علی موسی زاده
آخرین مطالب علی موسی زاده
آموزش داستان نویسی | گسل های آدمیزادی (بخش اول)
نوشتن درباره شخصیت‌هایی که تغییر می‌کنند عجب کیفی دارد، اگرچه -راستش را بخواهید- بیش ازحد هم سخت است.
آموزش داستان نویسی | چشم‌هایی که در اعماق برق می‌زنند
خشکیدن طبع نویسندگی، یا طبع خشک نویسندگی -توفیر چندانی ندارد- هر دو به یک اندازه مصیبت‌اند.
آموزش داستان نویسی | صدی سکوت (بخش اول)
هگل اعتقاد دارد که «اضداد همدیگر را تعریف می‌کنند». شاید این جمله بار‌ها به شکل‌های مختلف تکرار شده باشد و همه درکی سطحی و ابتدایی از آن داشته باشند که شایع شده است.
آموزش داستان نویسی | زیبای نامرئی (بخش دوم)
وقتی یک آدم داستانی برای خودتان ساختید، به این فکر کنید که چطور می‌شود با خلاقیت از او آشنایی زدایی کرد تا جذابیتش برای مخاطب صدچندان شود. تغییر یکی-دوتا از ویژگی‌های شخصیت‌ها کمک می‌کند تا مخاطب به عمق داستان کشیده شود.
آموزش داستان نویسی | زیبای نامرئی (بخش اول)
«کنت دراکولا» از مطرح‌ترین شخصیت‌های فانتزی و خیالی است، اما برام استوکرِ حیله گر و باهوش چنان با دقت او را توصیف می‌کند که همه باورش می‌کنیم و حتی از او می‌ترسیم.
آموزش داستان نویسی | نقطه چین های سرنوشت (بخش دوم)
در یادداشت پیشین، دیدید که لاهیری چند سؤال مهم از داستان را، که اتفاقا نقش تعیین کننده هم دارند، بی پاسخ می‌گذارد.
آموزش داستان نویسی | نقطه چین های سرنوشت (بخش اول)
وقتی یک داستان را به پایان می‌رسانید، متوجه می‌شوید که در آن، جدا از مسئله اصلی و شخصیت اصلی، برای ایجاد وضعیت‌های مختلف، ناچار شده‌اید شخصیت‌های فرعی و مسائل حاشیه‌ای را هم به فضا وارد کنید.
آموزش داستان نویسی | شکوه شفق‌های قطبی (بخش دوم)
مسافر‌ها فقط به فکر خودشان‌اند، و سورچی فرتوت برای آن‌ها چیزی شبیه به یک وسیله است، درست همان طور که در ابتدای داستان توصیف می‌شود، درست مانند اسبش، که بی حرکت زیر برفْ سفید و برف پوشیده می‌شود.
آموزش داستان نویسی | شکوه شفق‌های قطبی
ممکن است فضای داستان شما سرد و بی روح باشد؛ دراین صورت، مسلما یک آستانه پرتحرک و پویا به وصله‌ای ناجور می‌مانَد که با فضای اصلی و مرکزی داستان منافات خواهد داشت.
آموزش داستان نویسی | خورشید گرم گندم زار (بخش دوم)
در ادامه بحث صمیمیت در داستان نویسی، باید گفت که این انتخاب با نویسنده است که تصمیم بگیرد اثرش عنصر صمیمیت را داشته باشد یا خیر؛ و این مهم است که بدانید نبودن صمیمیت در یک داستان الزاما نشانه ضعف آن نیست.
آموزش داستان نویسی | خورشید گرم گندم زار
آشناپنداری کاری می‌کند که مخاطب حس کند دنیای داستان شبیه به دنیای شخصی خودش شده است، اینکه همه چیز آشنا به نظر می‌رسد. این جایی است که صمیمیت یقه مخاطب را می‌گیرد و رهایش نمی‌کند.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش نهم)
بیشترین چیزی که در اینجا اهمیت پیدا کرد، شیوه مشق کردن همینگوی بود؛ در سه قدم، مشاهده کن، همدلی داشته باش و در نهایت همین‌ها را هی تکرار و تکرار کن.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش هشتم)
همان‌طور که خودشان ساده‌لوحانه و ابلهانه به سمت مرگ می‌روند و می‌میرند، نویسنده -همچنان که جان این آدم‌ها برایشان پشیزی ارزش نداشت که حتی یک ذره احتیاط کنند- دقیقا به همین شکل ساده و سهل مرگشان را اعلام می‌کند.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش ششم)
وقتی حتی برشی از یکی از داستان‌های همینگوی را می‌خوانید، می‌بینید که عواطف آدم‌ها چقدر خوب و درست در آن موج می‌زند؛ و این فقط یک معنی دارد، اینکه همینگوی احساسات انسانی را خیلی خوب و دقیق می‌شناسد.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش پنجم)
یکی از بزرگ‌ترین نوابغ جهان ادبیات، همینگوی، مدت‌های مدید و طولانی، همین تمرین‌های ساده و ابتدایی را به شکلی طاقت فرسا تکرار و تکرار می‌کرد تا بتواند «تمرین تمام وقت آموختن نثرنویسی» را از سر بگذراند.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش چهارم)
«چه می‌گذرد»، در نگاه همینگوی، به نقل ساده لوحانه وقایع محدود نمی‌شد: او به خودش آموخته بود که جریان عواطف انسان‌ها را در یک موقعیت واقعی -هرچند ساده- ردزنی کند.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش سوم)
در نوشته‌های پیشین درباره این گفتیم که جوانکی به نام «ارنست» چگونه نقشه راه نویسنده شدن را برای خودش طراحی کرد و حتی جانش را در این راه به خطر انداخت.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش دوم)
همینگوی جوان که حالا انسانی است رنج کشیده و جهان دیده، کسی که تجربه جنگ را بر شانه هایش احساس می‌کند و البته زخم هایش را در پا‌ها و تمام تنش دارد، به دنبال مرحله بعدی برای نوشتن و نویسندگی اس
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش اول)
حتم دارم که همینگوی از آن دست کسانی است که بسیار شما را گیج می‌کند، آدمی با چنان سایه‌ای بزرگ در جهان ادبیات و آثاری که بیشتر متن‌هایی بیش از حد ساده و بی سروته به نظر می‌رسند، تا متن‌هایی استخوان دار در میان دنیایی تعریف و تمجید.
آموزش داستان نویسی | صحبت‌های بی آغاز (بخش دوم)
بگذارید آستانه «قصه آشنا»ی احمد محمود عزیز را نگاهی بیندازیم. داستان با یک توگوشی شروع می‌شود و دستور قاطع پدر به نوشتن.
۱ بعدی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.