به گزارش شهرآرانیوز؛ یکی از مسائل چالشی پیش روی مدیریت شهری در کشور، تورم نیروی انسانی و ساختار‌های بزرگ، ناکارآمد و با تشریفات گسترده اداری است؛ مقوله‌ای که در کلان شهر‌ها پاشنه آشیل فرایند خدمت رسانی شهرداری‌ها شده است.
هرچند در سال‌های اخیر نهاد‌های مطالعاتی وزارت کشور به منظور یکسان سازی و اصلاح ساختار در مدیریت شهری اقداماتی انجام داده اند، همچنان تا رسیدن به نقطه مطلوب، فاصله بسیاری پیش رو داریم.
شاید همین مسئله یکی از عوامل مهم نارضایتی مراجعه کنندگان و دریافت کنندگان خدمات شهرداری هاست که همواره با نظام اداری غیرچالاک و گسترده مدیریت شهری مواجه می‌شوند و با پیچیدگی فراوان به مطالبات آن‌ها پاسخ داده می‌شود. تغییرات گسترده ساختار در شهرداری‌ها آن هم با رویکرد افزایش دوایر سازمانی، سبب شده است با تغییرات دوره‌های مختلف شورا‌های اسلامی طی چندین سال، هم بار تکفل انسانی شهرداری‌ها چندبرابر افزایش یابد و هم اصول علمی و منطقی سازمان دهی و تشکیلات و روش‌ها مخدوش شود، لذا ضرورت دارد این مهم به عنوان اولویت اصلاح نظام اداری شهرداری‌ها محل توجه وزارت کشور و شورا‌های اسلامی قرار گیرد.
علاوه بر علاقه مندی ناخودآگاهی که برای توسعه نظام اداری دربین دست اندرکاران امور به وجود دارد، یکی دیگر از دلایل این اتفاق، نداشتن آگاهی کافی برای اصلاح فرایندهاست.
گاهی فراموش می‌شود که قبل از اصلاح ساختار می‌توان از ظرفیت‌های مختلفی همچون بازنگری در نقش ها، اصلاح فرایند‌ها و رویکردها، غنی سازی و چرخش شغلی و سایر مسائل اثبات شده علمی برای بهبود امور بهره گرفت، لذا مستقیم به سمت اصلاح ساختار می‌رویم و قبل از اینکه اجازه بدهیم چرخه عمر طبیعی ساختار سازمانی طی و قابلیت آن ارزیابی شود، ساختار جدیدی ایجاد می‌کنیم که تمام روند‌ها و فعالیت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
تمرکز فزاینده جمعیت در مناطق شهری و رشد روزافزون شهرنشینی حاصل از مهاجرت، مشکلات بسیاری را در خدمات رسانی مناسب به شهروندان به وجود آورده است. در این بین، نقش مدیریت شهری درقالب یک نهاد مدیریتی فراگیر و کارآمد در رفع مشکلات و نیاز‌های روزافزون شهروندان، اهمیت فراوانی دارد.
برای تحقق این امر، نیاز به سازمانی چالاک و هوشمند است که بتواند خود را با اقتضائات محیطی هماهنگ سازد و به نیاز‌های مراجعان خود در کمترین زمان و با بهترین سطح کیفی خدمات بدهد. برای افزایش اهمیت یک موضوع یا یک هدف، همواره لازم نیست ساختاری با همان نام در تشکیلات مدیریتی ایجاد شود، بلکه در بسیاری مواقع باید با رعایت مصالح و منافع سیستم، روند عملیاتی و فرایندی، بهینه سازی و مطابق با نیاز اصلاح شود.