معرفی فیلم «شادروان» حسین نمازی

عوامل فنی

مدیر فیلمبرداری: مسعود سلامی

چهره پرداز: امید گلزاده

طراح صحنه: بهزاد جعفری طاری

طراح لباس: فاطمه صفری

تدوین: عماد خدابخش

صدابردار: بابک اردلان

صداگذار: آرش قاسمی

موسیقی: بهزاد عبدی

جلوه های ویژه میدانی: ندارد

جلوه های ویژه بصری: کامیار شفیعی

عکاس: محمدصادق زرجویان

کارگردان درباره فیلمش چه گفته است؟

زندگی خانواده‌ای که در «شادروان» به تصویر کشیده شده است، تمیز و مرتب است و برایم مهم بود که چنین تصاویری را به نمایش بگذارم به همین دلیل با مسعود سلامی سعی کرده‌ایم قاب‌هایی ببندیم تا زیبایی‌های بصری درون خانواده را به نمایش بگذارم.

من به عنوان کارگردان از اینکه آثاری را شبیه دیگر فیلم‌های سینمایی تولید کنم، دوری می‌کنم و هیچ زمان گرته‌برداری از اثری نمی‌کنم اما قطعاً به عنوان یک عاشق سینما و همچنین یک کارگردان، ناخودآگاه یا خودآگاه از فیلم‌های دیگر آموخته‌ام. دو فیلم «مهمان مامان» و «اجاره‌نشین‌ها» از آثار محبوب من هستند اما باید بگویم اگرچه ممکن است «شادروان» به لحاظ حال و هوا و جنس شوخی‌هایش نزدیک به «اجاره‌نشین‌ها» و به لحاظ گرمای خانواده و ارتباط همسایه‌ها با یکدیگر شما را یاد «مهمان مامان» بیاندازد اما شبیه هیچ فیلمی نیست و به شدت شبیه خودش است.

نظر منتقدان

مسعود فراستی

ندیده می گویم «شادروان» یکی از سه فیلم خوب جشنواره است و قطعاً جزء 3 فیلم برتر جشنواره است. فیلم بسیار کوچکی می‌نمایاند اما بسیار سخت است. هیچ فیلمسازی را نمی شناسم که با این ملات فیلمنامه ای، بتواند از این بهتر بسازد. این فیلم را با «مهمان مامان» داریوش مهرجویی یا «یه حبه قند» مقایسه کنید؛ من یک سکانس این فیلم را به آنها نمی‌دهم. دقایق ابتدایی فیلم دکوپاژ بدی دارد اما وقتی به خانه می آید کاری میکند کارستان؛ با المان های بسیار ساده و کوچک و آدم هایی که انتظار نداشتم تک تک آنها را یادم بماند و می توانم الان ترسیمش کنم. من اصلا اسم کسی را یادم نمی ماند اما الان اسم آدم ها را یادم است. از من خنده گرفتن، خیلی کار است و من هر چند دقیقه یک بار قهقهه زدم. کاراکترها را اول لو نمی‌دهد و تک تک آنها را می‌سازد.

«شادروان» یک خانه بریز و بپاش ولی شام و ناهار هیچی مثل «ی حبه قند» در کاشان نیست و فقیرانه است. در این فیلم فقر می بینیم اما فقر خاک بر سری نیست و توسری خور نیست. سینمای ایرانی که تجمل زده است که پول از سر و کله اش می ریزد مثل «مرد بازنده». اما «شادروان» کیلومترها از «مرد بازنده» جلوتر است.