یک آغاز مجدد باید شمرد فصل بعد از ۲۲ بهمن را. درست مثل نقطه، سر خط! نقطه‌ای که پایان جمله می‌نشیند و کلام را به اول خط هدایت می‌کند. در این آغاز هم به افق‌های بلند باید نظر داشت. به روز‌هایی که باید بیایند و فرصت‌های تازه فراهم کنند. ما در منطق ۲۲ بهمن و انقلابی که در این روز به پیروزی رسید، حق نداریم به سکون و رکود تن دهیم، بلکه همه توان‌ها را باید هم‌افزا کنیم، برای عبور از هر مانعی که می‌خواهد ما را از حرکت بازدارد.
این نگاه هم در فرهنگ ملی ما ریشه دارد و هم در سرزمین باور مذهبی ما به شکوفایی رسیده است که نه‌تن‌ها نباید ۲ روزمان شبیه هم باشد که باید هر روزمان به‌عنوان بهتر از روز پیشمان تیک بخورد. انقلاب هم برای تحقق‌یافتن همین منطق بود. لذاست که اندک توقف‌ها هم به چشم می‌آید، چه رسد به «ادبار» و روی‌گردانی و «ارتجاع» در رفتار برخی‌ها.
همین «سفیدخواهی مطلق» است که خال‌های سیاه را خار می‌کند و در چشم می‌نشاند تا بدانیم کجا‌ها بی‌هوا به آب زده‌ایم. همه‌مان می‌دانیم که هدف اولیه انقلاب، جان‌یافته در فلسفه بعثت بود. همان که رسول اعظم الهی (ص) به‌صراحت چنین تبیین کرد: «انی بعثت لاتمم مکارم الخلاق». این، اولویت اخلاق بر هر چیز دیگر را هم نشان می‌دهد. با اخلاق و مکارم آن می‌توان بسیاری از کمبود‌ها را جبران کرد. با اخلاق نبوی می‌شود از شعب ابی‌طالب به مدینه‌الرسول رسید. می‌شود تمدنی پایه نهاد که شوکتش پایه دیگر تمدن‌ها را به لرزه درآورد. آن رسم‌الخط پیامبرنوشته، راه و رسم امروز ما را هم تبیین می‌کند.
فقط «حلال محمد حلال الی یوم القیامه و حرام محمد حرام الی یوم القیامه» نیست که اخلاق محمدی هم سعادت‌ساز است، نه فقط الی یوم‌القیامه که در قیامت هم عیار مسلمانی و انسانی ما را بدان می‌سنجند. از این منظر است که «آبادی آخرت مردم» و رساندن آنان به مقام والای انسانی، هدف انقلاب می‌شود و در کلام امام خمینی (ره) بیان می‌شود. فراتر از معیشت، پرداخت به معاد هم در چشم‌انداز انقلاب بود و در نقشه راه نهضت هم جایگاهی برجسته داشت و دارد. اصلا با اخلاق است که مشکلات حل می‌شود.
اگر بر این ظرفیت بی‌همتا چشم ببندیم، آبادی‌ها هم ویران خواهد شد، چه رسد که بخواهیم ویرانه‌ای آباد کنیم. هشدار‌های پرشمار حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای درباره رعایت حریم اخلاق و حرمت افراد و ادب کلام را می‌توان در همین راستا خواند و به‌عنوان یک انقلابی، بدان التزام عملی داشت. کسی که حریم حرمت دیگران را پاس نمی‌دارد و ادبیات غنی‌شده به اخلاق ندارد، کسی که دد و دیو در کلامش می‌دود و ناخشنودی از زبانش برمی‌خیزد، انقلابی نیست.
انقلابی به ره خمینی و رسم خامنه‌ای است. آنچه در سالروز ۲۲ بهمن، در روز حقیقی وحدت ملی، چنان تفرقه‌شکنانه اتفاق افتاد، یک تب چهل‌درجه بود که سریع باید پاشویه و فراتر از آن، درمان شود، و الا ما را و جامعه ما را به دردی بی‌درمان دچار خواهد کرد. بگذریم. به همین مختصر در نقد آنچه رفت، بسنده می‌کنیم تا به خود و دیگران یادآور شویم که در آغازی دیگر قرار گرفته‌ایم. آغازی مبارک که باید با همدلی و همراهی در این فصل نو به برکت و کرامت برای ایران برسیم، ان‌شاءا...