کارگردان: محمدحسین مهدویان
فیلمنامه نویس: حسین حسنی، ابراهیم امینی، محمد حسین مهدویان
تهیه‌کننده: امیر بنان، کامران حجازی
خلاصه داستان: احمد خسروی، در گیر و دار زندگی شخصی پرمسئله‌اش، مسئول رسیدگی به پرونده‌ای رازآلود می‌شود. پرونده‌ای که روند کشف آن با شک‌ها و نگرانی‌های احمد در می‌آمیزد و زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بازیگران: رعنا آزادی ور، جواد عزتی، سجاد بابائی، بابک کریمی، آناهیتا درگاهی، مهدی زمین پرواز، مجید نوروزی، امیرحسین هاشمی، امیر دژاکام، منوچهر علیپور، شبنم قربانی، ونوس کانلی میکا پازوکی
همیشه بعد از تماشای هر کدام از فیلم‌هایم حس می‌کردم که بعضی از جزئیات همان نیست که دلم می‌خواهد. حتا در مقبول‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم‌هایم باز هم چیزی در درون من ناقص باقی می‌ماند. اما این بار به طور ملموسی ماجرا متفاوت است.
نمی‌دانم واکنش‌ها به «مرد بازنده» چه خواهد بود اما نگران‌اش نیستم. هیچ فیلمی بهترین نیست و همیشه فیلم‌ها با واکنش‌های موافق و مخالف روبه‌رو می‌شوند. مهم این است که این بار من راضی‌ام و تماشای فیلم قانع‌ام می‌کند.
شاید برای ساخت این فیلم بیش‌تر از قبل هوای خودم را داشته‌ام. تا این‌جا که من خوش‌حال‌ترین تماشاگر اثری هستم که بسیار دوست‌اش دارم. اما از امروز به بعد این فیلم در برابر دیده‌گان شماست.
چه‌قدر پرشور خواهد بود اگر فیلمی که این‌همه دوست‌اش دارم، به چشم شما نیز بیاید و به دل‌تان بنشیند.
مرد بازنده می‌تواند انتظارات اولیه‌ای را که از یک فیلم ژانر داریم برآورده کند. فیلم از نظر مصالح داستانی چندان کم نمی‌آورد و می‌تواند مخاطب را برای مدتی طولانی (کمی بیش از ۲ ساعت) مشتاق دنبال‌کردن فیلم نگاه دارد. همچنین مهدویان و دو همکار فیلمنامه‌نویسش در خلق شخصیتی عمیقاً تکرو و – در مواردی – تندرو جسورانه عمل کرده و از معیارهای محافظه‌کارانه سینمای ایران در خلق نیروهای مرتبط با قانون فراتر می‌روند.
با این وجود فیلم از چند جنبه دچار مشکل شده و فاصله زیادی با یک فیلم درجه‌یک پیدا می‌کند. یکی از این مشکلات، وجود رگه‌هایی از ملودرام خانوادگی است که به موازات ماجرای پلیسی پیش می‌رود. البته می‌توان تلاش برای ترکیب الگوهای ژانر را یک اقدام جسورانه دانست. با این وجود مشکل مرد بازنده این است که الگوهای این دو ژانر عملاً به‌شکل مناسبی «ترکیب» نشده‌اند.
ویدئو | نظر مسعود فراستی درباره فیلم «مرد بازنده» مهدویان
نگاهی به فیلم «مرد بازنده» | تلاشی شکسته‌‌بسته در نمایش پیچیدگی زندگی و ابهام جنایت
شیشلیک و زخم کاری را فراموش کنید، مهدویان با «مرد بازنده» به قلمرو قدرتش بازگشته فیلمی تازه، گیرا و سرگرم‌کننده برای سینمای ایران که اسلوب داستانگویی و رویکرد سرد ژانری‌اش ماجرای نیمروز را به یاد می‌آورد.
قصه‌گویی پُرمایه و فشرده بر مبنای یک تعلیق بزرگ و مجموعه‌ای از انتظارات دراماتیک کوچک؛ با فضاسازیِ پارانوییکِ کنترل‌شده و برودتی کنایی و بامزه در لحن که حاصل مهارت و پختگی مهدویان در امر فیلمسازی است. نکته مهم به تلفیق دقیق الگوهای ژانر آمریکایی (پلات ژانری) با مود بومیِ فیلم ایرانی (ملودرام خانوادگی) برمی‌گردد.
«مرد بازنده» بعنوان یک فیلم کارآگاهی/معمایی ویژه در مقیاس سینمای ایران، واجد فیلمنامه‌ای چندلایه است که همزمان موقعیت‌های سیاه ژانری و لحظات رقیق‌شده ملودرام ایرانی را تنیده در هم پیش می‌برد و در نقطه اوج داستان از سرما به احساس و اکت انسانی می‌رسد..
در این میان جوادعزتی نقش مرد میانسال بازنده که بدنبال رفتار قهرمانانه است را درخشان بازی می‌کند؛ با فیگوری عجیب در راه رفتن و کیفیتی غریب در بیان دیالوگ‌ها. کارآگاهی مغبون با سبعیتی ناب که بدنبال مهرورزی است؛ هم در کار موحش و هم در قالب پدری رنجور.
