برق این روز‌ها نقل محافل شده است. شکی نیست قطع برق این روز‌ها به دردسر تمام عیاری برای هم وطنان تبدیل شده است و این معضل فراگیر زندگی روزمره شهروندان، صاحبان صنایع، اصناف و حتی مراکز حساسی مانند مراکز درمانی را با مشکلات ریزودرشت فراوانی مواجه کرده است.
واقعیت این است که اختلاف ۱۱هزار مگاواتی مصرف و تولید برق در این وضعیت، زمینه اختلال در زندگی مردم را به‌سبب قطع برق به وجود آورده است.
این اتفاقات درحالی رخ می‌دهد که کشورمان به دلیل ۳۰۰روز آفتابی و میانگین تابش ۵/۴ تا ۵/۵ کیلووات ساعت بر مترمربع در روز، از کشور‌های با ظرفیت زیاد در زمینه انرژی خورشیدی معرفی شده است و این انرژی می‌تواند بخش عمده‌ای از مصارف خانگی و صنعتی را تأمین کند.
واقعیت این است که با همه تلاش‌های وزارت نیرو، انرژی خورشیدی در استان‌هایی مانند خراسان رضوی با وجود استعداد فوق العاده در تأمین انرژی‌های نو، هنوز نتوانسته است جایگاه خود را به دست بیاورد و آن طور که آمار نشان می‌دهد، بخش چشم‌گیری از برق کشورمان همچنان از نیروگاه‌های سوخت فسیلی تأمین می‌شود.
به گفته رئیس پژوهش و فناوری شرکت بهینه سازی مصرف سوخت، قرار بود تا آخر برنامه پنجم توسعه ۵ هزار مگاوات برق خورشیدی تولید شود که محقق نشد. در برنامه ششم دوباره این بند برنامه پنجم تکرار شد، اما در سال پایانی برنامه ششم، مقدار تولید برق از انرژی خورشیدی به هزار مگاوات هم نمی‌رسد.
اما علت محقق نشدن این اتفاق چیست؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت علاوه بر دلایلی همچون پیچیدگی نسبی فناوری و هزینه‌های اولیه ساخت، شاید بتوان فراوانی منابعی همچون نفت و گاز و ارزانی نسبی سوخت‌های فسیلی را از اصلی‌ترین عللی دانست که سبب شده‌اند انرژی‌های نو از جمله انرژی خورشیدی به صورت گسترده استفاده نشود.
به هرحال نباید فراموش کرد که استان‌هایی مانند خراسان رضوی باتوجه به تنوع اقلیمی شان قابلیت‌های متنوعی برای تولید انرژی پاک دارند؛ بنابراین با عنایت به شکل گیری و فعالیت ده‌ها شرکت تولیدی در حوزه برق و الکترونیک، حرکت به سمت تولید گسترده این نوع از انرژی دور از ذهن نیست. یادمان نرود در بعد زیست محیطی نیز تولید این نوع از انرژی بدون آلودگی است و در فرایند تولید به مصرف منابع طبیعی مانند آب نیازمند نیست. پس بیاییم انرژی خورشید را جدی بگیریم.