«الرجال قوامون على النساء؛ مردان تکیه گاه و کارگزاران زنان اند.»
آیتا... شهیدمرتضی مطهری (ره) میفرماید: «مرد کوهسار و زن چشمه است، فرزندان گلها و شکوفههای اطراف چشمه اند.»
باران عواطف کوهسار، چشمه وجود زن را لبریز میکند. ازاین رو گل و گیاه اطراف چشمه (فرزندان) شاداب و باطراوت اند.
بعضی مردان با ادای روشن فکری و به نام آزادی زن، او را به حال خویش رها میکنند و با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت، بر زنان منت نیز میگذارند که تو آزادی هرجا که میخواهی، بروی و هر کاری که میخواهی، بکنی.
زنان هیجان مدار، خوش حال، ولی غافل از اینکه چنین مردانی با این بهانه درپی آزادی و ولنگاری خویش اند، از آزادی شان سرمست اند. در مراکز مشاوره زنان بسیاری را دیده ام که خسته و درمانده از این آزادی، ناخرسند، ناراضی و افسرده اند.
«مردی به زنش گفت اختیار با خودت، تو مختار و آزادی. امام باقر (ع) فرمود: چگونه چنین چیزی ممکن است، درحالی که خداوند میفرماید: مردان تکیه گاه و کارگزاران زنان اند!»
امیر بیان و بنان، امام علی (ع)، در نامه ۳۱ نهج البلاغه برای فرزند بزرگ و بزرگوارش امام مجتبی (ع) که رهبر آینده مردم است، مینویسد: «خانمها را به کاری وادار مکن که از توانشان خارج است. زیرا رعایت این دستور به حالشان مفیدتر خواهد بود و برای حال دلشان بهتر است و زیبایی شان را بادوامتر میکند. زیرا زن گل خوش بوی بهاری است و کارگزار نیست.»
اجازه دهید ترجمه ۴ واژه هم خانواده «قائم»، «قوّام»، «قیّم» و «قیّوم» را با هم مقایسه کنیم.
قائم: آنکه روی پای خودش ایستاده است.
قوام: تکیه گاه یک نفر.
قیم: تکیه گاه چند نفر.
قیوم: تکیه گاه هستی.
از این مقایسه دانسته میشود که قوام افزون بر قائم، تکیه گاه نیز هست.
بد نیست بدانیم که در گذشته نه چندان دور، برادر را خان داداش، دایی را خان دایی و عمو را خان عمو خطاب میکردند و از این رهگذر، مسئولیت پذیری و قوامیت مرد را به او متذکر و یادآور میشدند.
اما امروزه مرد را با نام کوچک صدا میزنیم و اقتدار و قوامیت او را میشکنیم. ویل دورانت در کتاب معروفش، «لذات فلسفه»، معتقد است: بعد از انقلاب صنعتی، زن مرد ناقص، یعنی مردانه و مرد زنانه شد و به تعبیر زیباتر رهبر معظم انقلاب، زن «مردواره» شد.
دختران و خانمهای محترم! ستونی را که قرار است بدان تکیه کنید، با ژست مردانه نشکنید.
ادامه دارد...