتیم. پشتمان به مادران و زنان این سرزمین گرم بود که تابستان را هم برای دشمنان به زمهریر تبدیل کردیم تا لرزه در ارکان باور و طرح هایشان بیفتد. اقتدار ملی ما قبل از آنکه نظامی باشد، معرفتی است.

همان هژمونی غالبی که بیگانگان نمی‌توانند قالب گیری کنند و در ارتش‌های خود به تولید انبوه برسانند. اقتدار ما، ریشه در «عاشورا» دارد و افقی بلند به اسم «انتظار» پیش روی ماست. توان به قدرت تبدیل شده نظامی ما نیز در همین «نظم» تعریف می‌شود. «واعدوا لهم مااستطعتم من قوه (۱)» که در آرم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و «وان جندنا لهم الغالبون (۲)» که در نشان ارتش جمهوری اسلامی ایران است و «کونوا قوامین لله شهداء بالقسط (۳)» که در بالای لگوی نیروی انتظامی است و پیشانی نوشت پرچم وزارت دفاع یعنی «ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص (۴)» نشان از این دارد که قدرت نظامی ما نیز در ساحت اقتداری دینی و الهی تعریف می‌شود.

وجه تمایز ما با دیگر ارتش‌های دنیا هم در همین است. در اینکه ما اقتداری ریشه دار داریم که هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را از ریشه درآورد. غیریت سازی ما با دیگران هم دقیقا در همین ساحت تعریف می‌شود، والا آن‌ها به لحاظ عُده و عِده و تجهیزات نظامی از ما بیشترند.

ما، اما پشت گرم به اقتداری هستیم که خداوند وعده داده است: «و ما صبر را به یقین غنی سازی می‌کنیم در وعده صادق خداوندی (۵) که فرمود: «ان یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مائتین (۶)». با ایمان به وعده خداوندی است که می‌گوییم «دوره بزن دررو تمام شده است؛ یکی بزنند ده تا می‌خورند.» ثبات انقلابی، محصول نگاهی قرآنی است. اقتدار نظامی نیز، غنایافته در این فرهنگ است که ما را از همه قدرت‌های جهانی متمایز و ممتاز می‌کند. تا به این رسم پایبندیم، ناشکستنی هستیم به عون ا... تعالی.

پی نوشت:
۱- سوره انفال، آیه ۶۰،
۲- سوره صافات، آیه ۱۷۳،
۳- سوره مائده، آیه ۸،
۴- سوره صف، آیه ۴،
۵- سوره بقره، آیه ۲۴۹،
۶- سوره انفال، آیه ۶۵