علیرضا حیدری

درباره توصیه زبانی صداوسیما به نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری.

شهرت محتشم کاشانی بیشتر به دلیل دوازده بند معروف او با مطلع «باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟» بوده است. اما این شاعر، به غیر از این ترکیب بند، در آثار دیگر خود نیز دوستی و ارادتش را به رسول خدا (ص) و خاندان ایشان ابراز کرده است.

در یادداشت قبلی، از صفت «شگفتانه» برای دستور خط غیررسمی فرهنگستان یاد کردم و دلیل آن این بود که اولا غافلگیرکننده بود و دیگر اینکه نشان می‌دهد فرهنگستان ـ که تاکنون گمان می‌رفت چندان با زبان گفتار میانه‌ای ندارد ـ این زبان «غیررسمی» را به رسمیت شناخت!

نخستین «دستور خط فارسی» پس از کش وقوس‌های فراوان تیر ۱۳۸۰ تصویب شد، یعنی بیش از دو دهه پیش.

اگر به تاریخ فقه و فقاهت نگاهی بیندازیم، به فقیهان و مجتهدان و مراجع تقلیدی برمی خوریم که طبع و قریحه شعری هم داشته اند و آثاری از این دست به جا گذاشته اند.

پژوهشگران بر این باورند که خاقانی شافعی مذهب بوده است؛ بااین حال، با نگاهی به اشعار خاقانی، ارادت خاص وی به خاندان پیامبر را درمی یابیم. توجه به حضرت علی (ع) در شعر خاقانی دیده می‌شود.

وقتی سخن از «حماسه» و ادبیات حماسی به میان می‌آید، بی درنگ به یاد فردوسی می‌افتیم و شاهکار او شاهنامه.

زبان فارسی امروز با آسیب‌های فراوانی روبه رو است؛ انبوه رسانه‌های رسمی و غیررسمی و فراوانی شمار کسانی که به صورت حرفه‌ای یا غیرحرفه‌ای می‌نویسند و قلم در دست دارند، بر دغدغه دلسوزان افزوده و نگرانی‌ها را جدی‌تر کرده است.

امسال در نوروز ۱۴۰۳  اتفاق جالبی در صدا و سیما افتاد و آن هم ساخت برنامه «سرزمین شعر» بود.

در آیین رونمایی از «کارنامه فیاض»، دکتر قنوات اشاره‌ای به جا و  البته راهبردی به نکته‌ای کرد و گفت که باید شناخت زنده یاد دکتر فیاض را به دو فصل پیش از انتشار این کتاب و پس از انتشار آن تقسیم کرد.