عاشورا، نه بلندترین روز تاریخ که پایان ناپذیرترین روز است. عصرها میآیند و میگذرند. نسل ها، میآیند و میروند، اما عاشورا هست و تکلیفی بزرگ بر شانه انسان که باید خود را به قاعده عاشورا تعریف کند.
اگر بزرگی میخواهد باید در کنار سپاهی بایستد که اگر چه به تعداد کمند، اما هرکدامشان جهانی هستند که عالَم میتواند در گوشهای از آنان بنشیند. چنان بزرگند که خون هرکدامشان فضیلتی بزرگتر دارد از خون چند هزار فقیه و عارف و پارسا که در نهضت توابین زمین را سرخ پوش کرد. زیبا و جامعه تحلیل میکنند رهبر فرزانه انقلاب به این بیان که؛ "عدّهی توّابین، چند برابر عدّهی شهدای کربلاست.
شهدای کربلا همه در یک روز کشته شدند؛ توّابین نیز همه در یک روز کشته شدند. اما اثری که توّابین در تاریخ گذاشتند، یک هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! بهخاطر اینکه در وقت خود نیامدند. کار را در لحظهی خود انجام ندادند. دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند. "دلیلش هم چنین در کلام حضرت آیت الله خامنه ای، رمزگشایی میشود که: "لحظه را باید شناخت، نیاز را باید دانست.
کسانی در کوفه دلهاشان پر از ایمان به امام حسین بود، به اهلبیت محبت هم داشتند، اما چند ماه دیرتر وارد میدان شدند» ۱ لحظه را نشناختند؛ عاشورا را نشناختند؛ در زمان، آن کار را انجام ندادند. " بله، فرق عاشورائیان با دیگران در همین شناخت بود.
در معرفتی که از دل شط گذشت تا حبیب را به حسین برساند. در شکوه شناختی که حر، فرمانده طلایه یزید را به اولین شهید کربلا، تعالی بخشد. اینها زمان را شناختند و به جاودانگی رسیدند و چراغ راه شدند تا صراط مستقیم معرفت، به روی سالکانِ مجاهد، روشن و باز بماند تا در ۱۴ قرن بعد، فرزندان امام روح الله با سرهای فراز و دلهای پر ایمان بدان پای بگذارند.
بله، در دفاع مقدس، فرزندان این ملت، لحظه را شناختند و خود را به کربلای تکلیف رساندند و بسیاری به فیض عظیم شهادت رسیدند و بسیاری نیز به تفسیر آزادگی در اسارت پرداختند و درس آموخته از حضرت سجاد و بی بی زینب (سلام الله علیهما) پیامبران عاشورا شدند در قرن ما.
امروز که سالگرد بازگشت سرفرازانه آنان به وطن است، آن هم در آستانه عاشورا، باید قرائتی به روز از آن حماسه ارائه شود تا نسل امروز بدانند که برای رستگاری چگونه باید گام برداشت و بدانند که "لحظه" را چگونه باید دریافت و زمان را تحت امر درآورد تا در هر شرایطی به کربلا و به لشکر سید الشهدا رسید.
باری، آزادگان و جانبازان و ایثارگران، مصداق" وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا" هستند که راه را در طریقِ "مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ" ادامه میدهند. لحظهها را درک و به تکلیف، عمل میکنند و در شمار وارثانِ عاشورا، به توسعه مکتب حسینی همت میکنند..