در یک روز و یک ساعت شاهد دو رفتار متفاوت از دو رئیس فدراسیون بودیم! دو فدراسیونی که تنها چند قدم با هم فاصله دارند یکی از خبرنگاران می‌خواهد والیبال را همراهی کنند تا به هدفی که دارد نزدیک‌تر شود و دیگری جلوی ورود خبرنگاران به نشست لیگ برتر بسکتبال را می‌گیرد!
سعیده فتحی/شهرآرانیوز، امروز مقصد من استادیوم آزادی بود و در راه به این فکر می‌کردم که چرا مثل گذشته دیگر رغبتی برای حضور در نشست‌های بسکتبال ندارم و با وجود اینکه بسکتبال رشته اصلی و علاقه شخصی من است، اما روزی که نشست مهمی دارد ترجیح می‌دهم به والیبال بروم و جای اینکه شاهد بحث و گفت و گوی مسئولان فدراسیون بسکتبال با نماینده‌های باشگاه‌ها باشم و بدانم که سرنوشت لیگ فصل آتی چه خواهد شد، دوست دارم روبروی داورزنی رئیس فدراسیون والیبال بنشینم و با او از برنامه هایش برای درخشیدن در المپیک صحبت کنم!
امروز چند قدم آن طرف‌تر از فدراسیون بسکتبال در کنار والیبالی‌ها نشسته بودم جایی که نظم حرف اول را در برنامه‌های شان می‌زند، جایی که نه تنها تکلیف لیگ را مشخص کرده و از ۳ روز دیگر مسابقات استارت خواهد خورد بلکه در حال برنامه ریزی برای تیم ملی هستند تا به رویای چندین ساله خود که درخشیدن در المپیک است برسند. میان والیبالی‌ها بودم و حسرت می‌خوردم که چرا بسکتبال ما نباید اینگونه سازمان یافته باشد؟ چند قدم آن طرف‌تر از ما بسکتبالی‌ها هنوز داشتند برای برگزاری لیگ با هم دیگر کلنجار می‌رفتند. جلسه هماهنگی لیگ برتر بسکتبال تمام شد و خبر آمد که هنوز تعداد تیم‌ها قطعی نشده و حتی هنوز هم نحوه برگزاری رقابت‌ها نهایی نشده و فقط گفته اند به صورت نیمه متمرکز در تهران برگزار خواهد شد! داورزنی داشت از اوضاع خوب تیم‌های لیگ برتری والیبال می‌گفت و من به این فکر می‌کردم که نیمه متمرکز دیگر چه صیغه‌ای است؟!
رئیس فدراسیون والیبال داشت از اهمیت رسانه صحبت می‌کرد و اینکه تا چه اندازه خبرنگاران می‌توانند در رسیدن به یک هدف کمک حال فدراسیون‌ها باشند که پیام آمد شبنم کلاهی دبیر فدراسیون بسکتبال جلوی ورود خبرنگاران را به نشست گرفته است!
تا چه اندازه دو فدراسیون، که تنها چند قدم با هم فاصله دارند می‌توانند متفاوت باشند؟ مسئولان دو فدراسیون چقدر متفاوت فکر می‌کنند! یکی از خبرنگاران می‌خواهد والیبال را همراهی کنند تا به هدفی که دارد نزدیک‌تر شود و دیگری جلوی ورود خبرنگاران را به نشست لیگ برتر بسکتبال می‌گیرد!
والیبالی‌ها در حال مذاکره با مربیان طراز اول دنیا برای هدایت تیم ملی هستند و با اینکه هدف حضور در المپیک است، اما داورزنی در تلاش است تا هرچه زودتر بهترین مربی را برای والیبال به خدمت بگیرد، در مقابل بسکتبال هم آذرماه باید در رقابت‌های انتخابی کاپ آسیا حاضر شود و هنوز کسی نمی‌داند که فدراسیون قصد دارد با سکان هدایت تیم ملی اش چه کند! یعنی حدود ۳ ماه دیگر باید در این رقابت‌ها حاضر شویم و تکلیف کادر فنی تیم ملی و بازیکنان آن مشخص نیست، اما والیبال از الان دارد برای المپیک برنامه ریزی می‌کند، مربی اش به زودی معرفی و اردو‌ها هم مشخص خواهد شد.
وقتی از پله‌های فدراسیون والیبال پایین می‌آمدم یک طرف ذهنم حرف‌های داورزنی بود و در طرف دیگر اتفاقات بسکتبال، به خودم حق دادم که رغبتی برای حضور در فدراسیون بسکتبال نداشته باشم. فدراسیونی که جای استقبال از حضور خبرنگاران بدون دلیل قانع کننده‌ای ورود آن‌ها را ممنوع می‌کند، در بحث برگزاری لیگ برتر و کادر فنی هم که بلاتکلیف است و هنوز نمی‌داند می‌خواهد با آن‌ها چه کند، پس همان بهتر که نزدیک آن‌ها نشوم!
تکلیف ما بسکتبال نویس‌ها که همین چند هفته پیش به دعوت فدراسیون بسکتبال برای روز خبرنگار لبیک نگفتیم با خودمان و فدراسیون مشخص است، اما آن عده از خبرنگارانی که در آن جلسه حاضر شدند و پای صحبت‌های مسئولان فدراسیون نشستند باید از آن‌ها جواب بخواهند که چرا امروز در‌ها را روی آن‌ها بستند؟ چرا خبرنگاران که دیروز محرم بودند امروز شدند نامحرم؟ خبرنگاران بازیچه دست شما نیستند که هر زمان خواستید باشند و هر زمان نخواستید نباشند. رسالت آن‌ها اطلاع رسانی است و وقتی جلسه محرمانه‌ای نبوده باید طبق روال همیشگی در این جلسه حاضر می‌شدند.
حالا ما منتظریم تا خانم کلاهی دبیر تازه وارد بسکتبال برای این کار خود دلیل قانع کننده‌ای را مطرح کند در غیر اینصورت امیدواریم آن عده از خبرنگارانی که هنوز تکلیف شان را با خود و این فدراسیون مشخص نکرده اند فکری به حال آن کنند وگرنه تا همیشه همین رفتار با آن‌ها خواهد شد.