ای شهسوار عرصه شجاعت،ای دلاور،ای رحمت بی‌انت‌های حق،ای حسین (ع)، قدم‌رنجه فرما و بر چشم ما خاک نشینان فرود آی!
کربلا با تو ابدی شد. کربلا با تو هویت یافت. آفتاب سوزان و ریگ‌های تفتیده عراق اندیشه تو را فناناپذیر کرد.ای پهلوان مبارزه با جهل و نادانی،ای حسین (ع)!
شهادت تو شاهد همیشگی محکمه عدالت است. قیام تو تحکیم پایه‌های قسط و عدل را موجب شد. عطشت تشنه‌کامان حقیقت را از چشمه زلال معرفت سیراب کرد. خون‌های جاری تو و یارانت رنگ وروی ریاکاری و تظاهر را برد و بی اثر کرد.
یوسف مصر بقا در همه عالم تویی!ای حسین (ع)،ای نماد مظلومیت!
تو مظلومی هستی که از شائبه ظلم پاک و مبرایی. ازاین رو در آفاق و سراسر عالم دیدنی شدی.ای حسین (ع)!
نیروی مظلومیت تو با گلوی بریده کودک شش‌ماهه جانی تازه گرفت و بساط عزت ظالمان را برچید و رسوای عالمشان کرد.ای حسین (ع)!
دین محمد (ص) را احیا و «حسین منی و انا من حسین» را معنا کردی.ای پیروان حسین (ع)!
نیک بدانید، مظلومی که خود نیز ظالم است، دیدنی نخواهد شد.ای حسین (ع)! از کودکی با تو آشنا شدم و دل به تو دادم. خرسندم از اینکه صحن‌وسرای دلم میدان تاخت‌وتاز توست.ای حسین (ع)! سپاه محتشم تو کشور دل‌های عالمیان را گشوده است و لحظه به لحظه بر شیفتگان تو افزوده می‌شود.ای حسین (ع)،ای یکه تاز عرصه عشق!
دلبری تو به عشق اصالت بخشید. خون تو «ثارا...» و خداوند منتقم آن شد.
چارلز دیکنز می‌گوید: «اگر منظور امام‌حسین (ع) جنگ در راه خواسته‌های دنیایی اش بود، پس چرا خواهران و زنان و کودکانش را همراه خودش برد؟ عقل چنین حکم می‌کند که او فقط برای خدا فداکاری کرد!»
طوماس، متفکر آلمانی، می‌گوید: «اگر بین فداکاری مسیح و حسین مقایسه شود، حتما فداکاری حسین باارزش‌تر جلوه خواهد کرد؛ زیرا مسیح در میدان فداکاری زن و فرزند نداشت.» فریشلر، مورخ بزرگ آلمانی، می‌گوید: «امام حسین (ع) در فداکاری فقط خودش را فدا نکرد، بلکه فرزندانش را نیز فدا کرد. فداکاری او ناشی از لجاجت و هوا و هوس نبود؛ او با پیروی از عقل، مصمم بود با ستمکاران سازش نکند.»
کارلایل، دانشمند بزرگ انگلیسی، می‌گوید: «بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، آن است که حسین و یارانش ایمانی استوار به خدا داشتند؛ آنان با رفتارشان ثابت کردند که تفوق عددی در جایی که حق و باطل باهم روبه رو می‌شوند، اهمیتی ندارد. پیروزی حسین با وجود اقلیتی که داشت، موجب شگفتی من است.»
مهاتما گاندی، رهبر بزرگ انقلاب هندوستان، گفت: «من زندگی امام حسین (ع) آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه کافی به صفحات کربلا کرده ام. ازاین رو، برای من روشن است که اگر هندوستان بخواهد پیروز شود، باید از امام حسین (ع) پیروی کند.» مصائب مسیح در برابر مصائب حسین (ع) قطره‌ای از اقیانوس است. کشیشان ذکر مصائب مسیح کنند، اما شور حسینی غوغایی به پا کرده است که به زودی جهان ستم را زمین گیر خواهد کرد.