چه زمانی می‌توان چیزی و کاری را علنی کرد و از آن خبر داد؟ امام‌جواد (ع) در این زمینه فرموده‌اند: «اظهار الشیئ قبل ان یستحکم مفسده له (تحف العقول عن آل‌الرسول علیهم‌السلام، ص۴۵٧)، علنی‌کردن و اظهار چیزی پیش از آنکه استوار و ثابت شود، مایه تباهی و نابودی آن است». «اظهار» به‌معنای آشکارکردن، روشن‌کردن، بیان کردن، معلوم‌کردن و نشان‌دادن است. «استحکام» به‌معنای ممکن و انجام‌پذیرشدن، محکم، ثابت، پابرجا، استوار، تمام و کامل‌شدن است. «مفسده» به معنای تباهی، خرابی، زیان، اضمحلال و نیست‌شدن، ازمیان‌رفتن و نابودشدن، ازهم‌پاشیدگی و فروپاشی است. امام محمد‌تقی (ع) در این حدیث اصل و قانونی عقلی را آموزش داده‌اند: نباید از هیچ‌چیز قبل از تمام‌شدن آن خبر داد. هیچ‌کاری را نباید پیش از استحکام و برقراری و استواری آشکار کرد. اگر کاری که تازه شروع شده و در آغاز راه است، بیان شود، این آشکارشدن قبل از پایان کار و پیش از استقرار و برقرارشدن آن، عامل تباهی، فساد و خرابی آن است. دشمنان و منافقان و بدخواهان و حسودان با آشکارشدن کار ناتمام، برای تخریب و فساد آن برنامه‌ریزی و تلاش می‌کنند و مانع تمام‌شدن و تکمیل آن می‌شوند. خبردادن از کاری که انجام نشده، بیهوده است، چون تا پایان هرکار، هر اتفاقی امکان دارد عامل فروپاشی آن شود. نباید تا پروژه‌ای تمام‌وکامل، اجرا و عملیاتی نشده است، افتتاح شود، چون سرعت و بی‌دقتی و تظاهر، سبب خرابی و نابودی کار‌ها و بازسازی و افتتاح‌کردن دوباره و مشکلات فراوان خواهد شد.