ما اهل عقلانیت و خردورزی هستیم، مردمان تصمیم‌های بزرگ چه‌بسا در سخت‌ترین شرایط. باور داریم به گزیده‌کاری و به‌گزینی و می‌دانیم انتخاب درست، انسان را به مقصد می‌رساند. یعنی برای رفتن به هر سویی، برای رسیدن به هر هدف و مقصدی، ناگزیر از انتخاب هستیم. به‌جرئت می‌توان گفت که بدون انتخاب، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. فقط افراد ازراه‌مانده و درجاافتاده‌اند که به انتخاب نیاز ندارند و این نیازنداشتن به‌معنای بی‌نیازی‌شان نیست که به‌دلیل ناتوانی‌شان است و این دیگران هستند که برایشان دست به انتخاب می‌زنند. انسان قادر و توانا و مختار، بی‌گمان اهل انتخاب است، حتی در سخت‌ترین شرایط و در زمانی که گزینه‌های انتخاب فراوان نباشد. با این نگاه، به‌قاعده فردا ما یک میدان گسترده برای یک انتخاب خوب داریم.
شاید به‌عقیده برخی، امکان انتخاب قطعی برای همه سلایق نباشد، اما گفتیم که حکم عقل، انتخاب نزدیک‌ترین گزینه به اندیشه آدمی است. گذشته از این ما به توان نامزدها، به فهم و درک و انتخاب مردم ایمان داریم و احترام می‌گذاریم و می‌دانیم که باز همه سلایق همت در کار خواهند کرد تا گزینش‌ها در مسیر همان شعار محوری «استقلال، آزادی، جمهوری‌اسلامی» باشد. همه راهبردسازی‌های نظام نیز برای تحقق همین شعار است. ما برای رسیدن به استقلال، کم هزینه نداده‌ایم که امروز پا پس بکشیم تا دیگران بخواهند مقدرات ما را به خط سیاه خود بنویسند.
ما برای بازکردن غل و زنجیر‌ها از پایمان، کم خون نداده‌ایم که امروز کسانی بخواهند ما را به غل و زنجیر باور‌های خود بکشند و از آن سوی آب‌ها برای خاک ما و مردم ما تصمیم بگیرند. ما «جمهوریت» را پس از هزاران سال پادشاهی به قیمت جان و با سختی‌های دوچندان به‌دست آورده‌ایم، پس راحت از دست نمی‌دهیم. «اسلامیت» را نیز بعد از ۱۴ قرن وارد ساختار حکومتی و بر آن اساس نظام‌سازی کرده‌ایم و امضای صد‌ها هزار شهید پای آن است، پس چگونه می‌توانیم رفتاری داشته باشیم که زخم در پهلوی اسلامیت بنشیند؟
نه، ما هستیم و انتخابات را با این شعار محوری تنظیم می‌کنیم و به کسانی رأی می‌دهیم که بیشترین باور را به استقلال و آزادی داشته باشند. کسانی که بدانند جمهوریت و اسلامیت هرگز دوشقه نمی‌شوند، بدانند که «جمهوری‌اسلامی» یک مفهوم واحد و جدانشدنی است. ایمان و التزام داشته باشند به «نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر» از آن چیزی که امام انقلاب همان اول فرمود. «استقلال و آزادی» را نیز هم‌زمان بخواهند و باور کنند که دو بال هستند برای پرواز‌کردن ایران و فعال‌شدن ظرفیت‌های وطن برای تعالی انسان ایرانی در سخت‌ترین شرایط هم بفهمند که زخم‌برداشتن هرکدام از این دو بال، پرواز را ناممکن می‌کند.
باری، به‌دنبال کسانی هستیم که برای تحقق شعار محوری انقلاب، برای تحقق تمام‌ساحتیِ «استقلال، پیروزی، جمهوری اسلامی» از همه توانشان مایه بگذارند و پس از رسیدن به پیروزی هم همه پرونده‌های رقابت را از یاد ببرند و با نگاه ملی به رفاقت برخیزند و برنامه بنویسند برای استفاده از توان همه فرزندان وطن با هر گرایش و سلیقه. در حقیقت منتخبان فردا باید نگاه ملی و نگاه سرمربیگری داشته باشند، چنان‌که در فوتبال شاهدیم، اگر سرمربی از تیم قرمز یا آبی باشد، برای تشکیل تیم‌ملی همان اول بر رنگ‌ها قلم می‌کشد و توان‌ها را می‌بیند. منتخبان فردا در ریاست‌جمهوری و شورا‌ها نیز با همین نگاه باید شهر را و کشور را، همه شهر را و همه کشور را ببینند. این می‌تواند موفقیت را صدچندان کند.