بنویسیم سیب، بخوانیم موز

تصویب شده است که صادرکنندگان سیب به ازای هر یک‌کیلو و‌نیم سیب صادراتی، می‌توانند مجوز واردات یک کیلو موز بگیرند. با هم‌برخی واکنش‌ها را به این مصوبه می‌خوانیم:

یک کاندیدای اسبق ریاست جمهوری:
خیلی مصوبه خوبی است جا‌های دیگر هم می‌شود از آن استفاده کرد مثلا الان که بحث چگونگی واردات خودرو داغ است می‌شود به ازای هر یک کیلو ونیم خودرو تیبا که صادر می‌کنیم مجوز واردات ۹۵۰ گرم خودرو هیوندا به صادرکننده بدهیم. البته یادمان نرود اگر یک کیلو‌و‌نیم ۲۰۶‌صادر کردیم باید دقیقا اندازه همان یک کیلو‌و‌نیم، لندکروز وارد کنیم، چون همانطور که قبلا هم گفته بودم با ۲۰۶‌فرقی ندارند.

یک معلم ادبیات:
اگر دیروز سهراب سپهری گفت گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد امروز باید بگوییم موز وارداتی چه بیش از سیب قرمز دارد؟ چرا‌باید به ازای هر یک کیلو‌ونیم سیب صادراتی مجوز واردات فقط یک کیلو موز صادر شود؟ یعنی موز این‌قدر باارزش‌تر است؟ به نظر من باید بین میوه‌ها عدالت و تساوی رعایت شود و به ازای هر کیلو سیب صادراتی اجازه واردات یک کیلو موز داده شود. مصوبه فعلی تحقیر و احجاف بزرگی در حق سیب است.

یک‌نفر در حال برداشتن موز در داخل یک جلسه:
به نظر من هم اجحاف شده است ولی نه در حق سیب، بلکه در حق موز. چون برتری‌های موز خیلی بیشتر از سیب است. مثلا موز برای پوست کنی نیاز به چاقو ندارد ولی سیب لازم دارد. سیب را با هر دندانی نمی‌شود خورد ولی موز را می‌شود. سیب وسطش دانه دارد ولی موز دانه ندارد. اصلا اینها به کنار شما اگر در مهمانی صاحب‌خانه به شما بگوید بفرمایید میوه، موز برمی‌دارید یا سیب؟

یک مفسد اقتصادی:
البته خودمانیم. این‌طوری‌ها هم نیست که برای موز یک برابرونیم سیب ارزش قائل شوند. شما کافی است یک آشنایی، کسی را توی ادارات مربوط داشته باشید با یک کاغذ صوری صادرات سیب، بدون اینکه یک سیب هم صادر کنید می‌توانید ده‌ها تن موز وارد کنید.