لزوما چنین نیست که آنچه در دهان تلخ است، براى بدن مفید باشد. گرچه اخیرا شربت‌هاى دارویى و قرص‌ها هم شیرین شده‌اند و همچنان مفیدند. این نکته را فقط پزشکان نمى‌گویند، همه مى‌گویند، حتى چاقو و سوزن هم که براى ترمیم دردهاى بیمار، تن را می‌شکافند و سپس نخ‌دوز مى‌کنند، باید بسى امیدوار باشند که ان‌شاءا... حال تلخ بیمار به‌تدریج شیرین و خوش‌وخرم شود. پدر‌ها و مادرهایى هم که از باهم بودن خیرى ندیده‌اند و طلاق مى‌گیرند، مى‌دانند که جدایى آنان ممکن است براى خودشان شیرین باشد، ولى بى‌تردید براى بچه‌ها و بزرگ‌ترهایشان تلخ است.
اما آیا برخى بچه‌هاى نوجوان نمى‌دانند که مصرف مواد افیونى گرچه براى لحظاتى ممکن است شیرین باشد، پس از آن، تلخ‌تر از زهر است که همچنان درحال شکستن رکورد‌هاى پیشین ابتلا به موادمخدر هستند؟ مثل دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه خراسان‌رضوى و خراسان‌جنوبى که با جدیت، دانش‌آموزان رکورددار تهران را در بازى مرگ، تعقیب مى‌کنند.
نانوشته نماند که استان‌هاى البرز، فارس، خوزستان، کرمان و کرمانشاه نیز هم‌پاى خراسانى‌ها در کورس رقابت با بچه‌هاى تهران هستند. این‌ها را ستاد مبارزه با موادمخدر درباره افزایش میانگین دانش‌آموزان مبتلا به موادمخدر در استان‌هاى کشور مى‌گوید که شنیدن و خواندنش حال ما را نگران‌تر از مبارزه با کرونا و دوستانش، بیکارى و گرانى، مى‌کند.
تذکر؛ درددل‌کردن و برشمردن ارقام و آمار و نظایر آن درباره اعتیاد و... در جایى رواست که فریادرسى باشد.
حق با شماست، اما امیدوارى عادت من است؛ گرچه کم‌وبیش باور دارم امید، تخم‌مرغى است که برخى پوست، جمعى سفیده و شماری دیگر نیز زرده آن را دراختیار دارند، با این‌همه ممکن است باز بگویید موضوع اعتیاد تکرارى است؛ بله، اما کدام موضوع مهم تکرارى نیست؟
راست این است که ما با موضوع‌ها، مسائل و مصائب تکرارى، زندگى را به امید بهبود، تکرار مى‌کنیم. پس باید بازهم گفت و نوشت حالا که مدارس در گرو کرونا و تعطیل است و بچه‌ها احتمالا بیشتر خانه‌نشین هستند، پدر‌ها و مادرهاى ارجمند! کمى بیشتر مراقب دسته‌گل‌هایتان باشید مبادا پژمرده شوند در دوستى با «گل»؛ گرچه باید اعتراف کرد بچه‌هاى این عصر، متخصص پیچاندن اولیاى معصوم هستند.
تبصره؛ من و ما نمى‌دانیم از جمع دانش‌آموزان مصرف‌کننده مضرات، چند درصدشان پدر یا مادرشان یا هردوى آنان در چرت و خمارى افیونى هستند یا چه تعداد از دانش‌آموزان به‌خاطر تلخ‌کامى از جدایى پدر و مادرشان، اسیر اعتیاد شده‌اند.
خوش‌بینانه از اولیا مى‌خواهیم حواسشان به آمد و رفت و گفت بچه‌ها باشد؛ چون در به کج‌راهه رفتن بچه‌ها، پدران و مادران بیشترین خطاکاران هستند و پس از آن، نظام آموزشى و زیست اجتماعى و عمومى ما نقش بنیادى دارند. نگاه کنید به سهل و آسان خرید موادمخدر نسبت‌به نان و پنیر که چه آسان، آشفته‌حال‌ها و گم‌کرده‌راه‌ها، آن را در آغوش مى‌گیرند.
حضور ۵/۲ میلیون معتاد رسمى یا ۵/۴ میلیون معتاد غیررسمى در جامعه، خبر از سقوط آزاد جسم و جان و تحلیل و تباهى سرمایه‌هاى اجتماعى مى‌دهد که مهلک‌تر از کووید١٩ است. باور کنید.
نکته اول: فضاى مجازى، سهمى جدى در گرایش نوجوانان به مصرف بنگ، مارى‌جوآنا و گل دارد.
نکته دوم: مسئولان مى‌گویند نرخ شیوع اعتیاد دربین جمعیت دانش‌آموزى جهان، ۲۰ درصد، اما در ایران ۱/۲ درصد است، بنابراین باید خوشحال باشیم که بچه‌هاى ما بیشتر بیدارند تا خواب، پس الهى شکر!
کاش دعاهاى دردمندانه من مستجاب شود تا بچه‌هاى ماجراجوى کوچه ما و کوچه‌هاى بالادستى و پایین‌دستى، دنبال مضرات نروند!
کاش مسئولان محترم بیشتر به فکر کاروبار و واکسن کروناى بزرگ‌تر‌ها باشند تا آنان از توجه بیشتر به بچه‌هایشان، بازنمانند!