مریم مختاری | شهرآرانیوز؛ در دین اسلام خانواده اصالت و قداست خاصی دارد. در احادیث زیادی از این قداست نام برده شده است. اصل ازدواج ایجاد خانواده است که با بنای آن هرچه بیشتر صفات خداوندی در انسان نمایان می‌شود و به این هدف مقدس می‌رسد. هم‌چنین در دیدگاه اسلام تشکیل خانواده باعث می‌شود از زن و جایگاه او در اجتماع محافظت شود و با او به‌شایستگی رفتار شود.
خانواده واحد مهم اجتماعی است. مانند هر مجموعه دیگری، قوانین خاص خود را دارد و روابط بین افراد باید بر اساس احترام متقابل باشد. هم‌چنان که خانواده با دنیای بیرون مرز‌هایی دارد، اعضای خانواده نیز باید قداست خانه و حد و مرز‌هایی را که دارد حفظ کنند تا به روابط هرچه بهتر بین آن‌ها منجر شود. شاید یکی از مهم‌ترین توانایی‌های سرپرست خانواده تعیین کردن همین مرز‌های روشن و منطقی باشد: تعیین اینکه چه کسانی اعضای خانواده محسوب می‌شوند و نقش آن‌ها چیست، چه کسانی اعضا خانواده به حساب نمی‌آیند، چه اطلاعاتی از بیرون خانواده به درون می‌آید، چه حرف‌هایی از خانواده بیرون می‌رود و چه افرادی در جریان مسائل خانوادگی قرار می‌گیرند. همه این مسائل باید روشن باشد تا حرمت و تقدس خانه و خانواده حفظ شود.
مسئله مهم دیگری که در حفظ حریم خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی مقدس مطرح می‌شود ارتباط خوب و سازنده همسران با یکدیگر و هم‌چنین تربیت صحیح فرزندان است. پدر و مادر باید با عشق و محبت برای رشد و بالندگی خود و بچه‌هایشان با هم همراه شوند، زیرا رفتار آن‌ها با یکدیگر نقش مهمی در سنگ بنای شخصیت روانی فرزندان دارد و مسئول تربیت آن‌ها به روش پرهیزکاری، تقوا و فروتنی هستند. بچه‌ها امانت‌هایی در دست والدین هستند که باید از آن‌ها مراقبت شود، بدون داشتن احساس مالکیت بر آن‌ها. فرزندان مهمان‌هایی هستند که بالأخره روزی از خانواده جدا می‌شوند تا خودشان خانواده تشکیل دهند.
اگر به خانواده‌های مشکل‌دار نگاهی بیندازید، خواهید دید در بسیاری از آن‌ها ارتباط بین زوج‌ها ضعیف است. زن یا مرد در حضور دیگران از یکدیگر انتقاد می‌کنند، فرزندان از مسائل خصوصی والدین باخبرند و راجع به آن‌ها اظهار نظر یا جبهه‌گیری می‌کنند. تفاهم نداشتن والدین، رابطه بد آن‌ها و درهم شکستن مرز خانواده از مهم‌ترین اتفاقاتی است که قداست خانواده را از بین می‌برد.
برای یک خانواده زیباتر این است که بین همسران امنیت رفتاری برقرار باشد تا بستری مناسب برای رشد و تربیت فرزندان آماده شود. مشکلات زندگی، مسئولیت‌های فراوان، دغدغه‌های مالی و مسائل متعددی که هرروز با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنید، ممکن است بسیاری از اوقات شما را خسته و فرسوده کند. اغلب به فکر تهیه فهرست بی‌پایان گرفتاری‌ها، کار‌های نیمه‌تمام و حل مسئله‌های به‌ظاهر ضرور هستید، اما هیچ‌کدام از این مسائل خارج از بحث زندگی نیست. کمتر یا بیشتر، در سراسر این کره خاکی زندگی همین است و آسمان همین رنگ. این شما هستید که تصمیم می‌گیرید چگونه به زندگی نگاه کنید: پیوسته نگران و مضطرب باشید و از زندگی اجتماعی و تشکیل خانواده گریزان یا سعی کنید با توکل به پروردگار یکتا و اتکا به پشتکار خود، خانواده تشکیل دهید، تجربه به دست آورید و زندگی کنید.
در انسان، روح خدا جریان دارد؛ بنابراین باید مطمئن باشید که بزرگ‌ترین حامی و پشتیبان را در زندگی دارید. از سفر زندگی با اعضای خانوده‌تان لذت ببرید. مجبور نیستید با سرعت از کنار زندگی عبور کنید. به طبیعت الهی و قداست خانواده اعتماد کنید و هرگز در اصالت وجود خود تردید نداشته باشید. از همه موهبت‌های پروردگار سپاسگزار باشید که یکی از شیوه‌های شناخت حضور خداست.
برای هدایت و سکان‌داری خانواده، ترس به خود راه ندهید. هرچه شما را نگران و آشفته می‌کند، آرامش را از شما خواهد گرفت. رویدادها، اظهارنظر‌های دیگران و چگونگی استفاده از حضور پروردگار میزان تعادل روحی و شادمانی شما را تعیین می‌کند و بس. همیشه در نظر داشته باشید پروردگار با شما و پشت و پناه شماست. روز و شب به خود یادآوری کنید یک مخلوق الهی هستید و شایسته رفتاری مهرآمیز از سوی خود و دیگر اعضای خانوادتان.
همسر و فرزندانتان را همان‌گونه که هستند بپذیرید. خانواده‌تان را دوست بدارید و از آرامش بودن در کنار اعضای خانواده لذت ببرید. همیشه به جای اینکه منتظر دریافت عشق باشید، خودتان عشق تولید کنید. در واقع، با انتخاب کار‌های مهربانانه، منبع عشق و محبت شوید. هرچه بیشتر مهر بورزید، بیشتر دریافت می‌کنید. شروع یا شالوده زندگی پر از عشق است و در پی آن، داشتن خانواده‌ای شاد و سالم تمایل به منبع عشق بودن است. رفتار ما، انتخاب ما، کار‌های ما و مشتاق بودنمان برای رسیدن به این هدف است. اجازه ندهید ملالت و آزردگی‌های روزمره شعله‌های عشق و محبت میان افراد خانواده‌تان را خاموش کند. متوقف نشوید! حرکت کنید و ادامه دهید! پروردگار بی‌همتا با شماست.