به گزارش شهرآرانیوز - نسخه‌های خطی هم از حیث تاریخی و هم از منظر علمی اهمیت دارند. در اهمیت و ارزش این منابع همین بس که همچنان راهگشای دانشمندان و پژوهشگران است و گاه نکته‌ای مذکور در این نسخه‌ها، کلید حل سؤالات ذهن بشر امروز خواهد بود. با وجود این، از میان همه نسخه‌های خطی، قرآن‌های خطی مهم‌تر از دیگر منابع‌اند. در گنجینه نسخه‌های خطی آستان قدس قرآن‌های نفیسی وجود دارد که برخی از آن‌ها ازجمله نفایس جهان در این زمینه است.
ازجمله قرآن‌های منسوب به ائمه اطهار (ع)، قرآن منسوب به امام موسی کاظم (ع) است. این قرآن نفیس خطی منسوب به دستخط مبارک آن حضرت، به خط کوفی و روی پوست آهوست. در صفحه نخست این قرآن وقف‌نامه آن به خط و امضای شیخ بهایی در سال ۱۰۰۹ قمری دیده می‌شود. این قرآن ۸۳ برگ شش‌سطری دارد و نوع مرکب استفاده‌شده در آن مشکی مایل به قهوه‌ای است. در این اثر معنوی بخشی از قرآن (از آیه ۲۵۲ سوره بقره تا آیه ۸۹ آل‌عمران) روی پوست آهو، به خط کوفی کتابت شده است. آغاز این قرآن با آیه «تِلکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعضَهُمْ عَلَى بَعضٍ» و پایان آن با آیه «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَعدَ إِیمَانِهِمْ» است.
۲ صفحه نخست و آخر این قرآن دارای ۲ لوح زرین با نقوش هندسی، اعراب به نقاط شنگرفی و سیلو، اعجام به خطوط نازک به سیاهی و شنگرف، سرسوره آل‌عمران به قلم زر و محرر، پایان هر ۱۰ آیه شمسه زرین و داخل آن تعداد آیات است.
این قرآن دارای نقش و سجع مهر و تعدادی یادداشت تاریخی و مهر متولیان وقت است. جلد این مصحف شریف دورویه دارای جدول‌بندی زرکوب و برون جلد از تیماج ساغری روغنی زرکوب، دارای ترنج و سرترنج با نقش «خط مبارک امام مفترض‌الطاعه موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام» به رنگ سفیداب محرر در زمینه زر است.