در جنوبی‌ترین و غربی‌ترین نقطه ژاپن جزیره‌ای وجود دارد به نام «کیوشو». این جزیره پر است از دهکده‌ها و شهر‌های کوچکی که تمرکز اصلی شان بر حرفه سنتی و دیرینه سرامیک سازی و چینی سازی است.
به گزارش شهرآرانیوز، در جنوبی‌ترین و غربی‌ترین نقطه ژاپن جزیره‌ای وجود دارد به نام «کیوشو». این جزیره پر است از دهکده‌ها و شهر‌های کوچکی که تمرکز اصلی شان بر حرفه سنتی و دیرینه سرامیک سازی و چینی سازی است. معروف‌ترین شهری که می‌توان در این جزیره از آن دیدن کرد شهر کوچک «آریتا» در منطقه یا استان «ساگا» است. این شهر در سرتاسر ژاپن به ظروف سرامیکی و چینی اش که به آن‌ها آریتا یاکی گفته می‌شود شهره است.
قدمت آریتا به حدود ۴۰۰ سال پیش می‌رسد. در این زمان تویوتومی هیده یوشی، یکی از دای میو‌های ژاپن (دای میو عنوانی است که در دوره پیشامدرن ژاپن به اربابان و زمین داران بزرگ داده می‌شد)، به کره لشکرکشی کرد. این جنگ ۷ سال به طول انجامید و پس از مرگ هیده یوشی، بدون فتح کره به پایان رسید. گفته می‌شود دستاورد ژاپن از این لشکرکشی، استادکاران ماهر و زبردستی بود که هیده یوشی از کره با خود به کشورش برد. در سال ۱۶۱۶ یکی از این استادکاران موفق به کشف یک معدن کائولینیت (کانی مورد نیاز برای ساخت ظروف چینی) در این ناحیه شد و این طور بود که آریتا به اولین منطقه‌ای تبدیل شد که در ژاپن ظروف پرطرف دار چینی را تولید می‌کرد.
همه جاذبه‌های گردشگری این شهر به طریقی مرتبط با سرامیک و چینی سازی هستند، از خود ظرف‌ها گرفته تا کوره‌های چینی پزی، موزه‌های متعدد، سایت‌های باستان شناسی، فروشگاه‌ها و حتی معبد شهر. بگذارید در اینجا از معرفی موزه‌ها و فروشگاه‌ها که پیداکردنشان برای هر گردشگری به سادگی آب خوردن است بگذریم و برویم سراغ چند مکان دیدنی جذاب و منحصربه فرد شهر.
معبد توزان: در حوالی ایستگاه کامی آریتا، در منطقه قدیمی شهر، معبدی قرار دارد به نام معبد توزان که در دهه ۱۶۰۰ ساخته شده است و آرامگاه یکی از تأثیرگذارترین سفالگر‌های کره‌ای آریتاست. او آغازگر صنعت چینی سازی در این شهر بود. بازدید از این معبد رایگان و درِ آن همیشه به روی بازدیدکنندگان باز است. آنچه این معبد را منحصربه فرد می‌کند ورودی آن به سبک توری‌ای (دروازه‌های سنتی ژاپنی) و ۲ مجسمه سگ‌های کومااینو است که از جنس چینی هستند. این ۲ المان در سایر معابد معمولا از جنس سنگ ساخته می‌شوند.
محله دیوار‌های تونبای: در گذشته بازرگانان آریتا ظروف چینی را در حاشیه خیابان‌های مرکزی شهر می‌فروختند، اما سفالگران شهر ترجیح می‌دادند در کوچه‌ها و محله‌های خلوت در خانه‌هایی با دیوار‌های بلند ظروفشان را بسازند تا هنر و فنشان از دید رقبا پنهان بماند. این دیوار‌های بلند ساخته شده از آجر‌های قدیمی و استفاده شده کوره‌ها و تکه‌های چینی و سرامیک شکسته، هنوز هم در محله‌های این شهر سرپا هستند و قدم زدن در میان آن‌ها برای گردشگران جذابیت فراوان دارد.
بدل کوره تِنگودانی: اولین و بزرگ‌ترین کوره آریتا بود که ۵۰ متر طول و ۵ متر عرض داشت. این کوره مدت‌ها پیش از بین رفته است، اما بدلی از روی آن در شهر جدید آریتا ساخته شده است. گردشگران می‌توانند از این بدل دیدن کنند و بعد، در یک کارگاه چینی سازی در نزدیکی آن، با پرداخت مبلغی، کمی آموزش ببینند و برای خود ظروفی مثل کاسه یا لیوان بسازند.