علی موسی زاده
آخرین مطالب علی موسی زاده
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش چهارم)
«چه می‌گذرد»، در نگاه همینگوی، به نقل ساده لوحانه وقایع محدود نمی‌شد: او به خودش آموخته بود که جریان عواطف انسان‌ها را در یک موقعیت واقعی -هرچند ساده- ردزنی کند.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش سوم)
در نوشته‌های پیشین درباره این گفتیم که جوانکی به نام «ارنست» چگونه نقشه راه نویسنده شدن را برای خودش طراحی کرد و حتی جانش را در این راه به خطر انداخت.
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش دوم)
همینگوی جوان که حالا انسانی است رنج کشیده و جهان دیده، کسی که تجربه جنگ را بر شانه هایش احساس می‌کند و البته زخم هایش را در پا‌ها و تمام تنش دارد، به دنبال مرحله بعدی برای نوشتن و نویسندگی اس
آموزش داستان نویسی | سه گام اژدها (بخش اول)
حتم دارم که همینگوی از آن دست کسانی است که بسیار شما را گیج می‌کند، آدمی با چنان سایه‌ای بزرگ در جهان ادبیات و آثاری که بیشتر متن‌هایی بیش از حد ساده و بی سروته به نظر می‌رسند، تا متن‌هایی استخوان دار در میان دنیایی تعریف و تمجید.
آموزش داستان نویسی | صحبت‌های بی آغاز (بخش دوم)
بگذارید آستانه «قصه آشنا»ی احمد محمود عزیز را نگاهی بیندازیم. داستان با یک توگوشی شروع می‌شود و دستور قاطع پدر به نوشتن.
آموزش داستان نویسی | صحبت‌های بی آغاز (بخش اول)
وقتی داستان را با دیالوگ شروع می‌کنید، مخاطب یکهو به میانه فضای داستانی کشیده می‌شود و از همان خط‌های ابتدایی سعی اش را می‌کند تا شخصیت‌های داستان را درک کند و از اینکه چه کاره‌اند و چه رابطه‌ای با طرف دیگر گفت‌و‌گو دارند.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش دهم)
این سخن نهایی درباره زمان است. تا اینجای کار، هر سه برهه زمانی را تشریح کرده‌ایم و با مثال‌هایی از آثار ادبی، سینمایی و -درمجموع- آثاری که روایت محورند نمونه‌هایی را یاد کرده‌ایم.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش نهم)
مگر می‌شود داستانی در آینده اتفاق بیفتد؟! ما، در بحثی طولانی، گستره زمانیِ ممکن یک داستان (روایت) را مشخص کردیم. این گستره زمانی شامل زمان گذشته، وضعیت فعلی و، درنهایت، آینده می‌شود.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش هشتم)
وقتی راجع به لحظه حال یا زمان حال داستان صحبت می‌شود، این را فارغ از زمان دستوری افعال باید درنظر گرفت؛ در اینجا، منظور وضعیت فعلی شخصیت‌ها در روایت است.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش هفتم)
اگر ماجرا‌های تشکیل دهنده یک داستان را شبیه به یک توده در نظر بگیریم و مجموعه کلمات متن داستان را محوری از نقطه آ (شروع) تا نقطه ب (پایان)، آن گاه، با جلوبردن نقطه آ روی محور فرضی روایت، می‌توانیم کاری کنیم که وضعیت فعلی داستان با این برش نامتعادل‌تر شود.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش ششم)
گلشیری، برای ایجاد پیوند بین عنصر اول و عنصر دوم، که ناشی از تداعی و یادآوری است، به شکل‌های مختلفی عمل کرده است. تکنیک‌هایی که او برای پل زدن بین دو لحظه در این داستان کوتاه به کار برده است، از رمان «خشم و هیاهو»ی فاکنر هم گسترده‌تر است.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش پنجم)
در ذهنش، جایی که گذشته دست از سرش برنمی دارد و او را در کوره‌ای از عذاب درونی می‌سوزاند و می‌سوزاند و در تداوم گذشته نگه می‌دارد تا «حالـ» ـش را مسموم و زهرآلود کند.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش چهارم)
با این جهش به گذشته، متوجه می‌شویم که «علت» وضعیت فعلی لی چه اتفاقی بوده و در پشت این رفتار‌های خاص چه رخداد ویرانگری پنهان است.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش سوم)
انگیزه‌های شخصیت‌ها یکی از مهم‌ترین موتور‌های محرک برای یک روایت است، چون حرکت شخصیت هاست که وقایع و حادثه‌ها و سرنوشت خود آن‌ها و دیگران را می‌سازد.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش دوم)
اگر فاکنر در «یک گل سرخ برای امیلی» زمان را در واحد‌های بزرگ جابه جا می‌کند، گلشیری برخوردی میکروسکوپی با خاطرات و تداعی آن‌ها دارد.
آموزش داستان نویسی | تداوم حافظه (بخش اول)
برای مدرنیست ها، زمان متغیر عمل می‌کند و دائم درحال تغییر شکل است. توالی ندارد و ممکن است الان ساعت دو باشد و کمی بعد ساعت یک یا حتی دیروز یا پارسال.
آموزش داستان نویسی | ملخ هایی که زردی گندمزار را جویده اند
یک نویسنده باید یاد بگیرد در کارش به فرم اهمیت بدهد، دایره تکنیک هایش و توانایی فنی اش را آن قدر گسترش و ارتقا دهد که بتواند قلمش را به سمت‌های مختلفی بچرخاند.
آموزش داستان‌نویسی | شاه‌ماهی‌های دریاچه‌های خالی (بخش اول)
بعضی از نویسنده‌ها ممکن است این تصور را داشته باشند که استفاده از عوامل بیرونی نوعی از ناخالصی را به همراه دارد، و ترجیح بدهند که فقط با اتکا به قوه تخیل و پرواز‌های ذهنی شان سوژه‌ها را پیدا کنند.
آموزش داستان نویسی | وقتی فوتون ها کند می شوند (بخش دوم)
گاهی ذهن عادت می‌کند که موقع روایت کردن داستان رویکردی ذره بینی یا حتی میکروسکوپی پیدا کند و وسواس گونه به ریزه کاری‌ها و اجزای کوچک صحنه بپردازد.
آموزش داستان نویسی | وقتی فوتون ها کُند می شوند (بخش اول)
شاید یکی از تفاوت‌های متون تاریخی و داستانی در همین باشد که تاریخ معمولا به کلیت وقایع می‌پردازد و برای تاریخ دان، اغلب، آدم‌هایی اهمیت دارند که در رأس قضایا قرار دارند و توده‌های مردم را به حرکت درمی آورند.
۱ بعدی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.