به گزارش شهرآرانیوز، دکتر سیده‌زهرا میرفیضی ضمن اشاره به این نکته که بیماری بهجت یک بیماری التهاب رگ‌های خونی بوده و مشخصه اصلی آن، آفت‌های دهانی در نواحی نوک زبان و کام است، افزود: این مشخصه‌ها در صورتی که در طی یک سال، بیش‌از سه بار بروز کند، نیاز به بررسی بیشتر جهت تشخیص بیماری بهجت دارد.
وی درعین‌حال گفت: باید توجه داشت که هر آفت دهانی، بیماری بهجت محسوب نمی‌شود؛ زیرا بیش از ۳۰ دلیل برای بروز آفت دهان وجود دارد که کمبود‌های تغذیه‌ای و ویتامینی و انواع عفونت‌ها می‌توانند مشمول آن‌ها باشند. آفت‌های دهان مربوط به این بیماری معمولاً دردناک هستند که با خوردن غذا، دردشان تشدید می‌شود. همچنین آفت‌های نواحی تناسلی زنان و مردان از دیگرعلائم بیماری بهجت است. تفاوت بین آفت دهانی و آفت دستگاه تناسلی مربوط به مدت بهبودی آن‌هاست؛ به این ترتیب که بهبود آفت دهانی سریع‌تر است، اما بهبود آفت دستگاه تناسلی علاوه بر اینکه طولانی بوده، بعد از درمان، ممکن است اثری از زخم برجای بگذارد.
استاد گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از دیگرعلائم ابتلا به این بیماری را درد‌های مفصلی ذکر کرد و افزود: درد در نواحی مچ‌دست و پاها، زانوها، شانه‌ها و مفاصل از نشانه‌های این بیماری است و این درد‌ها در حالت استراحت نیز همراه بیمار است که با فعالیت بهتر می‌شود.
وی اضافه کرد: در این بیماری، تظاهرات پوستی نیز به شکل ضایعات پوستی قرمزرنگ، دردناک، حساس در ناحیه ساق پاها و همچنین آکنه در ناحیه قدام قفسه سینه و پشت تنه می‌تواند، بروز کند. ضمن اینکه این بیماری منجر به مشکلات چشمی همچون درد، قرمزی و تاری دید شده و التهاب در اتاق قدامی و خلفی چشم یا در قسمت رتین چشم بیمار به‌ویژه در مردان ظاهر می‌شود و اگر اقدامات درمانی به‌موقع انجام نشود، منجر به کوری و نابینایی فرد می‌شود. از دیگرتظاهرات این بیماری مشکلات عروقی است که موجب تورم در اندام تحتانی و لخته‌شدن خون در عروق بیمار می‌شود.
دکتر میرفیضی یادآور شد: با بروز علائم به‌ویژه تظاهرات چشمی، در صورتی که بیمار سریع و بموقع به متخصص روماتولوژی مراجعه کند، بیماری قابل‌تشخیص و نیاز به درمان سریع دارد و می‌توان از عوارض بعدی آن پیشگیری کرد. عوامل ژنتیکی، محیطی و عفونت‌ها در ایجاد این بیماری دخیل بوده، اما علت دقیق این بیماری، مانند سایر بیماری‌های طبقه خودایمنی، هنوز ناشناخته مانده است.
وی همچنین گفت: طبق مطالعات انجام‌شده، این بیماری در کشور‌های مسیر جاده ابریشم ازجمله نواحی کشور ترکیه و سپس کشور ایران، میزان شیوع بیشتری دارد. سن پیدایش این بیماری از دهه سوم زندگی افراد بوده و میزان شیوع آن در کودکان، نادر است.