به گزارش شهرآرانیوز دست‌کم ۳ هزار‌و۵۰۰ تخت بیمارستانی کم داریم و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بیمارستان‌های دولتی شهرمان فرسوده و قدیمی اند و به نوسازی و تجهیزات جدید نیاز دارند. در طرف دیگر ماجرا با همین کمبود شدید تخت بیمارستانی و فرسودگی، قطب درمان شرق کشور هستیم که جمعیت مجاور و زائر و توریست‌های کشور‌های همسایه از خدمات درمانی ما استفاده می‌کنند. برای همین ضرورت امدادرسانی به وضعیت بیمارستانی مشهد، معادله مجهولی نیست که برای متولیان و مسئولان آشکار نباشد و از ضرورت آن خبر نداشته باشند.
درمان این درد‌های بیمارستانی مشهد، بودجه است و با این اعتبارات قطره‌چکانی که هر‌سال در آلبوم‌های بودجه‌های کشوری در نظر گرفته می‌شود، زخم‌های کهنه و دردناک بخش بیمارستانی این کلان‌شهر، درمان نمی‌شود. در بودجه۱۴۰۳ برای پروژه‌ها و زیرساخت‌های بیمارستانی مشهد فقط ۲۴۰میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که با یک حساب سرانگشتی این اعتبار کفاف التیام زخم‌های بخش درمان مشهد را نمی‌دهد.
به گزارش شهرآرا، اوایل هفته جاری ردیف‌ها و جداول بودجه۱۴۰۳ کشور رسانه‌ای شد که در نگاهی به بخشی از ردیف‌ها که به بخش بیمارستانی اختصاص دارد، فقط اسم چهار بخش بیمارستانی مشهد آمده است، آن هم با اعتباراتی که برای تحول در بخش درمان خیلی نمی‌توان به آنها چشم امید بست.
در‌مجموع برای تأمین تجهیزات و ماشین‌آلات و تعمیرات اساسی و بهبود استاندارد تجهیزات بیمارستان امام‌رضا (ع) در دو ردیف جداگانه، مبالغ ۵ و ۲میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که این ۷ میلیارد تومان چه دردی را دوا می‌کند؟! بماند که همین ردیف اعتبار‌ها هم هنگام تخصیص به‌ندرت به ۱۰۰درصد تخصیص می‌رسند.
حال این رقم را بگذاریم کنار قیمت‌های سنگین تجهیزات پزشکی، یا تجهیز تخت‌های بیمارستانی. بنابر اعلام رسمی مسئولان وزارت‌بهداشت هزینه ساخت و ایجاد یک تخت بیمارستانی با احتساب فضای فیزیکی، ساختمان و تجهیزات به‌طور میانگین چهار‌و‌نیم‌میلیارد تومان است.
یا هزینه خرید و حتی تعمیر تجهیزاتی نظیر ام‌آر‌آی و سایر تجهیزات تصویربرداری، تجهیزات اتاق‌های عمل، آی‌سی‌یو و ... چند‌صد‌میلیارد تومان است که با مجموع اعتبار ۲۴۰میلیاردی که دولت برای بخش بیمارستانی مشهد در نظر گرفته است، حتی اگر همه این مبلغ ۱۰۰درصد تخصیص یابد، با این مبلغ در نهایت در طول یک سال می‌توان فقط ۵۳ تخت بیمارستانی احداث کرد.
بیشترین اعتباری که دولت برای بخش بیمارستانی مشهد در نظر گرفته است، اختصاص ردیف بودجه ۱۶۱میلیارد‌تومانی به بیمارستان ۵۴۰تختخوابی حاشیه شهر مشهد است که در منطقه شهرک شهید رجایی و در شرق مشهد در حال احداث است. آخرین پیشرفت فیزیکی این بیمارستان ۳۰درصد اعلام شده است؛ بیمارستانی که با‌توجه‌به کمبود و حتی نبود بیمارستان در مناطق کم‌برخوردار مشهد، انتظار می‌رفت تا سال۱۴۰۴ طبق وعده اولیه مسئولان به اتمام برسد، اما در جدول بودجه کشوری برای سال۱۴۰۳ مبلغ ۱۶۱میلیارد تومان اعتبار در نظر گرفته شده است و سال اتمام تأمین اعتبار را سال۱۴۰۷ آورده‌اند. این یعنی بیمارستان حاشیه شهر، شاید تا چهار سال دیگر.
بیماری دیگری که گریبان‌گیر بیمارستان‌های مشهد است و درمان آن همت مسئولان برای توجه و تأمین اعتبار را می‌طلبد، بحث ایمن‌سازی و مقاوم‌سازی بیمارستان‌ها در برابر خطر آتش‌سوزی و سایر حوادث است. بنا بر اعلام وزارت‌بهداشت، ۶۷درصد بیمارستان‌های کشور فرسوده‌اند که این وضعیت در مشهد به مراتب با‌توجه‌به قدیمی بودن بزرگ‌ترین بیمارستان‌های دولتی آن، بیشتر مشهود است. بیمارستان امام‌رضا (ع) و بیمارستان‌قائم (عج)، دو بیمارستان مهم و بزرگ‌اند که در فهرست بیمارستان‌های فرسوده و قدیمی و نیازمند به بازسازی و تجهیز و نوسازی قرار دارند.
بدتر از این وضعیت، بحث نداشتن تأییدیه‌های ایمنی بیمارستان‌های مشهد است، چنان‌که بنابر آمار و اطلاعات ارائه‌شده از سوی سازمان آتش‌نشانی از میان ساختمان‌های با کاربری‌های متفاوت، مراکز بهداشتی و درمانی حداقل تأییدیه آتش‌نشانی را در مشهد دارند. تقریبا قریب‌به‌اتفاق بیمارستان‌های مشهد تأییدیه آتش‌نشانی مشهد را ندارند. همه اینها در حالی است که وقتی «گاندی» سوخت، همه به فکر ایمن‌سازی و تأییدیه ایمنی بیمارستان‌ها، به‌ویژه بیمارستان‌های بزرگ دولتی افتادند و با فروکش‌کردن موج خبری آتش‌سوزی بیمارستان گاندی، دوباره شاهد عادی‌انگاری‌های همیشگی شدیم.
با نگاهی به این وضعیت بخش درمان انتظار می‌رود متولیان به‌جای درنظرگرفتن اعتبارات قطره‌چکانی که بیشتر از یک مُسکن موقت راه‌گشا نخواهند بود، به فکر جراحی اورژانسی در وضعیت بیمارستان‌های کلان‌شهر مشهد باشند و نیاز‌های اعتباری آن را با تخصیص اعتبارات بیشتر یا روش‌های مشارکتی تأمین کنند.