شدت آلودگی هوا در بیشتر شهرهای کشور بهقدری افزایش یافته است که بسیاری از ورزشکاران، این سؤال در ذهنشان پیش میآید که آیا در هوای آلوده ورزش کنیم؟ نکته مثبتی که در ورزشکردن حتی در شهرهای آلوده وجود دارد، این است که فعالیتهای بدنی معمولا خطرات ناشی از آلودگی هوا را دفع میکند.
ورزش در هوای آلوده زمینه ورود حجم بالایی از ذرات معلق و گازهای آلوده به بدن را فراهم میکند و میزان رسوب ذرات معلق بسیار ریز در ریه انسان چندبرابر بیشتر از حالت معمول میشود. در هوای آلوده میزان اکسیژن هوا کمتر است و در این حالت قلب باید با شدت بیشتری کار کند تا اکسیژنرسانی را افزایش دهد، همین اتفاق باعث ورود ذرات ناسالم و آلایندهها به بدن میشود. از مضرات ورزشکردن در هوای آلوده و عوارضی که به جا میماند، میتوان به سردردهای شدید، درد و سوزش در ناحیه حلق و گلو، بهوجودآمدن خلط ناشی از استنشاق آلایندهها، سرفه و عطسه، قرمزی و سوزش چشمها، بیحالی و کمحوصلگی و پایینآمدن قدرت سیستم دفاعی بدن اشاره کرد.
در صورت بالابودن میزان دیاکسید کربن هوا و با فعالیت بدنی شدید و همچنین افزایش تعداد و عمق تنفس، زمینه ورود هرچهبیشتر این گاز به ریهها و درنهایت مسمومیت ناشی از آن افزایش مییابد. همچنین یکی از آلایندههای موجود در هوای آلوده، سرب است. این ماده میتواند بهسرعت وارد جریان خون شود. وجود سرب در خون سبب شکستهشدن گلبولهای قرمز و کاهش عمر طبیعی آنها میشود. این اتفاق منجر به کاهش تعداد گلبولهای قرمز خون شده و به کمخونی منجر میشود. ورزش و فعالیت بدنی در هوای آلوده به هیچ عنوان برای سالمندان و کودکان توصیه نمیشود.
ورزش در باشگاه یا بوستانهای بزرگ؟
در روزهایی که هوا آلوده است، تاجاییکه ممکن است در فضاهای سرپوشیده ورزش کنید، بهویژه که برخی باشگاهها سیستم تصفیه هوا دارد و شما را از تنفس بیشتر آلایندهها حفظ میکند. از ورزشکردن در ساعات شلوغ و پرترافیک پرهیز کنید، هرچه تعداد خودروها و وسایل نقلیه در خیابانها بیشتر باشد، به معنی آلودگی بیشتر هواست. بوستانهای بزرگ را برای ورزشکردن انتخاب کنید. هرچه بین شما و خیابان تعداد درختان بیشتری وجود داشته باشد، آلودگی هوا کمتر است و تأثیر منفی آن نیز کمتر است. به یاد داشته باشید که درختها هوا را پاک میکنند. یادتان نرود داشتن ماسکهای معمولی یا بستن جلوی دهان با پارچه، شما را از تنفس آلایندهها محفوظ نگه نمیدارد.