یکی از نعمت‌های بسیار ارزشمندی که پرودگار به بندگان خود بخشیده است، برخورداری از جسم و روان سالم است که بهره‌مندی از آن در گرو رعایت موازین بهداشتی است. در واقع هدف بهداشت عبارت از تأمین شرایط لازم برای رفاه فردى و اجتماعى و تمام فعالیت‌هاى مرتبط با پیشگیرى از بیمارى‌هاست. (محسنى، ۱۳۷۶؛ ۳۳)؛ بنابراین رعایت بهداشت فردی در مرحله اول اهمیت پیدا می‌کند. بهداشت فردی پایه اصلی سلامت فرد و در نهایت یک جامعه را تشکیل می‌دهد و با رعایت چندین نکته ساده و روزمره در زندگی فرد، امنیت زیادی برای وی حاصل می‌شود که نتیجه آن پیشگیری بهتر از درمان خواهد بود.
بهداشت فردی متشکل از روش‌ها و اصولی برای پیشگیری از بروز انواع بیماری‌ها و پاکیزه نگه‌داشتن اعضای بدن است. ساده‌ترین کار‌ها مانند شست‌وشوی دست‌ها یا کل بدن، پاکیزگی مو و ناخن و همچنین رعایت اصول پاکیزگی لباس و پوشش‌های فردی می‌تواند سلامت یک فرد را تا حدود بسیار زیادی تأمین کند. ضمن اینکه شستن دست‌ها یکی از مهم‌ترین شیوه‌های رعایت بهداشت فردی و جلوگیری از انتقال بیماری‌های واگیردار است. در کنار بهداشت فردی، بهداشت عمومی نیز باید رعایت شود تا سلامت جامعه حفظ شود. بهداشت عمومی مترادف با عبارت سلامت عمومی است و سلامت به معنای تأمین رفاه کامل جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است. به طور کلی بهداشت کلید در‌های آینده به روی فعالیت‌های اقتصادی و پیشرفت اجتماعی یک ملت است و سلامت جامعه در گرو رعایت اصول بهداشتی است. به این معنا که جامعه سالم و تندرست می‌تواند از منافع خود دفاع و حقوق لازمه خود را کسب کند. بدیهی است که بیمار نشدن بر بیمار شدن و معالجه کردن مزیت فراوان دارد، چون وقتی بیماری مزمنی پیش آمد بهبودی آن را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. اگر هم بیمار بهبود یافت اغلب آثار و عوارضی از بیماری به جای می‌ماند که گاهی آشکار و گاهی مخفی است و با پیدایش زمینه مساعد دوباره ظهور می‌کند. در حال حاضر جامعه با یک بیماری جدید در سطح گسترده روبه رو است و با وجود اخبار و اطلاعات منتشر شده مبنی بر سرعت انتقال و همچنین نبود درمان قطعی برای درمان ویروس کرونا، رعایت یک‌سری اصول بهداشت فردی در منزل، محل کار و محل‌های عمومی می‌تواند خیال ما را از ابتلا به این بیماری فراگیر راحت کند. به این ترتیب افراد باید به بهداشت فردی و بهداشت عمومی توجه داشته باشند. در این راستا بهداشت فردی را با کار‌هایی از جمله شستن دست‌ها با آب و صابون و استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده در صورت دست زدن به سطوح مختلف و قبل از دست زدن به دهان، بینی و چشم، استعمال‌نکردن دخانیات و تعویض لباس پس از مراجعت به منزل می‌توان رعایت کرد. درست است که رعایت بهداشت فردی در ابتلانشدن به ویروس کرونا نقش بسزایی دارد، اما نباید از بهداشت عمومی نیز غافل شد. بر این اساس در خانه ماندن برای افرادی که کار ضروری بیرون از منزل ندارند کمک بزرگی به کنترل شیوع این بیماری است و در صورت نیاز به بیرون رفتن نیز باید از ماسک و دستکش استفاده شود و فاصله‌های اجتماعی در مکان‌های عمومی رعایت شود. جامعه متشکل از افراد است و با انجام چند کار کوچک و در ظاهر بی‌اهمیت می‌توان یک جامعه را به سمت سلامت و پویایی سوق داد و در مقابل با سهل‌انگاری و بی‌توجهی به نکات بهداشتی می‌توان همان جامعه را به سوی بیماری و سقوط پیش برد.