سعیده آل ابراهیم | شهرآرانیوز؛ بولوار وکیل آباد یکی از بولوار‌های اصلی و قدیمی مشهد است که در خاطرات همه مشهدی‌ها و حتی مسافران جا خوش کرده است، اما در انتهایی‌ترین بخش این بولوار با محله‌ای روبه رو می‌شویم که رنگ و بویی از نظم و بافت شهری ندارد. این محله که زیرمجموعه منطقه۱۲ مشهد است، در گذشته به «قلعه وکیل آباد» معروف بود؛ محله‌ای که هنوز هم بسیاری از مشهدی‌ها آن را به این نام می‌شناسند و برخی ساکنان آن نیز معتقدند که محله شان از نظر ظاهری و امکانات، پس از گذشت سال ها، هنوز مانند همان قلعه یا روستاست.
حتما گذرتان به مناطق طرقبه و شاندیز به عنوان مناطق ییلاقی مشهد افتاده است. کمی قبل‌تر از دوراهی طرقبه–شاندیز، حتما منظره نامتجانس آخرین ساخت وساز‌های بولوار وکیل آباد و تفاوت آن با معماری دیگر محلات حاشیه بولوار وکیل آباد را دیده اید؛ انگار که در لحظه از نقطه بالای شهر به نقطه‌ای در پایین شهر پرت شده اید. خیلی نمی‌توان سراغی از نظم در ساخت وساز یا همگونی پیاده رو‌ها را در کوچه پس کوچه‌های این محله گرفت.
تعداد بلوکه‌های بتنی برای جلوگیری از ساخت و ساز‌های غیرمجاز در این محله یکی دوتا نیستند. چهره اعتیاد در این محله حتی با حضور کودکان در آن نیز بی پرواست، حتی در روشن‌ترین ساعت روز میان زمین‌های بایر و بی استفاده محله، می‌توان جوانانی سردرگریبان و غرق در عالم خماری را به تماشا نشست.
انتظاری زن سن وسال داری است که در نبود مشتری روی صندلی نشسته و پاهایش را روی صندلی مقابلش دراز کرده است.
از هجده سال پیش ساکن این محله است و با آب باریکه‌ای که از این مغازه دارد، روزی خانواده اش را تأمین می‌کند. در پاسخ به سؤالم درباره بیان مشکلات محله، لبخند تلخی می‌زند و می‌گوید که مشکل زیاد است و ادامه می‌دهد: این محله امکانات رفاهی ندارد، داروخانه و بعضی از مغازه‌ها نیز در اینجا پیدا نمی‌شود.
انگار همان اسم قلعه وکیل آباد که در قدیم می‌گفتند، روی آن مانده است. این روز‌ها دیگر اگر به روستا هم بروی، همه امکانات را دارند، اما در انتهای وکیل آباد چنین خبری نیست.
او بیان می‌کند: معتاد و قاچاقچی در این محله زیاد است؛ بنابراین زیاد هم شاهد سرقت هستیم. حتی کابل‌های تلفن را می‌دزدند. در روز روشن موادمخدر می‌فروشند و پولش را هم در کنار عابربانک می‌گیرند. باور کنید با اینکه خانه ام به مغازه نزدیک است، شب‌ها می‌ترسم از ساعت ۹ به بعد در مغازه باشم.
احمدی یکی از زنان خانه دار این محله است. در انتهای وکیل آباد ۹۵، مقابل خانه شان، زمین خاکی بزرگی است که هربار گردوخاک به راه می‌افتد، خانه هایشان پر از گردوغبار می‌شود. او می‌گوید: درخواست کرده ایم که این زمین را به فضای سبز تبدیل کنند، اما هنوز کاری نکرده اند.
ضمن اینکه محل رفت وآمد معتادان نیز شده است. وقتی برای دخترم خواستگار می‌آید، خجالت می‌کشم نشانی اینجا را بدهم. مستأجرانی هم که می‌آیند، می‌گویند اینجا آخر دنیاست و پشیمان می‌شوند.
در همه این سال ها، اصرار فرزندانش برای فروش این خانه و سکونت در محله دیگر با مخالفت او و همسرش همراه شده است. زیرا آن‌ها معتقدند این خانه را به دلیل قرارگرفتن در چنین محله ای، به قیمت واقعی نمی‌خرند و آن‌ها ناچارند همین جا زندگی کنند.
او ادامه می‌دهد: این محله مانند آب راکد گندیده‌ای شده است که نه می‌توانیم خانه هایمان را بفروشیم و نه با قوانین سفت و سخت می‌توانیم در آن ساخت وساز کنیم.
موسی زاده مردی میان سال است و با ۲۶ سال سابقه سکونت در این محله، پیداست که نیمی از عمرش را در اینجا گذرانده است. معتقد است یکی از مشکلات اینجا، تعداد زیاد سگ‌های خانگی است که صاحبان آن‌ها می‌گویند گاز نمی‌گیرند، اما به هرحال اهالی از رویارویی با این سگ‌ها هراس دارند.
او اظهار می‌کند: در اینجا پارک محلی نداریم و اگر جوانان بخواهند برای تفریح جایی بروند، باید به پارک جنگلی وکیل آباد بروند. سالی یک بار مسئولان برای بازدید از این محل می‌آیند و تا سال بعد و بازدید دیگر، مشکلات را فراموش می‌کنند.
خانزاده‌نیز در این محله سوپرمارکت دارد و مانند بسیاری از اهالی از موضوع سرقت، حضور معتادان و نزاع و درگیری گلایه دارد و می‌گوید: در این محل، نظافت و رفت وروب کمی صورت می‌گیرد، اما توقع هم نداریم که مانند بالای شهر به انتهای وکیل آباد رسیدگی کنند. زیرا در اینجا ساخت وساز غیرمجاز می‌شود. مشکل دیگر این است که فضای سبز نداریم.
شمس، زن خانه دار و البته مادری است که در نبود پارک و فضای استاندارد برای بازی بچه ها، نگران است که مبادا بازیگوشی آن‌ها در این کوچه پس کوچه‌ها منجر به تصادف شود.
او ادامه می‌دهد: ۳۷ سال است که ساکن این محل هستیم؛ یعنی از زمانی که آب، برق و گاز در اینجا نبود و با هزار بدبختی این امتیازات را گرفتیم. زمینی را برای بازی بچه‌ها تعیین کرده اند و دورتادورش را فنس کشیده اند، اما زمین روباز است و تابستان‌ها به خاطر آفتاب و زمستان‌ها به دلیل برف و باران نمی‌توانند در آن بازی کنند. ضمن اینکه زمین آن آسفالت است و زمانی که زمین می‌خورند، لباسشان پاره می‌شود یا آسیب می‌بینند.
او با اشاره به اینکه قرار بوده طرح تفصیلی وکیل آباد آماده شود، اما امروز و فردا می‌کنند، ادامه می‌دهد: پسرمان مستأجر است و با این کرایه‌های گران نمی‌تواند خانه‌ای تهیه کند. به همین دلیل می‌خواستیم در طبقه بالای خانه مان برایش یک واحد بسازیم، اما به ما مجوز نمی‌دهند.
زمین‌های بایر در این محله زیاد است و مردم نیز رعایت نمی‌کنند و زباله هایشان را بی موقع در آن می‌ریزند، نزدیک گرما و شیوع سالک هستیم و باید بیشتر به فکر نظافت و بهداشت این منطقه باشیم. ضمن اینکه تاکنون چندبار اعتراض کرده ایم که زباله گرد‌ها را جمع آوری کنند. بعضی کوچه‌ها روشنایی ندارند و زمانی که اتفاقی می‌افتد، حتی اگر دوربینی هم در آن نزدیکی باشد، در تاریکی قادر به تشخیص چهره‌ها نیست.
شهردار منطقه ۱۲ با بیان اینکه طرح تفصیلی این منطقه تصویب، ابلاغ و اجرایی شده است، به خبرنگار ما گفت: با مردم محل جلسه گذاشتیم و به آن‌ها آموزش دادیم که اگر می‌خواهند پروانه ساخت وساز دریافت کنند، باید این حداقل‌ها را داشته باشند.
برای بهسازی نیز باید اهالی اقدام به دریافت پروانه کنند و عقب نشینی واحد‌های مسکونی شان را انجام دهند تا کار‌های مربوط به شهرسازی و معابر را انجام دهیم. بی رغبتی اهالی برای دریافت پروانه، مشکل این محله است و ناچاریم که اعمال قانون کنیم و این کار هم به همین نازیبایی‌های بصری در این منطقه منجر می‌شود.
مشکل بیشتر اهالی در این محل، نبود سند است، یا اینکه معارض دولتی دارند و مایل به دریافت پروانه نیستند.
علی زینت بخش در گفتگو با شهرآرا درباره زمین‌های بایر این منطقه اظهار کرد: تا چندماه پیش طرح تفصیلی آنجا به ما ابلاغ نشده بود، اما اکنون در کاربری‌های مجاز می‌توانیم فضای باز و فضای سبز داشته باشیم.
زمین‌هایی که در آن فضای سبز یا بازی در نظر گرفته شده است، در حاشیه کال است. پارک خطی در اولویت کار شهرداری است و یکی دو پارک محلی نیز برایشان در نظر گرفته ایم که پس از تخصیص بودجه و تهیه طرح، توسط مرکز مطالعات شهرداری اجرایی می‌شود.
وی با بیان اینکه اعتباری دریافت شده است تا به استانداردسازی زمین بازی اقدام شود، افزود: این موضوع در طرح محله‌های بازآفرینی گنجانده شده است و امیدواریم تا پایان امسال انجام شود. در سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ شهرداری با یک شرکت دیگر اقدام به تملک کرد.
سرجمع این تملکات برای اجرای طرحی بوده که آن طرح قابلیت اجرایی اش را از دست داده و این قطعات در اختیار شهرداری مانده است، اما مردم از این زمین‌ها به عنوان پارکینگ استفاده می‌کنند و برنامه آینده مان این است که طرح تجمیع این قطعات در حوزه بازآفرینی انجام شود.
فرمانده انتظامی مشهد نیز در پاسخ به خبرنگار ما درباره جمع آوری معتادان گفت: برای جمع آوری معتادان متجاهر در همه نقاط شهر طرح‌هایی اجرا شده است، اما تا حدود شش ماه پیش ظرفیت مناسب برای نگهداری از این افراد وجود نداشت.
با پیگیری فرماندار مشهد ظرفیتی ایجاد شد و از ۲۵ اسفند پارسال تا هشتم فروردین امسال هزار معتاد متجاهر از شهر جمع آوری شدند. سرهنگ حسین دهقان پور اظهار کرد: از انتهای پارسال تا ابتدای ماه مبارک رمضان، بیش از ۷۰ درصد معتادان متجاهر در محله انتهای وکیل آباد جمع آوری شده اند. ضمن اینکه جمع آوری این افراد در کاهش میزان سرقت‌ها تأثیرگذار است.
وی درباره گلایه مردمی مبنی بر حضور دیرهنگام گشت پلیس برای پیگیری نزاع‌ها در این محله نیز بیان کرد: بیشتر مواقع مردم این گلایه را از پلیس دارند. توقع به جایی است، اما به طور معمول درگیری‌ها زمان کوتاهی به طول می‌انجامد و پس از آن افراد متواری می‌شوند.
پلیس به محض اینکه اعلام درگیری شود، به محل مراجعه می‌کند، اما ممکن است به دلیل بعد مسافت و زمان اعلام درگیری، قدری دیرتر به محل برسد. ضمن اینکه اگر ما در بازه زمانی مشخصی در محل حاضر نشویم، بازخواست می‌شویم.
دهقان پور اظهار کرد: معمولا گشت پلیس در محله‌ها تردد می‌کند، اما در این محله به دلیل ساخت وساز‌های غیرمجاز، کوچه‌های باریکی وجود دارد که پلیس امکان ورود به آن‌ها را ندارد و به ناچار در خیابان‌های اصلی گشت می زند.